တောင်ကုန်းတစ်ခုရဲ့မြက်ခင်းစိမ်းစိမ်းလေးမှာတော့ရေညှိတွေတောင်တက်နေပြီဖြစ်တဲ့အုတ်ဂူလေး..
မီးခိုးရောင်အုတ်ဂူလေးရှေ့မှာတော့ပန်းရောင် နှင်းဆီပွင့်လေးကိုင်ကာငူငူငိုင်ငိုင်နဲ့ ရပ်ရင်း မျက်ရည်တွေအဆက်မပြတ်ကျနေတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်..
"နည်းနည်းနောက်ကျသွားလို့တောင်းပန်ပါတယ် "
ကြည်စင်နေတဲ့တိမ်ပွင့်တွေဟာကောင်းကင်ထက်မှာတလွင့်လွင့်နဲ့သူ့ကိုငုံ့ကြည့်နေကြတဲ့ပုံပါဘဲ..။
တိမ်တိုက်တွေကလည်းသူ့ကိုသနားနေကြမလား...
တဖြူးဖြူးတိုက်နေတဲ့လေအေးအေးတွေကြောင့်အပေါ်ထပ်ဝတ်မလာတဲ့သူ့မှာချမ်းစိမ့်စိမ့်နဲ့..။
ဟီဆွန်း အုတ်ဂူရှေ့မှာထိုင်ချလိုက်ကာကပ်နေသည့်ရေညှိဖတ်တို့ကိုသေချာလေးပြောင်အောင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနေမိသည်။
အမှန်တကယ်တော့အုတ်ဂူ ဆိုတဲ့အမျိုးဟာလှစရာအကြောင်းမရှိ..
သို့သော် ဤကား မတူပေ။
သူ တန်ဖိုးထားရတဲ့ အသက်ရှင်နေသမျှစက္ကန့်တိုင်း အမှတ်ရနေမယ့် တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့အုတ်ဂူဖြစ်သောကြောင့်ပင်..။
နောက်ဆုံးအနေနဲ့ပန်းရောင်နှင်းဆီလေးကိုအုတ်ဂူပေါ် တင်လိုက်ရင်း..
ပါးပေါ်ကိုကျလာပြန်တဲ့မျက်ရည်နွေးနွေးတွေ..
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် "
"အရင်ကကျွန်တော်တို့တစ်ခါမှမဆုံဖူးပေမယ့်လည်းတကယ်ကိုစိတ်ရင်းနဲ့ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ဒီကအကိုပေးခဲ့တဲ့နှလုံးသားကိုအမြဲတမ်းပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ရှင်သန်နေနိုင်အောင်ကျွန်တော်ကြိုးစားပါ့မယ်။အသက်ရှင်နေသမျှစက္ကန့်တိုင်း မိနစ်တိုင်းမှာ အကို့ ကိုအမှတ်ရပြီး ကျေးဇူးတင်နေမှာပါ။ပြီးတော့ အခုကစပြီး ကျွန်တော်ရော ကျွန်တော့်ဘေးနားကလူတွေကိုရော မနာကျင်ရအောင်သေချာပေါက်ဂရုစိုက်မယ်လို့ ကတိပေးပါတယ် "
စိတ်ကျေနပ်တဲ့အထိ အားရပါးရရှိုက်ငိုပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ရုတ်တရက်ကြီးအုံ့မှိုင်းလာတဲ့ရာသီဥတုကြောင့် အိမ်ပြန်ဖို့ပြင်ရတော့မည်။
ဆေးရုံကဆင်းပြီးကတည်းကအခုမှပထမဆုံးအကြိမ်ဒီကိုရောက်လာတာမို့ အစောကြီးပြန်ရမှာကိုတောင်အားနာနေမိသည်။
