No507 | hyunin

1| Size çok güzel bir haberim var.

Pazar.

Bugün günlerden pazar, yani bu da demek oluyorki, "No507"

Çocukluğumdan beridir, hatta kendimi bildim bileli de diyebilirim, görüştüğüm ve onlarsız yaşayamadığım biricik arkadaşlarım ile olan buluşma yerimizin adı burası. Aslında Seungmin hyungun babasının kafesi ama bizim için tamemen toplanma alanımızdan ibaret. Bu sekiz kişilik ve mükemmel derecede kalabalık olan bir grubun en küçük üyesiyim ben de. İsmim Jeongin.

 Yang Jeongin.

Neredeyse doğduğumdan beri tanıdığım bu çocuklar, benim her şeyim diyebilirim. Gerçekten, her şeyim. Ne zaman mutlu olsak veya üzülsek ya da heyecanlansak, her daim bir arada olduğum insanlar onlar. Hiçbiri ile bir kez bile küsmediğim gerçeğini de ortaya koyarsak ne kadar yakın olduğumuz anlaşılıyordur sanırım. Birbirimiz arasında çok güçlü bir bağ olduğu için şu zamana dek hep sıkı sıkı bağlı kaldık birbirimize. Bir kez olsun ayrılmadık hiç.

Bu muhteşem yedi kişinin arasından ilk tanıştığım kişi Jisung'du. Kendisi çok tatlı bir omega olur. Ve sanırım ilk onunla tanıştığım için de aramızda bambaşka bir bağ vardır. Gerçi hepsiyle aramda çok farklı bir bağ var ama Jisung'un yeri benim için hep ayrı olacak sanırım. Ne de olsa iki yaşından beri tanıdığım ve hatta gözümü onunla açtığım bir insan kendisi.

Annelerimiz çok eskiden beri arkadaş olduğu için bizim de çok yakın arakadaş olmamızı istemeleri sonucu yıllardır süregelen bu yakınlığımıza daha sonradan başka kişiler de eklenmişti.

İlk olarak arka sokağımıza taşınan ve şirin mi şirin bir omega olan Felix hyung ile başladı her şey. Daha sonrasında Changbin hyungun da taşınmasıyla grubumuz biraz daha büyümüş oldu. Şimdiyse Felix hyung ile sevgili olmaları gerçeğini bir kenara itersek, o zamanlar çok yakın arkadaştık hepimiz. Aslında bana kalırsa o zamanlarda bile onların ilişkisinin benimle Jisung gibi olmadığı belliydi, çok bariz bir şekilde fark ediliyordu ama tabii ki yaşımız gereği bunun o zamanlar farkında değildik. Zaman geçmeye başlayınca ve biz de çoğu şeyi anladığımız yaşlara gelince onlar da fark etmişti aralarında arkadaşlıktan öte bir şey olduğunu. Ve bununla birlikte de hislerini birbirlerine açıklayınca sevgili olmuşlardı. Yaklaşık bir-bir buçuk yıl kadar önce de ikisinin kimlikleri açıklanıncaysa aralarındaki bu bağ iyice kuvvetlenmişti. Ve ortaya işte bu güzel çiftimiz çıkmıştı.

Sonradan aramıza katılan Hyunjin hyung ve Minho hyung ise benim tam yanımdaki binaya taşınmışlardı. Onların da eskiye dayanan arkaşlıkları ile bizimkinin birleşimi sonucu hepimiz birlikte olunca grubumuz böylelikle daha da genişlemiş oldu. Aramızda ilk kimliklerini öğrenenlerin onlar olmasıyla hepimizin bu heyecanı aynı anda ne kadar sevinçle yaşamış olduğumuzu hâlâ çok net hatırlıyorum. İkisi de güçlü bir alfaydı ve bu, her zaman onlara hayran olmamı sağlamıştı. Her insana göre farklılık gösteren bu kimlikler, belirli bir yaşa gelince kendiliğinden açığa çıkıyordu ve henüz benimki açıklanmasa bile bir alfa olacağıma adım kadar emindim.

Güçlü bir yapım vardı bir kere. Genel olarak alfaların taşıdığı özellikler bende doğuştan beri olması ile de çok güçlü bir alfa olacağımın kanısına rahatça varabilirdim. Annem her ne kadar bir omega olsa da babamın taşıdığı baskın alfalık sayesinde bir omegadan ziyade bir alfa olmam daha yüksek bir ihtimaldi. Ve ben de, bu ihtimali taşıdığım özellikler sayesinde doğruluyor gibiydim. 

Grubumuza son olarak katılan Alfa Chan hyung ve tıpkı benim gibi kimliği henüz belli olmayan Seungmin hyung ile tamamlanıyordu grubumuz. Her ne kadar sonradan katılsalar da yine de aramızdaki güçlü bağ onlar için de geçerliydi. İlkokuldan beri hepimiz aynı okullara ve hatta aynı sınıflara giderdik. Bazen sınıflarımız farklı çıkabiliyordu ama sonrasında ailelerimiz bu duruma el atıp hepimizi mutlaka aynı sınıfa aldırıyordu. Yani ailelerimiz de bu yıllardır süregelen güçlü arkadaşlığımızın ne boyutta olduğunun olabildiğince farkındaydı ve bu yüzden de birbirimiz için epey uğraşıyorlardı. Herkesin ailesi bizi kendi çocuğu gibi görür ve büyük bir güven duyardı bize. Dolayısıyla da çoğu konuda rahat oluyorduk.