Ο φιλος απο τα παλια

Κεφάλαιο 17

Τι χάσατε στο :ο φίλος απο τα παλιά

-Ο Άλεξ δεν θυμάται την Ελένη αλλά την υπερασπίστηκε μπροστά στον Δημήτρη

-Η Διευθύντρια έποιασε τον Άλεξ και την Ελένη να φιλιούνται

ΕΛΕΝΗΣ POV

Τα χέρια μου έτρεμαν , ποτέ δεν έχω πάει στο γραφείο για κάποιο παράπτωμα ο Άλεξ το έχει πάρει χαλαρά.

"ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΣΕ ΤΟΣΟ ΧΑΛΛΑΡΟΣ;"

"ήρεμαααα, θα ξεμπερδέψουμε γρήγορα, θα τα φορτωθώ όλα εγώ και επειδή είμαι καινούργιος θα την βγάλω καθαρή και για τους δύο μας, οκ;"

"Α αυτό σε νοιάζει δηλαδή"

"Ναι αυτό δεν είναι το θέμα μας;"

"Ότι θα το μάθει όλο το σχολείο και απο κάπου μπορεί να το μάθει η κοπέλα σου;"

'Πφ η ποια μου, μωρέ Ελένη πας καλά;"

"α δηλαδή πριν λίγο είχες κοπέλα και μετα το συμβάν ξαφνικά δεν έχεις;, τελικά με ή χωρίς την αμνησία κόπανος είσαι"

Πήγα να σηκωθώ αλλά η σπαστική φωνή της Διευθύντριας με εμπόδισε.

"Που πάτε δεσπινής Ιωάννου;, παρακαλώ πέρασε μέσα εσύ και ο Αλέξανδρος"

"Μάλιστα , πάμε Άλεξ"

"Καθίστε, λοιπόν, Ελένη μου ποτέ δεν σε έχω δει σε αυτή τη θέση πάντα ήσουν άριστη και ακόμα είσαι, και ποτέ δεν μου δημιούργησες πρόβλημα...Όσο για εσένα Αλέξανδρε, σήμερα ήρθες στο σχολείο μας και άρχισες κακά νομίζω,επειδή προφανώς ως νέος μαθητής δεν γνωρίζεις, στο σχολείο μας απαγορεύονται οι περιπτύξεις σαν αυτές που εσύ και Ελένη είχατε σήμερα, αυτή την φορά θα σας αφήσω αλλά ποτέ ξανά, καταλάβατε;"

Εκείνη την ώρα ανακουφίστηκα , ο Δημήτρης δεν θα έλεγε κάτι στην Διευθύντριας για πριν.

Φύγαμε από το γραφείο και πήγαμε στην τάξη , έκατσα μαζί του, ίσως καλύτερα που δεν με θυμάται και πολύ ,δεν θα θυμάται όλα αυτά που έγιναν, όλος παραδόξως όλοι στην τάξη μ τον συμπάθησαν ειδικά μια από τις κολλητές μου Ολίβια, τον συμπάθησε πάρα πολύ και όποτε μας έβλεπε μαζι σχημάτιζε καρδούλες στον αέρα καθώς ξέρει τι παίζει με τον Άλεξ και εμένα, κάνεις σχεδόν δεν συμπαθεί τον Δημήτρη, βουτηγμένος με τόσες κακίες φήμες, αν και όλοι έπαιρναν το μέρος του στον χωρισμό μας κανείς δεν το συμπαθεί και εννοείτε κανείς δεν θα έπαιρνε το μέρος του αν ήξεραν τι παραλίγο να μου κάνει, κανείς εκτός την Άννα-Μαρία φυσικά, οι ώρες κύλισαν ήσυχα αν εξαιρέσω τις βλακείες που έγραφε πάνω στο βιβλίο του για να με κάνει να γελάσω, πήγε 4η ώρα και τώρα θα γυρνούσε η Ιωάννα.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"ΙΩΑΝΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ, ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ 4 ΩΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΣΕ ΑΥΤΟΟ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΑΝΟ;;;;;"

"Χα χα, και εσύ είσαι βάσανο για εμένα αλλά τι να σε κάνω;" είπε ο Άλεξ και ανασήκωσε τους ώμους του

"Χα χα και εγώ χαίρομαι που σε βλεπ-" τα γούρλωσε μου άρπαξε το χέρι και με οδήγησε 2-3 μέτρα μακριά του και όταν πήγε να έρθει του είπε να μείνει πίσω.

"ΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟΣ ΕΔΩ;"

"Χε θα στο έλεγα πιο πρίν, να μωρε άλαξε σχολείο και είμαστε στην ίδια τάξη..."

"Αχα, μόνο αυτό;"

"Όχι..."

Κάθισα και τις τα είπα όλα για τον Δημήτρη την Διευθύντρια και για τον Άλεξ.

"ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΛΕΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ;;;;;;" όλο το σχολείο γύρισε και μας κοίταξε μαζί και ο Δημήτρης και ο Άλεξ.

'

"Εμ κορίτσια ξέρετε πως σας άκουσαν όλοι"

"Εσύ σκάσε"

μας διέκοψε το κουδούνι, μπήκαμε στην τάξη και άρχησε να με ρωτάει αν ήξερε την Ιωάννα πρίν το ατύχημα, αχ και να ξερε...

"Θες να έρθεις σπίτι μ μετά το σχολείο;"

"Ναι γιατί όχι"

"Ωραία, έχουμε να μιλήσουμε"

"Πφ τώρα γίνεσαι ξενέρωτηηηηηηη"

"Ναι αλλά πρέπει να μιλήσουμε"

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η ώρα πέρασε βαρετά μέχρι που φτάσαμε σπίτι μου, δηλαδή στον προσωρινό μου σπίτι, έχω μαζέψει τα περισσότερα πράγματα γιατί μετακομίζουμε σε 5-6 μέρες,κατεβαίνω από την μηχανή του, και τον καλωσορίζω για ακόμη μια φορα στο σπίτι μου,έλειπαν όλοι, καλύτερα , πάμε μέσα στο δωμάτιο μου και πριν προλάβω να πω λέξη με έχει πετάξει πάνω στο κρεβάτι.

"Μικρή, λυπάμαι αλλά τώρα θα μιλήσω μόνο εγώ"

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Τέλος για σήμερα αστεράκια μικρό το ξέρω αλλά ελπίζω να έχω περισότερο χρόνο στις μέρες που μας έρχονται...