No507 | hyunin

5| Gerçekten bu çok iyi hissettiriyor.

Yatağımda uzanmış bir vaziyette alfamı beklerken çıldıracak gibiydim. Mesajımı gördü mü, görmedi mi hiçbir fikrim yoktu çünkü beni yanıtsız bırakmıştı. Bedenimin her bir yerini kaplayan tüm bu ağrı, sızı ve istek artık delirmemi sağlarken şimdilik sakinliğimi korusam da yine de her an patlayabilecek bir bomba gibiydim. Alfamı istiyordum.

Tam o noktada tüm umutsuzluklarım içinde, umutlarımı yeşertecek türden bir kapı sesi duyduğumda yerimden o kadar hızlı fırlamıştım ki, bir anlık gözüm kararmış ve dengemi doğru düzgün sağlayamamıştım. Kızgınlıktan da kaynaklanan hassaslık nedeniyle olduğunu bildiğimden pek de sorun etmeyerek olabildiğince hızlı bir şekilde dış kapıya doğru ilerledim. Heyecanlıydım. İçimde bir yerlerde alfamı görecek olmanın heyecanını taşıyordum.

Fakat gelen kişi beklediğimden ziyade alfam yerine Jisung'du. Sağa sola başımı çevirerek gözlerimle onu arasam da görememiştim bir türlü. "Sen neden gelmiştin?" diyerek ona döndüğümde gerçekten hiç onu çekecek durumda değildim. Gitmeliydi ve onun yerine beklediğim kişi gelmeliydi.

"Sana yardım etmeye geldim Jeongin. Bana bir sıkıntın olduğunda söyle demiştim ama hiç beni dinlemiyorsun." Bıkkınca konuşarak beni beklemeden eve girdiğinde onu tutamamıştım. Mecburen kapıyı peşinden kapatarak ona döndüğümde ise, "Sana ihtiyacım yoktu çünkü mal kafa!" diye çıkışmıştım birden. Sinirlerim şu anda fazlasıyla artmıştı çünkü. "Şimdi evimden gitmeni istiyorum, yardımına ihtiyacım olan tek kişi alfam."

"Hiçbir yere gittiğim falan yok, çünkü ben de tam bu yüzden buradayım. Ne yaptığının farkında bile değilsin ve ilerde pişman olacağın şeyler yapıyorsun. Kontrolünü elinde tutamıyorsan o zaman ben devreye girmek zorundayım çünkü burada seni anlayabilecek tek kişi  benim."

Salondaki koltuklardan birine oturduğunda ben de yavaş adımlarla yanına ilerlemiştim. Tam karşısındaki boş yere otururken, "Neyden bahsediyorsun sen?" demiştim anlamsız bakışlarla. "Açık konuş."

"O gece... Kimliğinin açığa çıktığı gece olmaması gereken bir şey oldu Jeongin ve sen de tam bu yüzden bu hâldesin. Kendini bir alfaya muhtaç hissetmen gayet normal ama senin istediğin sıradan bir alfa değil, birlikte büyüdüğün ve asla o gözle bakmadığın, sana kardeşlik yapan bir alfa. Bunun sebebini biliyor musun? Tabii ki bilmiyorsun Jeongin, çünkü daha bunlar hakkında çok yenisin, ama seni anlayabiliyorum merak etme, zamanla hepsini öğreneceksin."

"Neyden bahsettiğini hâlâ tam olarak anlayabilmiş değilim Jisung. Artık anlatmayı düşünüyor musun acaba?" Üstü kapalı bir şekilde konuşulmasından her zaman nefret etmiştim. Direkt olarak açık açık konuşsa ne yazardı sanki? 

"Bak, o gece seninle Hyunjin arasında istenmeden de olsa bir şeyler yaşandı. Biz sizi fark edene kadar çoktan bir şeyler başlamıştı bile. Neyseki Chan hyung fark etti de tam olarak mühürlenmenize engel olduk ama yine de onun dişleri senin tam boynundaki o mühür noktandan az da olsa geçti ve biz buna engel olamadık. Bunun nelerle sonuçlanabileceğini biliyor musun? Her ne kadar mühürlü olmasanız da artık aranızda bir bağ oluşmuş oldu ve içinizdeki kurtlar bu mührün tamamlanması için deli oluyorlar. Sürekli olarak onu arzuluyor ve senin eşin olman için can atıyor. Her daim onu düşünmenin ve istemenin sebebi tam olarak bu. Ve orandaki acı da bu mührün tamamlanmadığından gerçekleşiyor. Anladın mı?"

Sözleri karşısında beynimde bir şeyler canlanırken dediklerinin ne kadar mantıklı olduğunu fark etmiştim. Tüm gün yaptığım bu şeylerin tamamen bundan kaynaklanması çok olasıydı çünkü tam oramdaki o nokta, özellikle kızgınlığımın yoğunlaştığı vakitler, sızladıkça içimde ona karşı olan istek daha da katlanıyor ve gözümün bundan başka hiçbir şey görmediği duruma geliyordu. Ben normalde böyle bir insan değildim, ki bunun ancak şimdi farkına varabiliyordum çünkü anlattığı şeyler ile şimdilik kızgınlığım durgunlaşmış ve daha mantıklı düşünür hâle gelmiştim. Siktir! Hyunjin hyungu düşünerek neler yapmıştım ben!