Vakantie

Hoofdstuk 12: Wolfs

Wolfs

Versuft keek ik door het autoraam naar het huis een eindje verderop. Vannacht was er een melding binnengekomen van ontvoering. Het had een hoge prioriteit gekregen doordat het om een ambtenaar ging en zodoende hadden Eva en ik de taak gekregen om meneer zo snel mogelijk in veiligheid te brengen. Ik ging nog een keer met mijn hand door mijn haar heen en keek door het achteruitkijkspiegeltje de straat achter mij in voordat ik mijn ogen liet zakken naar de achterbank, waar Eva lag te slapen. We hadden allebei veels te kort geslapen vannacht – wat mede te danken was aan onze bezigheden gisteravond, waardoor ik Eva had aangespoord om nu nog even wat bij te slapen. Maar natuurlijk alleen met de belofte haar wakker te maken als er beweging was, iets wat de afgelopen twee uur niet gebeurd was. Een diepe zucht verliet mijn lippen en ik dacht terug aan de briefing van vanochtend.

Eenmaal aangekomen op het bureau liepen we meteen door naar het kantoortje van mevrouw Mechels.

"Fijn dat jullie zo snel konden komen," zei ze, maar Eva haalde haar schouders op. Noodgeval was noodgeval, vond ze. Mechels knikte en kwam vervolgens meteen ter zake, "Er is een melding binnengekomen van ontvoering. De buurvrouw van ambtenaar Ter Brink heeft gebeld, mevrouw en haar man zijn vannacht overvallen in eigen huis en mevrouw en meneer Ter Brink zijn bewapend meegenomen. De buurvrouw werd wakker van geluiden en gegil en heeft vervolgens de politie gebeld. Helaas was het te donker voor een signalement, maar er zijn al wat mogelijke verdachten gevonden via bedreigingen enzovoorts. Ik wil dat jullie vandaag bij onze hoofdverdachte gaan posten. Mochten jullie beweging zien, geef dit door. Ik heb Sanders en Dreesen onder andere bij de andere verdachten staan. Dit is het voor nu. Wees voorzichtig, de overvallers zijn gewapend.

Ik deelde een blik met Eva en we knikten, waarna we het kantoortje weer uitliepen na de informatie van de hoofdverdachte te hebben verkregen.

"Wolfs." Verschrikt opende ik mijn ogen en keek opzij, waar Eva met haar hoofd tussen de hoofdeinden van de stoelen stak. Ze glimlachte flauwtjes en kneep zacht in mijn arm. "Ga jij maar even slapen, ik neem het wel over." Ik schudde mijn hoofd en rekte me uit.

"Nee, slaap jij maar verder, je hebt nog steeds niet lang genoeg geslapen," ik keek op van mijn horloge in het gefronste gezicht van Eva.

"Oh? Wie was hier nou net wakker en wie sliep hier nou dan?" Ik rolde mijn ogen maar kon het niet laten te glimlachen.

"Ga jij maar hier zitten, ik neem de bijrijdersplaats wel," ik keek om me heen en stapte uit na nog een blik op het huis te hebben geworpen. Nog steeds waren alle gordijnen dicht en was er geen beweging geweest. Ik kreeg een glimlach van Eva toegeworpen en we verwisselden plaatsen. Eenmaal op de bijrijdersplaats sloot ik mijn ogen en viel bijna meteen in slaap. Misschien was ik toch wat vermoeider dan dat ik mezelf had doen geloven...

"Wolfs." Met een ruk schoot ik overeind, mijn fijne droom vergeten toen ik Eva's hand op mijn been voelde en ze me wakker schudde. Ik wreef in mijn ogen en keek richting het huis, meteen klaar om in actie te komen. Toen ik niks zag keek ik vragend naar Eva, die haar ogen strak op de achteruitkijkspiegel had gericht. "Niet te snel. Rek je even uit," gaf ze me het advies en ik volgde het op, ik rekte me uit en draaide me uiteindelijk om, doen alsof ik mijn rug losdraaide. Ik keek door het achterraam heen en zag meteen wat Eva bedoelde, een zwarte Jeep met donkere ramen reed de straat op stapvoets tempo de straat door.