Give me the Wings

06. Here we go again

තමන්ගේ අතේ තිබුන හවානා සුරුට්ටුව හෙමින් ගිලිහෙනවා දැනෙද්දි ජාන් අතීතයේ ගිලිලා හිටපු මතකයන්ගෙන් එලියට ආවා.
"Shall we break the silence" සනෙම් එහෙම ඇහුවේ පෆ් එකක් අරන් ඒ පෆ් එක ජාන්ගේ තොල් අතුරෙන් පාස් කරන ගමන්. සනෙම් ජාන් එක්ක ඉන්න හැමවෙලාවකම වගේ ජාන් එක්ක පෆ් එක ශෙයා කරගන්න පුරුදු වෙලා හිටියා. කොමත් ජාන්ට තිබ්බෙ ඇඩික්ටිව් ස්මෝකින් හැබිට් එකක් නෙමෙයි. ජාන් හැම වෙලාවකම වගේ කිව්වෙ ඇඩික්ශන් තියෙන්නෙ දුර්වල මිනිස්සුන්ට කියලා..

" Do we need to? We never did that නේ සනෙම්"
ජාන් ඇහුවේ තමන් අතරේ තිබ්බ අප්‍රකාශිත ගණුදෙනුව ඇතුලෙර් කොයිම වෙලාවක වත් එදායින් පස්සෙ ප්‍රශ්න කතා කරන කෑල්ල නොතිබ්බ නිසා. ඒනිසා ජාන් ඒක ඇහුවෙ ටිකක් නොරුස්සුමකින් වගේ. හැගීම් කතා කරන්න ගත්තොත් මේ තියෙන පහසුව මේ සම්බන්ධතාවයෙන් මිදෙයි කියන හැගීම ජාන්ට හැම වෙලාවකම තිබ්බා. එහෙම නොවුනත් ජාන් වගේම සනෙම් උත් ටිකක් ටෆ් කැරක්ටර්ස් නිසා හැගීම් ගැන කතා කරන එක නිකන් අඩුවක් වගෙයි එයාල දැක්කේ.( ඒක හරිම වැරදි කතාවක්. හැගීම් කතා කරන එක කොහොමටවත්ම අඩුවක් නෙමෙයි. )

ඒනිසාම එයාලා කොහොමත් වෙන වෙන වැඩ කරනවා මිසක එහෙමත් නැත්තම් වෙන වෙන ලෝකේ නැති බහුබූත කතා කරනවා මිසක මේ බිත්ති අතර කිසිම විදියක හැගීම් කතා කරන්න පුරුදු වෙලා හිටියේ නැ. මේක එක්තරා විදියක සිටුවේශන් පාස් කරන පොඩි trait එකක් විදියට තමයි දෙන්නා විසින්ම පාවිච්චි කරේ.

සනෙම්ට ජාන්ගේ නොරිස්සුම දැනුනා. තමන් මොන තරම් අවුලෙන් හිටියත් මේ දේවල් කතා කරලා වැඩේ අවුල් කරගන්නොන නැති බව සනෙම් හිතුවා.

"නැ නැ මට මේ සිටුවේශන් එක ගැන කතා කරන්න කොහොමටවත් ඕනේ නැ. එත් ඔයාගෙන් උදව් ඕනේ කියලා දැනෙනවා" සනෙම් එහෙම කිව්වෙ ජාන්ගේ නොරිස්සුම යටපත් කරන්නත් , මේක ගැන කතා කරලා සිටුවේශන් එක නරක් කරගන්න එපා කියලා තමන්ටම කන්වීන්ස් කරන්න කියලා හිතාගෙන

"උදව් ඒ මොකටද? Strong independent සනෙම්ට මගෙන් උදව් ඕනේද?"
මේ වචන ජාන්ගෙන් පිට උනෙ කිසිම නොරිස්සුමකින් වත් නෝන්ඩියකින් වත් නෙමෙ ඇත්තටම හදවතින්.