Vakantie

Hoofdstuk 16: Wolfs

Wolfs

Weken vlogen voorbij en voordat we het wisten begon de buik van Eva al een beetje vorm te krijgen. Gelukkig was dit te verbergen met wat wijdere shirtjes, iets wat ze dan ook deed. Haar dagelijkse hardlooprondje hield ze stug vol, ook al werd ze steeds chagrijniger naarmate haar strakke sportkleding langzaamaan te strak kwam te zitten.

Met een zucht roerde ik de saus nog eens door in de pan en verzamelde de spullen om de tafel vast te dekken. Vanavond had ik macaroni gemaakt met tomatenstukjes, kidneybonen, basilicumkruiden, ui, knoflook en spekjes. Moeilijk was het niet en dat scheelde, we waren pas net thuisgekomen en Eva moest en zou gaan rennen voor het eten. Boos was ze uiteindelijk de deur uitgegaan, een trui van mij aangetrokken in plaats van haar eigen strakke sportshirtje met lange mauwen. In gedachten begon ik de tafel te dekken en vulde vast een glas met water voor Eva en een glas whisky voor mijzelf. Ik nam vast een slok van de vloeistof en liet het door mijn keel glijden. Hopelijk was Eva in een beter humeur dan dat ze weg ging...

Boven ging de deur open en hoorde ik Eva binnenkomen. Het moment van de waarheid. Zou ik opnieuw de hele avond moeten oppassen met wat ik zeg of zou ik rustig kunnen ademhalen?

"Hey," klonk het vanaf de trap en ik draaide me om.

"Hey. Hoe gingen het?" Vroeg ik en drukte voorzichtig mijn lippen op haar voorhoofd, ik zat immers nog steeds in onzeker vaarwater.

"Goed!" Vrolijk begon ze te vertellen over hoe haar ronde was gegaan, waar ze langs was gerend en de mensen die ze tegen was gekomen. Opgelucht haalde ik adem en begeleide haar langzaam naar de keukentafel waar ze plaats nam. Ik haalde de pannen op uit de keuken en plaatste deze op tafel, waarna ik Eva begon op te scheppen.

"Je vind het zeker weten lekker, Eef," stelde ik haar gerust terwijl ze twijfelend de pan in keek. Ze maakte een gezicht en pakte haar vork op, waarna ze de saus door de macaroni begon te mixen. "Probeer nou maar," mijn eigen bord schepte ik op en nam plaats, waarna ik al gauw begon te eten. Even bleef het stil terwijl we aten, maar na een tijdje sprak Eva op.

"Ik ga zo even in bad, ik was daarna wel af." Ik schudde mijn hoofd en vertelde dat ik zelf wel alles zou opruimen. Ze moest ontspannen, dat deed ze te weinig, vond ik. "Toe, Wolfs, laat me nou een keer helpen," zuchtte ze. "Je laat me veels te weinig helpen."

Ik schoot en de lacht en haalde mijn schouders op. "Ik wou je gewoon wat bad-tijd geven, even rusten na je rondje hardlopen." Goedbedoeld, maar niet nodig, bleek wel weer. "Is goed, dan help je mee."

"Nee, laat mij het nou een keer doen. Jij kookt en maakt altijd schoon," schudde ze haar hoofd. Maar daar tegenover stond dan ook weer dat zij altijd het huis schoonmaakte en de was deed. Mopperend zat ze tegenover mij maar liet het uiteindelijk rusten, gelukkig. Ze deed al genoeg in huis zonder taken van mij over te nemen. Ze verdiende rust.

Later die avond had ik mijn laptop op tafel staan, leesbril op mijn neus geplaatst en las ik de lappen tekst door die zich ondertussen over de keukentafel verspreid lagen. Een zaak van een paar maand geleden was nog steeds niet goed genoeg verwerkt en moest toch echt gebeuren, echter hadden Eva en ik steeds geen tijd gevonden tijdens onze diensten om de zaak goed te noteren, dus was ik er nu maar mee begonnen. Met een gefronst voorhoofd las ik de pagina's door en streepte af en toe wat weg, plaatste pijlen bij alinea's wat anders moest of waar nog wat aan toegevoegd moest worden. Diep in gedachten hoorde ik Eva niet de woonkeuken binnenkomen en schrok toen ze haar handen op mijn schouder legde.

"Wat ben je aan het doen?" Vroeg ze, en keek over mijn hoofd naar de bezaaide tafel.

"Nog wat afmaken wat we hadden liggen," ik zette mijn leesbril verder op mijn hoofd en drukte mijn lippen tegen Eva's buik. "Hoe gaat het? Hoe was je bad?"