The Nerd And The Campus Heartthrob Bully Ssg President.

FIFTEEN: Daughter

"Are you okay?" mahinahon na tanong ng kasama ko habang ako nakapikit at dinamdam ang malamig na hangin na tumatama sa Mukha ko. Nakaupo ako sa railings dito sa roof top nila, dinala nya ako sa bahay nila ng walang paalam.

Kanina pa nya tinatanong ang salitang 'Are you okay?' pero nanatili akong tahimik, i shouldn't  show him that but i can't control my emotions.

"In the middle of this beautiful environment, i can't really think why the world is so unfair to me." wala sa sariling sabi ko habang tiningnan ang kapaligiran na puno ng iba't ibang kulay na ilaw.

Sobrang tahimik dahil nasa private din nakatira si Axe, malayo sa nakasanayan kung maingay na paligid, dahil sa ingay ng mga sasakyan na kanya-kanya ang direction.

"Alam mo bang isang pangarap lang ang pinanghahawakan ko para mabuhay sa mundo? Yung pangarap na yun ang nagpapalakas sa akin, yun ding pangarap na'yon na ang labo kong maabot." malungkot na sabi ko. Katabi ko si Axe nakaupo din sya sa railings pero may distansya kami.

Hinayaan namin ang aming paa sa ere at kahit kailan 'di ako natakot kong malaglag man ako dito dahil nakasanayan kuna itong gawin. Ang roof top ang tanging pampakalma ko.

"Ano ang pangarap na'yon?" tanong ni Axe na nakita kung tumingin sa akin.

"Apart from people accepting me as who i am, my biggest dream is to graduate in Hanuel." nakangiting sabi ko at naalala ang pamilya ko.

Pamilya na mahal na mahal ko at pamilya na gusto kong makasama pero alam kung sobrang labo dahil nasa kabilang buhay na sila. Minsan ko na ding natanong bakit 'di nalang nila ako kasama nong nasunog sila? Bakit nong mga panahong yun wala ako sa tabi nila? Kung sana nandon ako sa tabi nila kasama sila, sabay sana kaming namatay magiging masaya pa ako non kaysa ang maiwan at pagdaanan ang paghihirap sa mundong 'to.

"...pero alam kung malabo iyon sinlabo ng mata ko kapag walang eye glass." mapait akong napangiti.

"Bakit naman malabo? You are smart that's why you can graduate in Hanuel. Walang imposible yun para sa'yo."

"Hindi kayang makuha ng talino ko ang pagmamahal at galang nang mga tao." makahulugang sabi ko dahilan ng pagtingin nya sa akin.

Napakalayo ng sagot ko pero yun ang gustong sabihin ng bibig ko.

"I know you're wondering why my answer is so far, because it's true, my intelligence won't get other people's love and respect... You know why i said that? Because it's hard to study, and dream if everyone around you is putting you down... In studying, the love and respect of other people is needed so that the students will be motivated to study, bagay na 'di ko naranasan simula nong mamulat ako sa mundong ito na ako lang mag-isa."

"...sobrang labo na maka graduate ako, what will i do with my intelligence if no one loves and respects my feelings, pero kahit ganon hindi ako tumigil sa pag-aaral dahil umaasa ako na balang araw iiba ang trato sa akin ng mga tao. I always tell myself i can do it for my family, they are the only ones that make me feel love and appreciated. I can do everything because they are my inspiration."

"There is still someone who truly loves you... like me." napatingin ako sa kanya bigla, kasabay ng pag-ihip ng malakas na hangin ang mabilis na pagtibok ng puso ko. Kakaiba tuwing kasama ko sya.

Dahan dahan syang ngumiti kaya nag-iwas ako ng tingin.

"So don't think that you can't finish your studies just because of those around you, just because you need love, respect, and acceptance, because we are here, Shin, Darl and people who secretly love and accept you. Don't think that you are alone chin, Don't think that no one loves you and appreciates you because there are many of us who secretly observeand appreciate you, most of all loved." sandaling katahimikan ang bumalot sa aming dalawa hindi ako tumingin sa kanya dahil abala ako sa pagpapakalma ng puso kong hindi ko alam kung bakit biglang lumakas ang tibok.