Κεφάλαιο 6

112 15 1
                                    

Μπήκα μέσα από την είδη ανοιγμένη πόρτα που ήταν καμένη τα δάχτυλα μου ακούμπησαν την παπουτσοθίκη που ήταν δίπλα στην πόρτα , η στάχτη μαζεύτικε στα δάχτυλα μου και βούρκωσα,

''Δεν είναι ανάγκη να βγάλω τα παπούτσια μου τώρα έτσι Τες; ''
Χαμογέλασα και προχώρησα

''Κχμ-κχμ '' έβιξε ο Αλεξ , οκ ομολογώ δεν έχω ακούσει πιο γλυκούλη βίξιμο
''Τώρα μιλάς και μόνη σου;''

Τον αγνώισα επιδεικτικά και προχώρησα

Μπείκα στο μόνο δωμάτιο που δεν ένιωθα μόνη , στο δωμάτιο της Τέσας Τα υπέροχα ρούχα που φορούσε είχαν καεί αλλά όχι το πιο σημαντικό αντικείμενο , που το βλέπω και μου θυμίζει την κάθε στιγμή που έζησα με την Τες , camping με τους γονείς μας, παγωτό το καταχείμωνο, και όλα αυτά κρυφά από όλους , όλους εκτός τον Άλεξ , πάντα πέρναμε και αυτόν μαζί μας, θυμάμαι τότε που πίγαμε για παγωτό στο μικρό μαγαζάκι δίπλα στο σπίτι μου, δώσαμε ένα πενηντάρικο αλλά ο παππούλης δεν το είδε καλά και το πέρασε για δέκαευρω με αποτέλεσμα να μας δώσει ρέστα δύο ευρώ, ε και να τρέχουμε πίσω στο μαγαζί για να πάρουμε τα υπόλοιπα καταλαβένεται ... έτρεξα στο δικό μου δωμάτιο άρπαξα τα απολύτως απαραίτητα Πράγματα μου ε ξέρετε , μάσκαρα , κανα ρούχο και τον φορτιστή μου , πήγα απο τον γονιών μου και τους πείρα μια αλλαξιά ρούχα και έτρεξα έξω κλαίγοντας , αυτή τη φορά , ήταν εκεί με αγκάλιασε ήταν το μόνο που ήθελα , τα σφιχτά χέρια του γύρω μου να με πνίγουν.

''Εδώ πιο κάτω έχει ένα μπαρ, πα-πάμε ;'' Με κοίταξε μες τα μάτια και και με φίλησε στο μέτωπο στοργικά

''Μπορώ να σου αρνηθώ;''
Μες τον πόνο μου χαμογέλασα, αλλά από εκεί και πέρα δεν θυμάμαι τίποτα άλλο...

——

————

Μικρό παρτ κι αυτό το επόμενο θα έχει Άλεξ POV

Ο φιλος απο τα παλιαTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang