Vakantie

Hoofdstuk 14: Eva

Iets later dan normaal, maar hier het volgende hoofdstuk!

---------------------------

Eva

De volgende morgen zaten Wolfs en ik alweer vroeg in de auto op weg naar het bureau. Eventjes had Wolfs nog mij proberen tegen te houden, ik moest nog uitrusten en bijkomen vond hij, ik was het er niet mee eens. Ik had genoeg uitgerust in dat ziekenhuisbed. Nee, ik was weer klaar om aan het werk te gaan.

"Ah, Eva, hoe voel je je?" Vroeg Mechels zodra we het bekende kantoortje instapten en Wolfs de deur achter zich sloot.

Ik glimlachte en nam op de stoel plaats, Wolfs bleef achter mij staan, "Goed, dank u. Ik ben weer klaar om aan het werk te gaan."

Dat leverde een glimlach op bij Mechels en ze knikte, "Fijn. Fijn. Niks overgehouden aan jullie... ongelukje?" Ik schudde mijn hoofd maar kon het niet laten om mijn armen voor mijn buik te vouwen en ongezien met mijn duim er zacht overheen te wrijven. En of ik er iets aan had overgehouden. Er groeide een kindje in mij. Een kindje van mij en Wolfs. "Fijn," haalde Mechels weer uit mijn gedachten, "Ik heb eerst niks dringends voor jullie, er heeft zich ondertussen wel wat papierwerk gevormd dus ik zou graag willen dat jullie daar mee bezig gaan." We knikten en ik stond op waarna Wolfs de deur voor mij openhield. "Wolfs, ik zou graag nog even met jou willen praten," klonk Mechels achter ons en ik hoorde dat ze weer de strenge vrouw was geworden die van niemand tegenspraak duidde. Ik kreeg een zacht kneepje in mijn schouder en ik liep door naar mijn bureau terwijl Wolfs opnieuw de deur achter zich sloot.

Wetende waar het over ging pakte ik de gevormde stapel van de hoek van het bureau en bladerde een paar mappen door zodat ik een beetje doorkreeg wat de onderwerpen waren. De meeste zaken waren kleine dingen, maar moesten desondanks geregistreerd worden. Zakkenrollen, winkeldiefstal en bedreiging waren een aantal daarvan. Terwijl ik bezig was klonken de stemmen van Wolfs en Mechels door de deur heen de kantoortuin in en keek ik op van het computerscherm om beide door de luxaflex mijn kant op te kijken. Ik trok mijn wenkbrauwen vragend op en liet mijn blik van Mechels naar Wolfs gaan, die zijn hoofd schudde voordat ik me weer terug draaide naar het computerscherm. Hij zou het me nog wel vertellen.

"Eva!" Ik keek op en zag Marion aan komen lopen, "Weer aan het werk?" Glimlachte ze en plaatste een kop thee op mijn bureau.

"Jazeker. Dank je wel," glimlachte ik en vouwde mijn handen om de warme mok heen. "Hebben jullie het druk?" Ik draaide mijn stoel om terwijl Marion aan het bureau schuin achter mij plaats nam.

"Nog niet heel druk. Net even een ronde gedaan, bij wat mensen langs geweest, je kent het wel," knipoogde Marion en hing haar jas over de achterkant van haar stoel heen. "Wolfs in de problemen?" Vroeg ze met een knikje naar Mechels' kantoortje.

"Ja, blijkbaar heeft hij dagen vrij genomen zonder dat Mechels het toestond of zo... Uiteindelijk was haar keuze hem ontslaan of hem vakantiedagen geven, daar is ze natuurlijk niet heel blij mee." Vertelde ik wat ik wist en Marion knikte.

"Hij wou natuurlijk bij jou zijn," knipoogde Marion en ik bloosde.

"Natuurlijk wou ik dat," klonk er van achter mij en Wolfs plaatste zijn handen op mijn schouders terwijl ik omhoog keek. Een glimlach vormde op mijn lippen en hij glimlachte terug.

"Niet neergeschoten?" Grapte ik en hij haalde zijn schouders op.

"Eva, heb jij toevallig al het dossier van die huisbrand in het systeem gezet?" Vroeg Romeo van tegenover Marion. Gauw draaide ik me om pakte het gevraagde dossier tussen de stapel uit.

"Nog niet, moet je hem er nu in hebben of is het goed als ik hem je zo geef?"

"Zet je hem er dan zo nog wel in?" Grapte Romeo en liep om zijn bureau heen om het dossier te komen ophalen.