Kayra

22.Bölüm

Kayra'dan

Erdem beni öpüyordu ve bu, çok garipti. Ben, ben buna hazır olduğumu sanmıyordum.

Evet, bu güzel bir şeydi. Karşımdaki bana zarar vermeyecek biriydi ama ben, kafamdaki düşüncelere engel olamıyordum.

Erdem geri çekildi.

"Kayra, ben özür dilerim. Ağlama lütfen, yapmam bir daha söz. Lütfen ağlama."

Karşımda ağlamamam için yalvaran adamla bilincine vardım ağladığımın.

Gözyaşlarıma engel olamıyordum sanırım. Bilerek yapmıyordum. Sanırım bir anda kötü anılar zihnime doluşup, beni ele geçirmişti.

Kafamı sallayıp kütüphaneye adımladım. Sanırım şu an huzurlu hissedebileceğim tek yerdi.

Ne yapmam, ne demem gerektiğini bilmiyordum. Ona, bir açıklama yapmam gerektiğinin farkındaydım ama dilim sözcüklere erişemiyordu.

Kendimi kötü hissettim. Tüm olanlar benim ve aptal zihnimin suçuydu. Geçmişte yaşadıklarımın kötü olduğunu biliyordum fakat keşke zihnimden o anları atıp normal bir hayat yaşayabilseydim.

Kafam çok dağınıktı. Sanki hiçbir düşüncemi ben yönetmiyordum. Canım yanıyordu. Gözlerim doluyordu. Ellerim titriyordu. Konuşmak istemiyordum. Tüm suçu üzerimde hissediyordum. Baskı hissediyordum. O baskı saçma sapan şeyler yapmama neden oluyordu. Kendimi olduğum kişi gibi hissetmiyordum. Ben bu değildim. Ben bu olmak istemiyordum.

Her şeyden ayrılmış bir benlik istiyordum. Hayat bana bunu veremiyordu. Hayat bana bunu neden vermiyordu? Ben de diğerleri gibi değil miydim? Hak etmiyor muydum onlar gibi olmayı? Hak etmiyor muydum düzgün bir geçmişim olmasını? Normal bir yaşantım olmasını? Tek derdim sınavları geçmek olsa mesela... Tek derdim uykusuz kalmak olsa...

Ben bir çocuğun yaşamaması gereken her şeyi yaşadım. O iğrenç insanlar, bir çocuğun hayatını, hayallerini çaldılar.

Şimdi gelip bir başkası bu hayalleri yeniden verebilir miydi bana?

Ya yine güvendiğim insan tarafından kötü bir konuma düşersem? Bunun olması en son isteyeceğim şey bile değildi.

Gerekli mi gereksiz mi bilmiyordum ama içimde tarifi imkansız bir korku vardı. Erdem'in onlar gibi olmadığının farkında olsam da yıllar önceki Kayra geri dönmüş gibi hissediyordum. Korkuyordum.

Bedenimin ve ruhumun tekrar acı çekmesinden çok korkuyordum.

Bu benden izinsiz oluyordu sanki. Ben Erdem'i ne kadar benimsemek istesem de ondan uzaklaşıyor gibiydim.

Kendimden kaçmaya çalışmanın ne kadar zor olduğunu biliyordum ama sürekli kendimden ve kafamdaki düşüncelerden kaçıyordum.

"Anlat bana."

Erdem'in yanıma geldiğini, benimle konuştuğu zaman anladım.

"Yok bir şey." dedim.

Gözlerime şefkatle baktığında gözlerimi kaçırıp "Tamam, var bir şey."  dedim.

"Hadi anlat, yanındayım. Dinliyorum."

"Ben özür dilerim."

"Özür dilenecek bir şey yok asıl ben izinsiz seni öptüğüm için özür dilerim ."

"Ben, korkuyorum."

"Neden korkuyorsun güzelim?"

"Ya o kötü insanlar benim tekrar karşıma çıkarsa ve sen yanımdan gidersen?"

Sesim ağlamaklı çıktığında Erdem iç çekip ellerimi elleri arasına aldı.

"Senden asla gitmem Kayra ve o insanlar bir daha karşına çıkmayacak. Yanında ben olacağım. Kötü her anında, iyi her anında yanında ben yer alacağım ama lütfen hissettiklerini benden gizleme, benden uzak durma."

"Ben ne diyeceğimi bilmiyorum. Hem sen beni evine aldın, beni sevdin, benle uğraşıp durdun. Neden yapasın ki bunca şeyi? Herhangi birini bulabilirdin. Onlarca insan var ama sen beni seçiyorsun, neden?"

"Çünkü benim Kayra'm en güzeli. Sen, hayatımda gördüğüm en güçlü, en iyi insansın Kayra. Ben bile senin kadar güçlü değilim. Hayatında onlarca zorluk olmuş ama sen hala ayakta duruyorsun. Kaç kişi yapabilir ki bunu? Sen benim en özelim, en güzelimsin. Sen benim hayatımın bir parçasısın, seni çok seviyorum ben."

"Sevginin yoğunluğu karşısında ne diyeceğimi bilmiyorum gerçekten. Ben senin yanında nerdeyse seni hiç  sevmiyor gibi gözüküyorum ama ben de seni çok seviyorum. Sadece bir şeylere alışmam zaman alıyor sanırım . Adım atmadan önce dikkatli davranmam gerekiyor. Bana bu konuda yardım eder misin?"

"Ederim elbette sevgilim, sen yeter ki iste ben her şeyi yaparım."

Kollarımı Erdem'in boynuna doladım. Sanırım bir şeyler yoluna koyulabilirdi.

Gerçekten gelmeyen ilham aşırı sinirlerimi bozuyor. Bu bölümü yazmak beni oldukça zorladı diyebilirim. Yarıda kesip kesip devam ettim yazmaya. Kayra benim için çok önemli bir karakter ve onu güzel tanıtmak istiyorum. İhtiyacınız varsa sizi seviyorum. Kendinizi sevin.🤍