*1 hafta sonra*
+: Senden nefret ediyorum Oskay Özer.
+: Lanet pislik, adi herifin tekisin.
+: O kıza güldüğün gibi bana da gülsen ölürsün değil mi?
+: Mesajlarıma artık bakmıyor olman canımı yakıyor. (iletildi.)
(+, sesli arıyor...)
Bir anda içimden gelen istek ve cesaret karışımıyla arama butonuna basmıştım. Mesajlarıma bakmadığı gibi bu aramayı da cevaplamayacağından emindim. Ona ne olmuştu bilmiyordum fakat sadece bana yazmasını istiyordum.
Bir hafta geçmişti. Saçlarına dokunabilmek için kendimi küçük düşürdüğüm günden bu yana tamı tamına bir hafta geçmişti ve mesajlarıma bakmayı geçtim çevrimiçi bile olmuyordu. Sadece, gitmiş olduğu düşüncesi bile nefes almamı zorlaştırırken ona bir şey olup olmadığını düşünmek bana işkence ediyordu.
Tahmin ettiğim gibi olup telefon açılmayınca ışığı kapatıp görüntülü aramaya karar verdim. Belki ona kendimi göstereceğimi düşünüp açardı diye.
O kadar heyecanlanmıştım ki kendimi sakinleştirmek için bir şarkı mırıldanmaya başladım. Açma ihtimaline karşı gözlerimi yumdum.
"Kusura bakma seni unutamadım
Bu benim hatam ne yapsam olduramadım
Alev alev yanıyor can kafesim
Kesilir nefesim seni bırakamadım
Kusura bakma seni unutamadım
Bu benim hatam ne yapsam olduramadım
Alev alev yanıyor can kafesim
Kesilir nefesim seni unutamadım." söylemeyi bitirdiğimde gözlerimi açmaya korkmuştum. Karşılaşacağım manzara iki ihtimalliydi: Birincisi; onun kusursuz yüzüyle karşılaşmak, ikincisi; uygulamanın arayüzüyle bakışmak.
Gözlerim yavaşça açılırken onun ela gözleriyle karşılaşmak nefesimi keserken ne söyleyeceğimi bilmemek beni deli ediyordu işte o kadar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Oʮsɑ Heɾƙes Ölɗʋ̈ɾʋ̈ɾ Seνɗiƍ̆iƞi | Textiƞƍ
NouvellesOskay: Anlaşıldı, neden artı (+) mesela? +: İkimizin de birbirimize bir şeyler katacağını düşündüğüm için. Oskay: Sana ne kattım mesela? +: Kendime karşı daha özgüvenli olmayı. Oskay: Sen bana baş ağrısından başka bir şey katmıyorsun ama. +: ( ･ั﹏...
