Vakantie

Hoofdstuk 8: Wolfs

Wolfs

“Heb je de foto verwijderd?” Vroeg ik, maar Eva reageerde er niet op.

“Ja dus.” Beantwoorde ik mijn eigen vraag maar, en trok de camera voorzichtig uit haar handen.

“Wolfs.” Zei ze, maar maakte geen aanstalten om verder wat te doen. Ik richtte de camera op de zee en begon wat foto’s te maken, de zonsondergang was bezig en zo had ik ook nog een paar mooie foto’s van de omgeving. Langzaam draaide ik me na een tijdje naar Eva toe en maakte een foto, waarbij ze diep in gedachten voor zich uit keek. Bij het geluid van de lens draaide ze haar hoofd met een ruk naar mij en keek me met samen geknepen ogen aan.

 “Echt niet, jij verwijderd die foto zo opnieuw.” Wist ik haar vraag al en schudde mijn hoofd.

“Wolfs.” Zei ze dreigend, maar ik bleef met mijn hoofd schudde en liep door. Ik wist precies wat ze nu wou gaan doen en was goed voorbereid. Net op tijd trok ik mijn arm terug zodat Eva misgreep.

“Verdomme Wolfs! Geef die camera nou hier!” Eiste ze en ik lachte nu hardop.

“Nee, Eef. Je verwijderd de foto toch wel. Daar ken ik je goed genoeg voor.” Ze trok haar liefste gezicht en keek me lachend aan.

“Echt niet Eef.” Bleef ik bij mijn standpunt en toen Eva een stap naar voren zette om hem opnieuw te proberen om af te pakken, wist ik wat ik moest doen. Ik zette het op het rennen en duwde de camera tegen mijn borst aan. Voor een paar seconden bleef het stil voordat ik voetstappen achter me hoorde en ik waterdruppels op mijn rug voelde.

“Geef hier!” Klonk het, maar ik hoorde dat ze moest lachen. Zo renden we paar meter door het water voordat Eva mij inhaalde. Ik probeerde haar nog te ontwijken door uit het water het strand op te springen, maar ik had geen geluk. Ik struikelde en wist nog net mezelf zo op te vangen dat de camera niet zou beschadigen, en viel achterover op mijn rug. Ondoordacht als ze af en toe kon zijn, was Eva mij gevolgd. Met een geschrokken gezicht dook ze boven op mij, waardoor ze met een ‘plof’ op mijn buik landde. Even schoot de adem uit mijn longen, maar ik wist niet of het nou kwam doordat Eva op me viel, of omdat ze er zo mooi uit zag. Haar voorhoofd licht bezweet door het warme weer en haar shirtje half nat met het water en haar mooie ogen die mij zo aankeken. Alsof het was afgesproken schoten we tegelijkertijd in de lach.

“Toe…nou…haha…Wolfs…geef nou die…haha…camera!” Kwam het er uiteindelijk uit terwijl ze haar hand in haar zij drukte tegen de kramp en haar andere hand uitstak om de camera aan te nemen. Ik grijnsde en kon het niet onderdrukken. Hoe ze nu was, zo vrolijk en zo lacherig, was ze voor lange tijd al niet meer geweest. Ik dook naar voren en drukte mijn lippen op die van haar.

Ik voelde haar verstijven en net toen ik terug wou trekken, ontspande ze en kuste ze me terug. Voorzichtig opende ik mijn mond en niet veel later draaiden onze tongen om elkaar heen. Na een tijdje trok ik voorzichtig terug en keek ik Eva aan, die haar ogen nog dicht had en haar mond een klein stukje open, net alsof ze nog even moest realiseren wat er gebeurd was. Met een glimlach keek ik haar aan en langzaam opende ze haar ogen. Voor een tijdje keken we elkaar zo aan terwijl ik nog steeds met mijn rug in het zand lag, Eva half boven op mij.

“Eef…” Zei ik na een tijdje maar, het zand lag eigenlijk niet zo lekker, hoe graag ik ook op deze manier wou blijven liggen.

“Eh… ja… natuurlijk.” Ongemakkelijk stonden we op en klopte ik het zand van mijn blouse af terwijl Eva alles er aan deed om oogcontact te vermijden.

“Eef.” Herhaalde ik om haar aandacht te krijgen. Toen ik deze eindelijk had, wist ik niet meer wat er mee te doen. “Laten we maar terug gaan.” Zei ik uiteindelijk maar en Eva knikte.

In stilte hadden we de weg terug gelopen, de enige aanraking was dat onze handen elkaar af en toe aanraakten als we naast elkaar liepen, een aanraking die ik koesterde. Zou dit alles veranderen? Of zouden we vergeten dat dit ooit gebeurd was?

“Wolfs.” Ik keek op uit mijn gedachten en zag dat Eva ondertussen al de deur geopend had en ik nog buiten stond. Gauw liep ik naar binnen en liet de deur dichtvallen. Vanaf het moment dat de deur dichtviel veranderde de sfeer in het appartement. Ik voelde het langzaam stijgen en zette een stap naar Eva toe, die op haar beurt een stap naar mij toe zette. Aarzelend plaatste ik mijn hand op haar wang, bang dat ze me zou afwijzen. Dit keer gebeurde dat niet. Eva boog zich voorover en voorzichtig drukte ze haar lippen op die van mij. Dit keer was ik even geschokt, niet verwacht dat ze zo direct zou zijn. Toen ik weer bij positieven kwam kuste ik haar terug en sloeg mijn armen om haar heupen terwijl Eva haar armen om mijn nek sloeg.

Toen ik de volgende ochtend wakker werd, keek ik tegen een bruin bos haar aan. Geschokt schoten mijn ogen open en gingen mijn gedachten over de gebeurtenissen van gisteravond. Het eten, het strand, de kus, de stille tocht terug naar het appartement, de zoen, hoe de zoen meer werd en we uiteindelijk samen in bed zijn beland… Shit. Ik kneep hard in mijn arm in de hoop dat het een droom was, maar ik wist dat het niet waar was. Ondertussen klonk vanaf de andere kant van het bed gekreun en draaide Eva zich om, waardoor ze mij nu aan keek. Ze zag er zo vredig uit, zo gelukkig. Zo wou ik haar altijd zien. Na een tijdje leek het alsof ze door had dat ik haar aan het bekijken was en langzaam gingen haar ogen open. Even bleef het stil terwijl de omgeving scherp werd en ze gaapte. Wat was ze eigenlijk schattig op deze manier.

“He.” Zei ze schor. Ik kon het niet laten om te glimlachen en groette haar terug.

“He.”

Eindelijk een nieuw deel. Ik weet het, ik ben verschrikkelijk. Sorry. Ik heb het momenteel zo verschrikkelijk druk en had geen moment de tijd om te schrijven en als ik dat wel had was ik inspiratieloos. Vanavond besloot ik er maar eens echt voor te gaan zitten en toen ik uiteindelijk bezig was rolden de woorden zo van mijn tong. Volgende deeltje komt (hopelijk) wat eerder! Wat vinden jullie er van? X