Give me the Wings

12. I am not going to cry

සනෙම්ට දැනුනේ දරාගන්න් බැරි කම්පනයක්, එයා එහෙමම විනාඩියක් විතරගල් වෙලා බිමට කඩන් වැටෙනකොට එයාව ජාන් අත්දෙකට වාරු කරගෙන කිස් කරන්න පටන් ගත්තේ, කිසිම කඩාවැටීමකට ඉඩ නොතියා. සනෙම්ගේ ඇස් වලින් කඩන් වැටෙන් කදුළු බින්දු සේරම ජාන් තමන්ගෙ තොල් අතර හිර කරගත්තේ සනෙම් අඩන වගක් කාටවත්ම පේන්න දෙන්නොන නෑ කියලා එයා හිතපු නිසා.

එහෙමම විනාඩි ගනනාවක් ගත උන තැන එන්න එන්න ජාන්ගේ කිසින් දැඩි වෙද්දි, ඩියන් හෙමීට උගුරා පාදන ගමන්,

" හේයි ලව් බර්ඩ්ස්, මෙතන පොඩි ළමයි ඉන්නවා" කියලා කිව්වෙ ඇත්තටම මෙතන තියෙන ටෙන්ශන් එක මගාරවන්න හිතාගෙන.

සනෙම් වගේම ජාන් උත් පියවි සිහියට ආවේ ඒවෙලාවේ. එහෙම්ම සනෙම් ඩියන්ගේ සොෆා එකට කඩන් වැටෙනවා වගේ ඉදගත්දි ජාන් සනෙම්ට එහෙම ඉදගන්න නොදි එයා ඉදගෙන සනෙම්ව ඔඩොක්කුවට ගත්තා...

සනෙම් ඊට පස්සෙ බොහොම අමාරුවෙන්, "අනේ ඩියන් මට සමාවෙන්න... අනේ ජාන් මට සමාවෙන්න. මම ඩියන් ගැන එහෙම හිතන්නෙ නෑ... අනේ ඩියන් මට මගේ මල්ලි වගේ.. අනේ ජාන් අනේ" කියලා කියවන්න ගත්තේ කැඩි කැඩි වගේ..

"ඩියන් ගැන එහෙම නොහිතුවට මං ගැන එහෙම හිතනවද" කියලා ජාන් ඇහුවේ උගුරෙන්.
සනෙම් මොකුත් නොකියා නිහඬ උනා..

"දැන් තමා මට රිලීෆ් එකක් දැනුනේ. සනෙම් උඹට කැමති නැ. මූන්ලයිට් මූන්ලයිට් කිය කිය සනෙම් වටේ කැරකුනාට වැඩක් නැ බං පාඩුවේ ඉදපන්" කියලා ජාන් කිව්වෙ මේ ටෙන්ශන්ෙකේ බර එයාට නොදැනී නෙමෙයි. එයාට ඕනේ එකම දේ සනෙම් ව මේ වෙලාවේ පහසුවෙන් තියෙන එක විතරයි...

ඩියන් හිකි හිකි ගාලා හිනාවෙන්න ගත්තේ ජාන්ගේ ඉරිසියාකාර වචන වලින් එයාගේ හැගීම් කිසිම පාලනයක් නැතුව එලියට එන නිසා දැනෙන සතුට නිසාමයි. ඩියන්ට ඕනේ මේ දෙන්න සෙට් වෙනවා දකින්න.