Τι χάσατε στο: Ο φίλος από τα παλιά
-Η Ελένη έχει flashback από τον Δημήτρη -__-
ΕΛΕΝΗΣ POV
Μπαίνουμε μέσα στο σπίτι, ο Γιάννης είναι πολύ ευγενικός, δεν με άφηνε να πάρω την βαλιτσούλα μου είναι πάρα πολύ ευγενικός.
"Το σπίτι είναι , ήταν της αδερφής μου..." Καταλαβαίνω τι εννοεί, παρ'όλο που ξέρω πόσο άβολο είναι να ρωτάω αυτό το πράγμα πρέπει να μάθω
"Τι της συνέβη;"
"Καρκίνος, το έμαθε αργά...Και μου άφης εαυτό το σπίτι ήταν δέκα χρόνια μεγαλύτερη..."
"Λυπάμαι..."
Την όλη αμήχανη φάση την διακόπτει ο Άλεξ, που λογικά έχει ξαναέρθει εδώ καθώς κινείτε και πετάει πράγματα, το τζάκετ του στον καναπέ και έτσι, εγώ τον ακουλουθώ και μαζεύω αυτά που σκορπάει , Λίγο σεβασμός δεν βλάπτει!
"Λοιπόν παιδιά την κάνω για ύπνο, έχει φαγητό στο ψυγείο αν θέλετε,"έρχεται και καληνυχτίζει τον Άλεξ με μια αγκαλιά και εμένα με ένα φιλί στο μάγουλο, φαίνεται τόσο καλός...
"Και τώρα οι δύο μας"Λέω και πέρνω μια βαθιά αναπνοή
"Πάμε μέσα;" μου λέει και δείχνει μια πόρτα
"Πάμε"
Ακούω την πόρτα πίσω μου να κλίνει και μόνο η ιδέα πως θα μείνω μαζί του τρεις μέρες με συγκλονίζει.
"Ελ, λυπάμαι, πραγματικά λυπάμαι..."
"Άλεξ, το ότι είχες σχέση με την αδερφή μου δεν έχει σχέση με εμάς, δεν φταις εσύ που πέθανε...εμείς μπορούμε να είμαστε μαζί" Λέω και τον πλησιάζω , τα χείλη μου ακουμπάνε τα δικά μου, και τον σπρώχνω πάνω στο κρεβάτι δείχνει να ανταποκρίνεται, διακόπτω για λίγο το φιλί μας και του βγάζω την μπλούζα αρχίζω να τον φιλάω πιο έντονα και κάνω ένα μονοπάτι από φιλιά από τον λαιμό του έως και το όριο του παντελονιού, του ξεκουμπώνω την ζώνη και καθώς πάω να ξεκουμπώσω και το παντελόνι του νιώθω δύο χέρια να με απομακρύνουν από πάνω του, τα δικά του φυσικά.
"Δεν το καταλαβαίνεις ακόμα έτσι;"
"Τι φάση;"
"Δεν μπορεί να υπάρξει 'εμάς/εμείς' ή όπως στο διάολο πιστεύεις, δεν καταλαβαίνεις πως πάντα θα καταλήγουμε στο ίδιο , φάση, καυγάς , τα ίδια πόσο ακόμα θα τ ο τραβήξουμε Ελένη , πόσο;Σε αγαπώ και το ξέρεις, δεν μπορώ να στο κάνω αυτό, όχι πάλι"
Δάκρυ είναι αυτό στο πρόσωπο του;
"Τότε πως έκανες άλλα Άλεξ; πες μου, πως μπορείς να είσαι τόσο τυφλός ώστε να μην βλέπεις πως είμαι χειρότερα μακριά σου; ΠΩΣ;, και ναι, πάντα έτσι θα καταλήγουμε μέχρι να μην σου φτάνει και να με εκμεταλλευτείς σαν κάποιον άλλο, γιατί να μην μπορούμε να είμαστε μαζί;"
"Για την ΤΕΣΑ!, Η Τεσσα, αυτή , πως μπορείς να μην το καταλαβαίνεις Ελένη; ε;ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΗ ΓΑΜΩΤΟ!, και εσύ , εσύ θες να είσαι σε μια γαμημένη σχέση με την τελευταία αγάπη της αδερφή σου! Πως της το κάνεις αυτό;"
"ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΗ ΑΛΕΞ, ΠΑΡΤΟ ΡΤΩ ΑΠΟΦΑΣΗ , ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΊΜΑΙ ΕΥΤΙΧΙΣΜΈΝΗ , ΘΑ ΗΘΕΛΕ , ΟΜΩΣ ΤΩΡΑ ΠΑΕΙ, ΠΑΕΙ ΑΛΕΞ , ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΑΛΑΞΕΙΣ , ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΗ! ΝΕ-ΚΡΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ"
"Πως μπορείς και μιλάς έτσι για την νεκρή αδερφή σου μου λες; ΠΩΣ , ΞΕΡΕΙΣ ΠΌΣΟ ΠΟΝΟΎΣΕ ΕΚΕΊΝΟ ΤΟ ΒΡΆΔΥ; ΞΕΡΕΙΣ, ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΉ ΠΟΥ ΈΠΕΣΕ ΑΠΌ ΤΗΝ ΜΗΧΑΝΉ ΤΟΥ ΜΙΧΆΛΗ; ΔΕΝ ΉΣΟΥΝ ΕΚΕΊ."
"Του ; Μιχάλη, σίγουρα Άλεξ, δεν πέθανε καν από αυτό, την πάτησε κάποιο αμάξι..."
"Ναι, όμως εγώ ήμουν αυτός που έτρεχε υπερβολικά πολύ και όταν έπεσε στον υγρό δρόμο δεν την κατάλαβα , γύρισα πίσω γύρισα και κάλεσα το ασθενοφόρο, ξεψύχησε στα χέρια μου Ελ"
"Και οι γονείς μου; το ξέρουν;"
"Ναι, δεν είπαν τίποτα, δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι, ήταν λάθος μου και με συχώρεσαν"
"ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΎΩ, ΔΕΝ ΣΕ! ΠΙΣΤΕΎΩ" Με δάκρυα στα μάτια αποχωρώ από το δωμάτιο,και ανοίγω το δωμάτιο του Γιάννη, τον εμπιστεύομαι, και δεν ξέρω γιατί. Ως προς έκπληξη μου τον βλέπω ξύπνιο.
"Σας άκουσα, δεν , δεν έχω λόγια , λυπάμαι Ελένη." λέει είναι τόσο ευγενικός , που πραγματικά απλά θέλω να τον φιλήσω .Τον πλησιάζω, κάθομαι δίπλα του και παίρνω μέσα στα χέρια μου το πρόσωπο του, τον φιλάω απαλά αλλά δεν ανταποκρίνεται.
"Ελένη λυπάμαι...Αλλά δεν μπορώ"
"Ποιος το λέει ο Άλεξ; Αφού αυτός δεν μπορεί να πιστέψει σε εμάς δεν πιστεύω ούτε εγώ" Λέω και πάω να τον ξαναφιλίσω, αυτή τη φορά σηκώνεται , νευριάζω.
"Τι πάει στραβά μαζί σου;" του λέω.
"Μήπως το ότι είναι δίπλα ένα παιδί που σε αγαπά και δεν μπορεί να κάνει κάτι;"νευριάζω και πάω να ανοίξω την πόρτα και τότε νιώθω το χέρι του να σφίγγει ελαφρά τον καρπό μου κρατώντας με πίσω.
"Κοίτα με" Πρόσταξε , η φωνή του είναι τόσο μαγευτική...ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
"Αυτό θα συμβεί ,αλλά αργότερα..." λέει και μου δίνει ένα φιλί στο μέτωπο.
YOU ARE READING
Ο φιλος απο τα παλια
Teen FictionΨέματα, αγάπη, έρωτας και ένας θάνατος που έχει επηρεάσει τους πάντες, λίγο παραπάνω από όσο νομίζαμε, μια κοπέλα πληγωμένη από την απώλεια δυο ατόμων, νεκρών και ζωντανών, θα ρθει η αλήθεια στο φως, είναι όλοι όπως δείχνουν; Υπάρχει άραγε ευτυχισμέ...
