At First Sight (On-going)

Chapter 9

Chapter 9

Krriiinnggg krriiinnggg

I opened my eyes when I heard that my phone is ringing, it means someone is calling. Sino ba kasi 'to? Ang sarap ng tulog ko, e.

I picked up my phone on the table to answer the call. When I glanced on top of it, I saw that it was five in the morning, for Pete's sake! Bakit tatawag nang ganitong oras?!

Unknown Number

Nagkibit-balikat ako at hindi na sana sasagutin ito ngunit aksidente kong napindot. Ano ba yan!

"Hello?" I said.

Pero ilang minuto na ang lumipas, wala pa ring nagsasalita. Nakailang 'hello' na din ako pero wala pa rin. Ibinaba ko ang tawag at inis na binalik ang phone sa table. Aish, makatulog na nga lang ulit.

Pero lumipas ang isa, dalawa, tatlong taon, hindi pa rin ako makabalik sa pagtulog. Just kidding. Isang oras lang talaga ang lumipas. Sa buong oras na 'yon ay nakatingin lang ako sa kisame. Tinatamad akong tumayo dahil maaga pa. Mamaya pa naman ang pasok ko.

Habang nagmumuni-muni ay may nakita akong dalawang langgam na magkapatong. Joke!

Ito na talaga. Habang nagmumuni-muni ako ay biglang nag-init ang pisngi ko nang maalala ko na naman ang nangyari noong gabing nagkasama kami ni Enzo. Noong hindi kami makauwi dahil sa malakas na ulan.

***

~FLASHBACK~

"I'm sorry, hindi na mauulit. But now, matulog ka na muna... I'm here, babantayan kita."

He gently stroked my hair and it makes me feel comfortable. Nung una ay naiilang pa ako until finally I closed my eyes at dinadama ang bawat paghaplos niya. A few moments passed until I was finally asleep.

Ang banas.

Nang magising ako ay ramdam ko ang pagtulo ng pawis ko sa katawan. Ang lakas ng ulan kagabi, ah. Bakit sobrang init naman ngayon?

Bahagya kong inunat ang aking leeg dahil ramdam na ramdam ko ang pangangalay nito. Where am I? Why am I not in my room?

Napatampal ako sa noo ko nang maalala na nasa camping nga pala kami at kasama ko si Enzo ngayon. I looked at Enzo and he was sleeping deeply kahit na nakaupo lang siya. Nakakangalay yun, ah.

I couldn’t help but look at his face. Bakit ang amo ng mukha kahit natutulog?

I stopped when I realized na bakit ko nga ba siya pinagmamasdan? Ano namang pakialam ko kung maamo ang mukha niya kapag tulog? May pakinabang ba 'yon sa bansa?

Naghintay muna ako ng ilang minuto bago gisingin ang natutulog na tukmol. "Enzo, gising na.. Kailangan na nating umalis dito. For sure we're already looking there."

Nagising naman siya at hindi ko na naman mapigilan na tumitig sa kan'ya. Bakit kasi ang gwapo kahit bagong gising?

"Why? Why are you looking like that?"

Bumalik ako sa katinuan ko because of his question. I shooked my head at nag-iwas na lang ng tingin dahil sa kahihiyan.

"Gutom na kasi ako.." I reasoned out.

Tumango lang siya bago ako ayaing umalis na. Agad naman akong tumayo at sumunod sa kan'ya. As we walked, we were both silent and no one tried to spill the words between the two of us. Wala naman din kasing sasabihin at kailangang pag-uusapa.

"Brianna, saan ba kayo galing? Why did you suddenly disappear? Hinahanap namin kayo pero hindi namin kayo makita. Ang lakas pa naman ng ulan kagabi." agad na bungad ni Francine nang makabalik kami. She was with the profs who also had obvious concern on the faces.