Τι χάσατε στο:Ο φίλος από τα παλιά
-Παίζει να είναι και από τα πιο ήρεμα παρτ εκτός το τέλος
ΕΛΕΝΗΣ POV
Θέλω να μιλήσω, και στους δύο...Προσπαθώ να σηκωθώ μόνη μου , πρέπει να σταθώ στα πόδια μου, αυτό το σαββατοκύριακο ήταν αρκετά μεγάλο, για εμένα αλλά και για τη μητέρα μου, θέλω να πάω στο σπίτι, στο παλιό σπίτι, προς το παρόν είμαι στο νέο σπίτι μου καθισμένη στο γκρι καναπέ, σκέφτομαι πόσο πολύ θέλω να σηκωθώ , και σηκώνομαι παίρνω το ασανσέρ και πατάω το πλήκτρο που ξέρω πως θα με οδηγήσει σε έναν άνθρωπο που με το ζόρι με ξέρει αλλά με καταλαβαίνει τόσο πολύ , στο σαλονάκι υποδοχής κάθεται όπως πάντα η κυρία Μιχαέλα όπως πάντα, μας κερνούσε μπισκότα όταν ερχόμουν μικρή.
"Γεια σας κυρία Μιχαέλα, πως είστε"
"Καλά παιδί μου εσύ;"
"Καλά είμαι"Λέω ξέροντας πως δεν το εννοώ
"Κοίτα πόσο μεγάλη κοπέλα έγινες...Για πες μου, τώρα σπουδάζεις;"
"Χαχα, όχι ακόμα, είμαι όμως τρίτη λυκείου"
Το είχα ξεχάσει τελείως πρέπει να αρχίσω να διαβάζω ΑΜΕΣΑ ,αν θέλω να περάσω Ιατρική.
"Την ευχή μου να χεις"
"Ευχαριστώ πολύ, μήπως ξέρετε που είναι ο Γιάννης;"
"Ναι είναι εκεί στο δωματιάκι"Λέει και δείχνει προς μια λευκή πόρτα
"Ευχαριστώ"
Χτυπώ ελαφρά την πόρτα αλλά προφανώς δεν με ακούει γιατί παίζει μουσική πολύ δυνατά ανοίγω την πόρτα και τον βλέπω να χορεύει πλένοντας πιάτα πως πλένει πιάτα με σπασμένο χέρι ένας θεός ξέρει, όπα, μένει και εδώ;
"Ενοχλώ;"Λέω μπαίνοντας, σταματάει απότομα αλλά δεν λέω ωραία χορεύει.
"όχι βέβαια, κάθισε"Λέει αφού σκουπίσει τα χέρια του και μου δείξει μια καρέκλα
"Νιώθεις καλύτερα;"
"Βασικά Γιάννη ήθελα να μιλήσουμε, για εμάς;για τον Άλεξ, για Εσένα , για εμένα δεν ξέρω"
"Δεκτό"
"Γιάννη, σε ξέρω, δύο μέρες..."
"Ελένη,"Λέει και τα χέρια του αγκαλιάζουν τα δικά τραβώντας τα ελαφρά προς το μέρος του.
YOU ARE READING
Ο φιλος απο τα παλια
Teen FictionΨέματα, αγάπη, έρωτας και ένας θάνατος που έχει επηρεάσει τους πάντες, λίγο παραπάνω από όσο νομίζαμε, μια κοπέλα πληγωμένη από την απώλεια δυο ατόμων, νεκρών και ζωντανών, θα ρθει η αλήθεια στο φως, είναι όλοι όπως δείχνουν; Υπάρχει άραγε ευτυχισμέ...
