Ο φιλος απο τα παλια

Bonus

Πάνε  οχτώ χρόνια, οχτώ χρόνια και είμαστε ακόμα μαζί οχτώ χρόνια και ακόμα τα μάτια μου πεταρίζουν κάθε φορά που κατεβαίνει από τις σκάλες, ακόμα και με τις πιζάμες, ήρθε η ώρα, έχει τελειώσει την σχολή, και είναι υπέροχη, είναι καλοκαίρι, έχω φροντίσει να μεταφερθεί ένα τραπέζι σε μια ακρογιαλιά,θα έρθει με τα παιδιά, θα φάμε εδώ στην παραλία , και θα κοιμηθούμε κάτω από τα αστέρια,  έχω μιλήσει με την Αναστασία, και είναι μέσα στο σχέδιο και αυτή, θα φτιάξουμε ατμόσφαιρα, κεριά θα στολίζουν το τραπέζι, σε γήινα χρώματα, θα ανάψουμε φωτιά στην άκρη της παραλίας, εκεί που σκάει το κύμα, όσο να μην φτάνει την φωτιά, θα φέρω την κιθάρα μου, θα τους παίζω μουσική  , όλα θα είναι τέλεια. Η Αναστασία είπε πως θέλει να μας πει κάτι, μάλλον πάλι έβαλε με τα χρωματιστά τις άσπρες μπλούζες του Κώστα και δεν θέλει να την κατσαδιάσει, ο Άλεξ;, δεν έχει φανεί ακόμη. Δ4εν μας νοιάζει αυτός, αυτή είναι η δική μου ιστορία, η δική μου και της Ελένης. Της γυναίκας που αγαπώ πιο πολύ και από την ύπαρξη μουλ, είναι όλο μου το είναι, μαζεμένο σε ένα σώμα, μικρόσωμο, αλλά ένα όμορφο σώμα. Πακετάρω την κιθάρα μου, επέμενε να την πάρω, οι άλλοι θα μας βρούνε εκεί, πήγε για μπάνιο, δεν καταλαβαίνω γιατί, αφού θα πάμε θάλασσα... Μέχρι και νέο μαγιό της αγόρασα, σιγά το έξοδο μπρος στο δαχτυλίδι, αλλά και πάλι, οχτώ χρόνια βλέποντας το χαμόγελο της κάθε πρωί, την συγκίνηση της σε κάθε ραντεβού έκπληξη που διοργανώνω, αυτός ο ηλεκτρισμός που διαπερνάει το σώμα μου κάθε φορά που λέει το όνομα μου, απλά με κάνει να νιώθω πως αυτό ήταν, η αρχή του τέλους μου, το πως θέλω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου, αυτό ήταν, η αγάπη που νόμιζα πως δεν θα βρω ποτέ. Αφού φορτώσω τα πάντα(Ναι και τις χύτρες) Ακούω την φωνή της.

"Αγάπηηηηηη κατεβαίνω" Με απειλεί;
   Από την σκάλα προβάλουν τα  άσπρα πέδιλα, και το σχετικά μαυρισμένο σώμα της, που κάνει αντίθεση με το λευκό μαγίο που της αγόρασα , ένα άσπρο καπέλο, και εννοείτε τα γυαλιά ηλίου της.

"Είσαι μήπως λίγο, λίγο υπερβολική;"Ξεροβήχω

"Τι έχω;" Λέει σαρκαστικά ενώ παραλίγο να μου βγάλει το μάτι με το καπέλο.

Της ανοίγω την πόρτα και στηρίζεται στο χέρι μου για να ανέβει στο ψηλό για αυτή αμάξι μας, πόσο εύχομαι σε λίγη ώρα αυτό το χέρι να τι στολίζει το υπέροχο μονόπετρο.

"Έτοιμη;" Ρωτάω και σκύβω να την φιλήσω

"Για εσένα;, Πάντα"

Μπαίνω στο αμάξι και σκέφτομαι πως αυτή η διαδρομή ίσως καθαρίζει την σχέση μας, αλλά δεν πρέπει να ανησυχώ, έχουμε επιβιώσει από πιο σκοτεινά πράγματα.