Kayra'dan
Ben Kayra, çoğu insanın bildiği gibi bir insan değilim. Farklı mıyım, aciz miyim? Bu soruların cevaplarını çoğunlukla kendim için veremiyorum çünkü ben yaşamayı bilmiyorum.
Ben Erdem'le tanışana kadar yaşamanın ne demek olduğunu bilmiyordum. O beni değiştirdi. Belki de beni asıl varlığıma kavuşturdu ama her şey ondan sonra başladı: Tüm güzellikler, hayatımın yeniden şekillenmesi, gökyüzüne bile pembe bir lensle bakmaya başladım sanki. O benim hayatımın pamuk şekeriydi, hala öyle. Eğer ölsem bile onun yüzünden olacağını biliyorum çünkü ben fiziksel olarak değil ama zihinsel olarak ölmeyi tamamen Erdem'e bağlıyorum.
Belki ben kendi farklılığımı sorguluyorum ama Erdem tamamen farklı. Onun kişiliği, düşünceleri... Her şey farklı. Çıkar göz etmeyen, insanlara yardım eden, alçakgönüllü.
Bana yardım etmesi, beni hayata döndürmesi, bana yaşamayı öğretmesi ve bunun sadece benimle sınırlı olmadığını bilmem o kadar farklı ki...
Onun insanlara yardım ettiğini, yetimhanede kalan çocuklara bağış gönderdiğini ve benzeri bir sürü şey bilmek ve bunları bana övünerek anlatmaması...
Hatta bunları benim kütüphanede otururken rastgele, dosyalarının birinden öğrenmem...
İşte onun farkı bu...
Diğer insanlar gibi sahte bir yaşantısı yok. Gerçekten yaşıyor, yaşatıyor. Hayatın değerini biliyor, onu çok seviyorum.
Gözlerimi yavaşça araladım.
Karşımda bana bakan, hayatımın anlamı olan adam...
Dudaklarım temsili bir şekilde hafif aralandı, ondan su istedim.
Hemen telaşlanarak ve biraz da ümitlenerek -uyandığıma sevinmiş olmalıydı- bana su verdi.
Hayal meyal doktoru çağırdığını hatırlıyorum. Doktor gelip benimle ilgilendi, sonraki gün taburcu olabileceğimi söyledi.
Tekrar uyuduğumu hatırlıyorum, tekrar sonsuz düşüncelerime geçiş yaptığımı.
Ve hayatımın sonuna kadar Erdem'le olacağımı, onunla mutlu kalacağımı biliyorum.
Ben onunla bir bütün olarak yaşıyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kayra
Action~Kayra gibi bir güzelliğe nasıl kıyabilirlerdi ki? Daha doğrusu bir insan bir diğer insana bunu nasıl yapabilirdi? Onun bedenindeki yaraların yanısıra ruhundaki parçalanışı anlayabilmek beni bile mahvetmişti. Kayra bunca şeye nasıl dayanıyordu?
