Vakantie

Hoofdstuk 17: Eva

Als allereerst een gelukkig 2016 allemaal! Ik hoop dat jullie een leuke jaarwisseling hebben gehad en deze ook allemaal veilig zijn doorgekomen, ik in ieder geval wel. Laat weten wat je nog wil zien in dit verhaal, wie weet komt het er in voor! :-)

                 

Eva

"Shit!" Luid gerinkel klonk door de woonkeuken heen toen het glas de vloer raakte. Ik haalde mijn hand door mijn haar heen en leunde tegen de koelkast aan terwijl het bruine goedje zich verder over de vloer verspreidde. Ik zuchtte diep en keek naar mijn sokken, die al begonnen waren met het opzuigen van het vocht. "Shit," mompelde ik opnieuw en nam een stap terug de keuken in. Van boven klonk gerammel en ik keek op naar het plafond. Nee, dit zou ik zelf schoonmaken. Wolfs zou niet alles voor mij doen. Uit het keukenkastje haalde ik een schoon doekje tevoorschijn en maakte deze nat. Vervolgens zakte ik naar de grond met behulp van de keukenlades, mijn buik zat mij al aardig in de weg. Toen ik eenmaal op de grond zat zuchtte ik opnieuw en begon de chocomel op te vegen. Toen ik bijna klaar was keek ik omhoog naar het aanrecht. Misschien was dit toch niet zo'n heel goed idee geweest...

"Eva?" Hoorde ik Wolfs de trap af komen en ik liet mijn hoofd achterover tegen het keukenkastje vallen. Nu zou het komen.

Ik wapperde mijn hand omhoog en mijn verloofde kwam naar mij toegelopen, zijn wenkbrauwen verbaasd omhoog getrokken. "Glas laten vallen," mompelde ik en gebaarde naar het glas, waar ik nu naast zat. Wolfs schudde zijn hoofd en mompelde wat onverstaanbaars voordat hij mijn handen pakte. "Nee, ik wil het zelf doen." Schudde ik boos mijn hoofd en sloeg zijn handen weg. Altijd wou hij mij helpen, alsof ik een klein kind was.

"Eef..."

"Nee!" Snauwde ik en gebaarde dat hij aan de kant moest gaan. Een klein kind, pff. Ik was misschien dan wel zwanger, had een dikke buik en bewegen ging niet zo goed meer als dat altijd geweest was, ik kon nog prima functioneren, vond ik. Met behulp van het keukenkastje draaide ik mijzelf op mijn knieën en handen om vervolgens mijzelf omhoog te proberen te trekken. Halverwege mijn geklungel had Wolfs er genoeg van en stak zijn armen onder de mijne en trok mij omhoog, bij het glas vandaan waar ik bijna in zou stappen. "Nee, Wolfs!" Snauwde ik opnieuw en duwde hem weg, waarna ik het vieze doekje tegen zijn overhemd aan smeet. Met een plof viel het doekje op de grond en bleef het stil, een lelijke bruine natte plek op Wolfs zijn schone, witte overhemd.

"Eef, toe, waarom laat je mij je niet helpen?"

"Omdat ik het allemaal nog prima kan!" Sloeg ik mijn armen over elkaar en keek de andere kant op. Ik kon het niet aan om nu in zijn lieve gezicht te kijken. Wat ik ook deed de laatste tijd, hoe erg ik ook schreeuwde of hoe boos ik ook was, hij werd nooit boos terug. En het maakte me gek. Ik wou schreeuwen, ik wou met de deuren slaan, ik wou hem knettergek maken, net zo gek als ik me nu voelde, maar haar reageerde nergens op. Hij liet mij alles kapot gooien wat ik kapot wou gooien, maar het hielp nooit. Hij bleef kalm en zei altijd dat dit alleen maar door de zwangerschap kwam, dat ik anders nooit zo zou reageren en dat ik redelijk moest blijven. Wát nou redelijk?! Ik wás redelijk! Waarom zag die vent niet in dat hij mij helemaal gek maakte! Ik kon niet eens meer normaal werken of hardlopen en ik werd gek in dit huis. Ik had niks te doen. Ik had een paar keer geprobeerd om te koken, maar dat was allemaal niks geworden. Halverwege bedacht ik dat het anders moest dan het recept aangaf en volgde ik mijn eigen weg. Wolfs had er nooit wat over gezegd, maar na ik het zelf had uitgespuugd stelde hij altijd voor om nog wat anders te maken of wat op te halen.

"Ik ruim het glas wel op," vertelde Wolfs mij en duwde een nieuw glas chocomel in mijn handen, waarvan ik niet had gemerkt dat hij het had ingeschonken.

"Nee, ik heb het kapot laten vallen," mompelde ik. Ik had het kapot gemaakt, dan moest ik het ook opruimen, vond ik.

"Nee, Eef, dat doe ik wel." Ik knikte en waggelde stilletjes naar de keukentafel, waar ik plaats nam en begon te drinken. De woede die ik net nog voelde ebde weg en in plaats ervan voelde ik verdriet opkomen. Alweer had ik een glas kapot laten vallen door mijn onhandigheid. Onhandigheid die ik normaalgesproken niet had. Ik hoorde hoe het gebroken glas in de prullenbak viel en even later kwam Wolfs naast mij zitten en trok me naar zich toe.