And in the end.....finally!finally,it's done🥺🙏🏻
I don't know paano ko sisimulan tong speech na to,hahahaha...im just being overwhelmed right now,hindi ko alam kung paano ko i-express tong sayang nararamdaman ko.
Honestly speaking,naluluha ako ngayon habang nag-ttype.Basang-basa ng luha ang damit na suot ko.
Dahil siguro sumubra ang tuwa at sayang nararamdaman ko,maiiyak nalang talaga ako.
Ang saya lang sa pakiramdam na after two years,yes two years.....natapos narin ang matagal ko nang pinaghihirapan.
I have a lot to say to you my beloved Graynatics,the story behind that two years(im planning to do a vlog about it)hindi ko lang talaga kayang ma-isa² ng sulat kaya if ever I have time and im confident already,pagsisikapan kong mag-vlog at duon ko isabi lahat ng gusto kong sabihin.
And yeah,hindi mabubuo tong story na to kung walang problema ang mabubuo,kasi para sa akin kulang ang bagay na iyong pinaghihirapan kung walang problema ang mabubuo kasi ito ang bubuo sa pangarap na iyong pinagsisikapan.
Madadaanan at madadaanan din natin yun,may mga pagsubok na hahamon kung gaano ba talaga tayo katatag at kung hanggang saan natin kayang lumaban para ipaglaban ang ating pangarap.
Ilang iyak ang natapos ko bago ko natapos ang storyang ito.
May mga pagkakataong parang nawawalan na ako ng gana.At habang nagsusulat ako,hindi talaga mawala-wala sa isipan ko ang katanungan na "worth it ba to?".
May takot sa puso ko sa tuwing ako'y sumusulat kasi syempre,tao lang ako na nangangarap na sana balang araw makikilala nila tong kwentong sinulat ko.
Kasi ito naman talaga ang pangarap ko eh,hindi sa sisikat ako pero sisikat ang gawa ko.
Pangarap kong makita ang librong ginawa ko sa mga book stores,yung makita ang mga taong nagbabasa ng libro mo,pangarap kong mabasa sa isang libro ang kwentong ginawa ko.
Ang daming pagsubok ang sumubok sakin pero mas pinili kong magpakatatag para sa aking pinapangarap.
Two years,that two years made my heart happy and complete.Even a lot of things happened,but still that will not change the happiness I feel everytime I write.
Writing became my happiness,my comfort zone.
I can't feel tiredness or boredom when im writing because im happy on what im doing,i love what im doing.
And that's my big advice to you my beloved Graynatics,just dream big nothing is impossible to a person who dreams big.
Just don't forget to put effort and sacrifice on the dream you are chasing.
If I can...you can,we can...just remember the word "believe" remember that word,always.
Thank you so much🥺you always makes me happy,naiiyak na naman ako sa tuwa.Ewan ko pero grabe ang pagmamahal na nararamdaman ko mula sainyo,thank you so much.
Thanks for the love,support and of course sa patience hahahaha kasi matagal ang update minsan✌🏻.
Thank you sa'yo,oo ikaw...ikaw na nagbabasa maraming salamat sayo mahal na mahal kita🤍
My beloved Graynatics,hindi ko man kayo nakikita but all of you are in my heart,always and forever🤍
Continue to support me and my journey and my make our family bigger and bigger.
Continue to keep safe😷(namiss ko tong sabihin!!!!)...........mahal ko kayo God bless mwuah!😘💕
