8.Bölüm

757 60 6
                                    

Kayra'dan

Uyandığımda bedenimde hissettiğim acı tarif edilemez derecedeydi.

Tahminlerime göre öğle saatleriydi ve ben nasıl bu kadar çok uyuduğumu sorguluyordum.

Benliğimi kaybetmiş, vücudum ve zihnim benden bağımsız bir şekilde nasıl davranmak istiyorlarsa öyle davranıyorlarmış gibi hissediyordum.

Kimilerine göre çok küçük bir yaşta değildim. Çocukluğunu yaşayamamış birinin kötü anılarını kimsenin sorgulamaması gibi bunu da sorgulamıyordu insanlar.

"Kim ne yaşamış?" sorusunu kimse önemsemiyordu.

Ben güçlü durmak için programlanmış bir robot gibi hissediyordum. Bu hayatta beni önemseyen tek bir kişi bile olmadı.

Kimse çıkıp da "Kayra iyi misin?" demedi. Oysa ki o kadar ihtiyacım vardı ki bu soruya.

"Kötüyüm." diye yanıtlayarak saatlerce ağlamaya o kadar ihtiyacım vardı ki...

Karnımdaki kesikler kendini belli edercesine tekrar sızladığında ufak bir çığlık attım.

Attığım çığlıktan utanıp evde birinin olmamasını diledim.

Yavaşça yataktan kalkıp kapıya adımladım. Odadan çıktığımda uzun bir koridorla karşılaştım. Daha önce geldiğim eve benzemiyordu ama bu ev de çok büyüktü.

Mutfağa indiğimde herhangi birini göremedim. Hazır bir tabak vardı yemek masasının üzerinde. Kenarına iliştirilmiş notu gördüğümde o tarafa ilerledim.

"Benim acil bir işim var. Evden çıkmak istiyorsan korumalardan Vedat abine sorabilirsin. İstemezsen de film izleyebilir ya da ders çalışabilirsin. Çalışma odan 3. katta soldan sonuncu oda. Film izlemek istersen de herhangi bir odayı kullanabilirsin. Mutfağın yanındaki odayı kütüphane gibi düşünebilirsin. Vakit geçirmen için. Evdeki her odaya girebilirsin, kendi evin gibi hisset. Geç olmadan dönmüş olurum. Kendine dikkat et küçüğüm."

Kendi evin gibi...

Var mıydı ki benim evim? Koskoca adam beni düşündüğü için bu kadar paragraf yazar mıydı evden çıkmadan önce?

Önemsenmek böyle bir his miydi?

Dikkat et...

Beni düşünen birinin olması o kadar mutlu etmiş ki ruhumu. Sanki cennetin bir köşesindeydim şu an.

Ve güzel bir şey daha varsa o da şuydu; bu yüzümdeki aptal tebessümün sebebi Erdem'den başkası değildi.

KayraHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin