Ο φιλος απο τα παλια

Κεφάλαιο 15

Τι χάσατε στο: Ο φίλος από τα παλιά
-Ο Άλεξ είναι στο νοσοκομείο σε κρίσιμη θα έλεγε κανείς κατάσταση

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Εννοείτε πως έχουν κακά νέα πως να μην; Τις είδα εγώ πως κοιτάγανε σαν να ήταν η λάκτα που χάσαμε το μωρό μου ...Όχι δεν τον είπα μωρό μου ιδέα σας.
"Λυπάμαι αλλά νομίζω πως έχω κακά νέα"
"Πείτε μας...Η μαμά του αδυνατεί να έρθει είναι στο εξωτερικό για δουλείες έχουμε αναλάβει εμείς την κηδεμονία του όσο λείπει "
"Να, απο τις εξετάσεις του φαίνεται μία μικρή ένδειξη αμνησίας..."
"Μόνιμης;" δεν κρατήθηκα έπρεπε να το πω.
"Όχι όχι απλά μπορεί να μην θυμάται πρόσωπα ή να σας μπερδεύει που και που"Η Μαμά πήγε να συζητήσει πιο πέρα τα υπόλοιπα ενώ εγώ ήμουν στα πρόθυρα κατάρρευσης. Τα χέρια μου σφίγγουν τα χέρια της Ιωάννας καθώς ακόμα ένα δάκρυ κυλάει στο πρόσωπο μου η κοκκινομάλλα γυρνάει και με κοιτάει λες και θέλει να του πάρει τον αριθμό τώρα ενώ είναι,ενώ είναι έτσι όπως είναι.
"Αγόρι σου ο μικρός;" μακάρι είμαι ηλίθια όταν χάνεις κάποιον τότε καταλαβαίνεις την αξία που είχε για εσενα...
"Όχι , ακριβώς" πετάχτηκε η Ιωάννα ,δεν της κρατάω κακία και δεν θα επιτρέψω να μάθει κανείς αυτο που έγινε
"Α,ΟΚ" είπε η ξινή και έφυγε
Ξαναπήγα στο δωμάτιο του και έκατσα στο κρεβάτι ήθελα να του συμπεριφερθώ  σαν όλα να ήταν καλά παρά τα βουρκωμένα μου μάτια ,κάθομαι στο κρεβάτι και τον παρατηρώ μία ξανθιά μπουκλίτσα είχε πέσει μπροστά στα μάτια του,με σιγανές κινήσεις για να μην ξυπνήσει απότομα την απομακρύνω, παρατηρώ τα πρησμένα από τα φάρμακα που του έδωσαν για τον πόνο χείλια του και θέλω τόσο πολύ να ακουμπήσουν τα δικά μου,αύριο θα βγει από ότι μας είπα αχ και τι δεν θα έδινα για να πάω πίσω τον χρόνο και να έχω ακόμα μια ώρα με τον Άλεξ και την Τες. Παίρνω το χέρι του και το χαιδεύω απαλά
"Αχ ρε Άλεξ"
"Ελένη;" είπε και με το που είδα αυτα τα ωραία ματάκια ένα δάκρυ κύλισε από το δεξί μου μάτι 
"σσσς όλα καλά θα βγεις αύριο"
"Χαχα οκ,ποιά είναι η κοπελιά που κλαίει απ'έξω;"
"Η Ιωάννα, φίλη μας"
"Και εσύ φίλη μου είσαι;"
"Ναι , βασικα δεν ξέρω εσύ θα μου πεις όταν θυμηθείς,καληνύχτα τώρα,ώρα για νάνιιιιιιι"

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Άλεξ βγήκε απο το νοσοκομείο συνεχίζοντας να μην θυμάται σε 3 μέρες ξεκινάει ξανα το σχολείο και οι μέρες περνάνε βαρετά,όταν ήρθε ο Άλεξ εδώ δεν του μιλούσα γιατί με έκανε να κλαίω κάθε λεπτό και στιγμή , ήθελα να νιώθω κάθε ανάσα και πνοή του , η Ιωάννα το αποδέχτικε τίποτα δεν αλλάζει πλέον.