"O kadın benim annem değil."
"O kadın kim Kayra?"
"Babamın takıntılı sevgilisi."
"Ne?"
"Ben babam yüzünden bu durumdayım."
"Bundan haberi var mı?"
"Bilmem. O kadar önemsemedi ki beni bırakıp gittikten sonra annemin öldüğünü bile farketmedi."
"Ne demek istiyorsun? İnan anlamıyorum."
"Karan'ı alıp gitti. Annemle de ben kaldım. O gittikten sonra ne bir kez görmeye geldi ne de başka bir şey yaptı. Annem o gittikten üç ay sonra intihar etti."
Yutkundum. Devam etti.
"Sevgilisi denen kadın aldı beni yanına. Başta iyi biri sanırdım ama zaman geçtikçe anladım asıl amacını. Amacını anladığımda ise beni eve kapattı. Babamın intikamını benden aldı aklınca. Allah belasını versin."
Daha sıkı sarıldım.
"Bundan sonra kimse sana zarar veremez Kayra'm. Ben senin yanındayım. Bugün de yarın da uzak gelecekte de."
"Teşekkür ederim Erdem. Bunca yıldır kimsenin yapmadığını yapıp beni önemsediğin için çok teşekkür ederim."
"Teşekkür edilecek bir şey yok bunda Kayra. Sen benim kalbime baharı getiriyorsun ben seni önemsemeyeyim de ne yapayım?"
Başını boynuma sokup bana sarıldı.
Parmaklarını belime sardı.
"Ben güvende hissediyorum senin yanında, senin kucağında. Senle ilgili her şeyde güvende hissediyorum. Bana zarar verme olur mu?"
"Asla Kayra. O düşünceyi aklından sil. Bunun ihtimali bile mümkün değil."
O gülümsedi.
Dünyalar benimmiş gibi hissettim.
O gülümsedi.
Bahar benim hayatıma girdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayra
Action~Kayra gibi bir güzelliğe nasıl kıyabilirlerdi ki? Daha doğrusu bir insan bir diğer insana bunu nasıl yapabilirdi? Onun bedenindeki yaraların yanısıra ruhundaki parçalanışı anlayabilmek beni bile mahvetmişti. Kayra bunca şeye nasıl dayanıyordu?
