Vakantie

Hoofdstuk 9: Eva

Eva

Half in slaap zat ik tegen Wolfs aangezakt. We zaten alweer in de bus terug naar het vliegveld. Onze vakantie was voorbij gevlogen en om deze tijd morgen zouden we alweer in onze eigen bedden liggen. Iets dat mij toch wel verdrietig maakte. De afgelopen weken waren fantastisch geweest. Voor niemand hadden we ons hoeven te verstoppen en we hadden alles gedaan wat we wouden doen. En dat was ook dat we meerdere keren seks hadden gehad. Ik glimlachte en gaapte terwijl ik dichter tegen hem aankroop.

“Nog even, Eef,” fluisterde hij in mijn oor en ik knikte, waarna goedkeurend gebrom mijn lippen verlieten. Wolfs moest hierdoor zacht lachen en ik prikte hem afkeurend in zijn zij, wat er weer voor opleverde dat ik zijn lippen op mijn slaap voelde. “Ga nog maar even slapen. We zitten hier nog wel even.” Dit liet ik mij geen twee keer zeggen en ik sloot mijn ogen, waarna de duisternis mij al gauw wegtrok.

“Eef.” Ik opende mijn ogen met een glimlach. Zijn lippen waren kort op die van mij geweest, wat mij sinds de afgelopen weken een glimlach op mijn lippen bezorgde. “We zijn er.” Hij kuste me nog een keer kort en ik zat rechtovereind. Ondertussen begon de volle bus al wat lawaaieriger te worden. De meeste mensen hadden net als mijzelf nog even geslapen, het was dan ook nog erg vroeg. Ik pakte mijn tas op van de grond en rekte me nog een keer uit, waarbij ik nog even uit het vieze raampje keek. “Geniet er nog maar even van, zo zijn we weer thuis.” Ik knikte en ging rechtop zitten.

“Jammer.” Wolfs keek me even vragend aan, maar hij snapte meteen waar ik het over had en hij knikte.

“We kunnen het niet voor eeuwig verbergen, Eef.”

“Ik wil niet dat ze ons uit elkaar halen.” Hield ik koppig vol. Dat was wat ik zeker wist. Ik wou een relatie met hem, dat hadden we al besproken. Alleen moest het geheim blijven of zouden we het eerlijk vertellen?

“Waarom kijken we niet gewoon eerst hoe het gaat?” Bedacht Wolfs uiteindelijk. Ik zuchtte diep maar knikte maar, een beter plan had ik ook niet.

“Wolfs.” De zoveelste zucht volgde terwijl ik mijn ogen achter het desbetreffende persoon aan gleden. “Wolfs!” Hij draaide zijn eindelijk naar mij toe en keek me vragend aan. “Laten we maar gewoon een taxi nemen. Er is niemand om ons op te halen.”

“Nee, ze zullen er zo wel zijn, ze hebben hier echt wel rekening mee gehouden.” Op het moment dat ik tegen hem in wou gaan dat het niet zo was, klonk er een kreet door de hal.

“Eef!” Ik draaide me met een ruk om, mijn training in mijn achterhoofd gedrukt, maar ik zag dat het niet nodig was. Met een grijns kwam Marion naar ons toe gesneld, Romeo op haar hielen.

“Eef!” Zei ze opnieuw toen ze bij ons kwamen en knuffelde mij stevig. “Hoe gaat het? Alles goed? Hoe was de vakantie? Was het mooi? Gezellig?” Vuurde ze vraag achter vraag af en ik omhelsde Romeo ook.

“Goed jullie weer te zien.” Glimlachte ik en pakte mijn koffer van de grond.

“Lekker kleurtje.” Knipoogde Romeo goedkeurend en gezamenlijk liepen we de hal uit, de parkeerplaats op.

“Het was heerlijk weer. Erg zonnig…” Ondertussen was Wolfs van mijn zijde verdwenen en liepen hij en Romeo in gesprek richting de auto.

“Hoe was het?” Vroeg Marion terwijl ze haar arm om mijn schouders sloeg en me tegen haar aan trok.

“Het was warm,” zei ik eerlijk, wat mij een klein duwtje opleverde.

“Hoe was het met hem?” Vroeg ze, haar stem een stukje lager terwijl ze richting Wolfs en Romeo knikte.

“Hoe bedoel je?” Vroeg ik onnozel, maar ik voelde mijn wangen rood kleuren. Ik zag de glimlach van Marion veranderen in een grijns, die steeds breder werd.

“Hebben jullie…?” Vroeg ze, een glinstering in haar ogen.

“Nee,” probeerde ik haar zo overtuigend mogelijk te vertellen, maar het mislukte compleet. Ze grinnikte zacht en ik kon een grote glimlach niet laten.

“Zijn jullie nu…?” Voordat ik antwoord kon geven, klonk Romeo’s stem.

“Stappen jullie ook in, dames?” Marion grinnikte en stapte naast Romeo voorin, na mij nog een betekenisvolle blik te hebben gegeven. Ik kon een zucht niet onderdrukken en stapte achter Romeo in, die reed. Wolfs nam plaats achter Marion en wierp mij een vragende blik toe en ik knikte langzaam, bewust dat Marion en Romeo meekeken en luisterden. Wolfs glimlachte geruststellend en leunde naar voren, om zijn gesprek met Romeo voort te zetten.

“Eindelijk thuis,” verzuchtte ik toen de deur achter ons dicht viel en we eindelijk weer alleen waren. Wolfs knikte instemmend en zette de koffers weg, waarna ik mijn armen om zijn nek sloeg en hem tegen me aantrok.

“Eindelijk alleen,” grinnikte hij en drukte zijn lippen op die van mij. De kus snel veranderde in een passionele kus, waarna Wolfs mij optilde en ik mijn benen om zijn heupen klemden. Samen liepen we de trap af, onze tongen om elkaar verstrengeld terwijl mijn shirt op de trap achter bleef. Ik kroelde mijn vingers door zijn zachte, grijzende haren en voelde hoe hij me op het aanrecht zette, waarna zijn lippen in mijn nek verdwenen. Een zachte kreun verliet mijn lippen toen zijn lippen langs mijn kaak naar beneden gleden.

“Hm hm…” Klonk het ineens achter me en tegelijkertijd verstijfden Wolfs en ik. Hoorde ik dat nou goed?

“Wolfs.” Fluisterde ik, bijna zo zacht dat ik het zelf niet hoorde. Met een klik gingen de lampen in de keuken aan, waarna ik Wolfs’ gezicht wit zag worden. Voorzichtig liet ik me van het aanrecht afglijden en verschool me achter zijn brede rug. Langzaam draaide ik me om en keek in het geschokte gezicht van Mechels en Bols, met daarachter lachende collega’s en Fleur.

“Eef.”

“Eef!” Ik opende mijn ogen en keek geschokt naar zijn vertrouwde, bezorgde gezicht. “Gaat het?” Ik knikte langzaam en merkte op dat we nog boven stonden. Het was een dagdroom. Gewoon een dagdroom. En geen prettige.

“Het gaat.” Ik glimlachte en duwde de droom naar mijn achterhoofd. “Wil je wat drinken?” Ik deed net alsof ik zijn bezorgdheid niet opmerkte en liep om hem heen de trap af naar de keuken. Eerst controleren of hier inderdaad iemand aanwezig was of niet.

“Is goed, doe maar een –“

“Whisky?” Knipoogde ik toen ik eenmaal zag dat er beneden niemand aanwezig was. Ik zuchtte opgelucht en pakte de fles drank, waarna ik twee armen om mijn middel voelde glijden.

“Eindelijk weer thuis. Eindelijk alleen.” De woorden werden zacht en verleidelijk in mijn oor gefluisterd, dat weer zorgde voor rillingen over mijn hele lichaam. Het kostte me zijn zacht lippen in mijn nek om me over te geven, iets wat ik daarna met veel plezier deed.

Duizend maal sorry dat dit hoofdstuk ook weer zo lang geduurd heeft! Ik heb het super druk met school (iets wat binnenkort minder wordt) en daarna komen de hoofdstukken sneller. Dat beloof ik! Wat vonden jullie hier van?