Professor' Bad Guy
Zawgyi
အေရာင္းဝန္ထမ္းအား ဘီယာဘူးျဖင့္႐ိုက္လိုက္သည့္ ေက်ာင္းသားငယ္တစ္ေယာက္ကိုၾကည့္၍ စခန္းမွဴးေခါင္းကိုက္ေနရေလၿပီ။ အခ်ဳပ္ခန္းထဲထည့္ခံရတာကိုပင္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္တြန္႔ေကြးရံုအထိ ျပံဳးျပကာ ၾကမ္းျပင္ထက္ေျခခ်ိတ္ထိုင္ေနသည့္ ေက်ာင္းသားငယ္က ဘယ္အရာကိုမွဂ႐ုမစိုက္တတ္ေသာပံုပန္းသ႑ာန္။
မိဘမ်ားရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ကိုပင္ အႏူးအၫႊတ္ေတာင္းရသည္မွာ ဒူးေထာက္ရမတတ္။ ဖုန္းဆက္ၿပီးနာရီဝက္အၾကာမွာ ထိုေက်ာင္းငယ္၏ဖခင္ေရာက္လာေသာ္လည္း ဒီေကာင့္ကို အခ်ဳပ္ခန္းထဲတစ္ပတ္ေလာက္ထည့္ထားေပးပါဆိုၿပီး စခန္းထဲဝင္လာၿပီးခ်င္း ထြက္က်လာေသာစကား။
ဘယ္လိုဖခင္မ်ိဳးမို႔ ကိုယ့္သားသမီးကိုေတာင္ အခ်ဳပ္ခန္းထဲထည့္သြင္းႏိုင္ရတာလဲ။ ထိုေက်ာင္းသားငယ္ေလးဘက္ကဝင္၍ သူ႔မွာစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေသးသည္။
အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ေက်ာင္းသားတစ္ဦးမို႔ အခ်ဳပ္ခန္းထဲေန႔မကူးတဲ့အထိသာ ထိန္းသိမ္းေပးၿပီး၊ ခံဝန္လက္မွတ္ထိုးၿပီးသည္ႏွင့္ ျပန္လႊတ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ဥပေဒသာ႐ွိသည္ဟု ေျပာဆိုေသာ္လည္း၊ စခန္းတြင္လိုအပ္ေသာေနရာေတြအား အလွဴေငြအျဖစ္ထည့္မည္ဆိုၿပီးလည္း ဖခင္ျဖစ္သူက စခန္းမွဴးျဖစ္သည့္သူကို လာဘ္ေတာင္လာထိုးေနျပန္သည္။
"စခန္းမွဴးရယ္ ကြၽန္ေတာ့္သားကို တစ္ပတ္တိတိေလးပဲ ထိန္းသိမ္းထားေပးပါ၊ အလွဴေငြထည့္ဆိုလည္းထည့္ပါ့မယ္၊ ဒီေကာင့္ကိုသာ အခ်ဳပ္ခန္းထဲထည့္ေပးပါ"
"ဒီေကာင္ေလးကအသက္မျပည့္ေသးတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္မို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ထိန္းသိမ္းထားလို႔မရပါဘူးဗ်ာ၊ နစ္နာသြားတဲ့သူကိုသာ ေလ်ာ္ေၾကးေပးၿပီး ေတာင္းပန္လိုက္ပါ၊ တစ္ဖက္နစ္နာတဲ့သူကလည္း ခြင့္လႊတ္တာမို႔ ခံဝန္လက္မွတ္ထိုးၿပီးတာနဲ႔ ေခၚသြားလို႔ရပါၿပီ"
"တစ္ပတ္မဟုတ္ေတာင္ သံုး,ေလးရက္ေလာက္ ထိန္းသိမ္းထားေပးပါ ေက်းဇူးမေမ့ပါဘူး"
"ဒီမွာ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ဒါစခန္းေနာ္ အေရာင္းအဝယ္လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ခင္ဗ်ားသားရဲ႕ေနရာမွာ ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ျဖစ္သြားမယ္"
"ဗ်ာ. . အဲ. . .အဲလိုသေဘာမ်ိဳးေျပာတာမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊ ဒီေကာင္က အခုအခ်ဳပ္ထဲကထြက္လည္း နစ္နာသြားတဲ့ေကာင္ေလးကို အခဲမေၾကပဲ ျပန္ၿပီးလက္စားေခ်ေနမွာစိုးလို႔ပါ"
"ပါး!!!"
မ်က္ႏွာငယ္ျဖင့္ေျပာေနသည့္ ထိုေက်ာင္းသားငယ္ေလးရဲ႕ဖခင္က အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွေက်ာင္းသားငယ္ရဲ႕ေအာ္သံေၾကာင့္ တြန္႔ခနဲေတာင္ျဖစ္သြားသည္။ ေက်ာင္းသားငယ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲက ထိုအမ်ိဳးသားေျပာတာ ျဖစ္ေလာက္သည္။ ေက်ာင္းသားရဲ႕ေအာ္သံက ဖခင္မေျပာနဲ႔ စခန္းမွဴးျဖစ္တဲ့သူေတာင္ တုန္တက္သြားရသည္အထိ။
"အင္း. . .ခင္ဗ်ားသားကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ထိန္းသိမ္းထားေပးပါ့မယ္၊ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တာမို႔ သတင္းေတြမပ်ံ႕ေအာင္လည္း လုပ္ေပးပါ့မယ္"
"ေက်း. . .ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ၊ စခန္းမွဴးကို ဘယ္လိုေက်းဇူးတင္ရမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး"
"ရပါတယ္ဗ်ာ"
"ဟို. . .အလွဴေငြေလး. . "
"အာ. . .မလိုပါဘူး၊ မလိုပါဘူး"
"ဒါဆို ကြၽန္ေတာ့္ကိုသြားခြင့္ျပဳပါဦး"
"ေကာင္းပါၿပီ"
စခန္းမွဴးကသြားခြင့္ျပဳလိုက္သည္ႏွင့္ ဝဖိုင္းဖိုင္းခႏၶာကိုယ္ႀကီးကိုသယ္ကာ တစ္ခ်က္ေလးပင္ငဲ့မၾကည့္ဘဲ ထြက္ခြာသြားသည့္ ေကြၽးသဖခင္ႀကီးအားၾကည့္ရင္း ေဒါသျဖစ္ရသည္။ စခန္းမွဴးေတာင္ အခ်ဳပ္ခန္းထဲမထားခ်င္တာကို ဖခင္ႀကီးက ပိုက္ဆံေပးၿပီးထည့္ခိုင္းတဲ့အဆင့္မွာ သူ႔မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာေလးကို မေတြ႔ခ်င္ဘူးဆိုတဲ့သေဘာ။
သူကရန္ျဖစ္တတ္ေပမယ့္ ဒီလိုအခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာေတာ့ မေနခ်င္ပါ။ ျခင္ကိုက္၊ ျဖဳတ္ကိုက္နဲ႔ ၾကမ္းျပင္ေအးေအးႀကီးမွာအိပ္ရတာက မသတီခ်င္စရာေကာင္းလွသည္။
ဒီအခ်ဳပ္ခန္းထဲကေန ခံဝန္လက္မွတ္ထိုးၿပီး ေခၚသြားေပးမယ့္သူကို အခုခ်ိန္မွာ သူလက္ထပ္ဆိုလည္းလက္ထပ္မည္။
မားေရ ကြၽန္ေတာ့္အျဖစ္ကိုလွည့္ၾကည့္ပါဦး. . .
တမလြန္ေရာက္ေနသည့္မိခင္အား တိုင္တန္းလိုက္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ကာသံတိုင္ကိုကိုင္ထားရာမွ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထိုင္ခ်ပစ္လိုက္၏။ စခန္းမွဴးဆိုတဲ့လူႀကီးကလည္း သူ႔ကိုတစ္ခ်က္သာငဲ့ၾကည့္ၿပီး ဖိုင္ျပာႀကီးေပၚ ဘာေတြခ်ေရးေနမွန္းမသိ။ တစ္ဖက္အခန္းမွ ရာဇဝတ္သားေတြကလည္း အိပ္သူကအိပ္၊ ထိုင္သူကထိုင္၊ ထသူကထ၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဒီအခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ သူတစ္ေယာက္တည္း႐ွိလို႔. . .
"ေဒါက္. . .ေဒါက္. . .ေဒါက္"
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့စခန္းထဲ ေလ်ွာက္လွမ္းလာတဲ့ဖိနပ္ခြာသံက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္။ ေခါင္းငံု႔ေနရာမွေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စခန္းမွဴးဘက္မ်က္ႏွာမူကာ သူ႔အားေက်ာေပးထားသည့္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာကိုမျမင္ရ။ သို႔ေသာ္ ထိုေက်ာျပင္က်ယ္နဲ႔ ပခံုးက်ယ္က်ယ္ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ ေနာက္ေက်ာပိုင္႐ွင္အား သူရင္းရင္းႏွီးႏွီးေတြ႔ျမင္ဖူးသလို။
အေပၚေအာက္နက္ျပာေရာင္ဝတ္ဆင္ထားၿပီး လည္ကုတ္သားေပၚမွျမင္ေနရသည့္ အထဲခံေကာ္လံအျဖဴေရာင္အစေလးကိုပါ တြဲျမင္ရ၏။ စားပြဲခံုေပၚျဖန္႔က်က္တင္ထားသည့္ညာဘက္လက္ေကာက္ဝတ္တြင္ Chanel J12 Automatic Brand အနက္ေရာင္နာရီကိုဝတ္ဆင္ထားၿပီး၊ စားပြဲခံုေပၚသို႔ တေတာက္ေတာက္ေခါက္ေနသည့္ ထိုညာဘက္လက္ညိွဳးေခ်ာင္း၌ လက္စြပ္ခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ခုကို ဝတ္ဆင္ထားျပန္၏။
စခန္းအတြင္းထဲမွာလည္း ထိုလူႀကီးရဲ႕သက္ေတာ္ေစာင့္လိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔ေနကာမ်က္မွန္ႀကီးေတြတပ္ထားတဲ့ လူထြားႀကီးႏွစ္ေယာက္ကိုပါ ထိုလူႀကီးနံေဘးမွာ ရပ္ေနၾကသည္။ ထိုလူထြားႀကီးေတြကိုေတြ႔ေတာ့ Wolf Clubအေ႐ွ႕မွရပ္ေနၾကတဲ့ လူထြားႀကီးႏွစ္ေယာက္အား မ်က္လံုးထဲေျပးျမင္မိသည္။
"ဒီကလူႀကီးမင္း ဘာအလို႐ွိပါသလဲခင္ဗ်ာ"
အသံေအးေအးျဖင့္ေျပာေနသည့္ စခန္းမွဴးက နဂိုေအးေဆးပံုေပါက္၏။ မ်က္ႏွာထက္အျပံဳးတစ္ပြင့္ဖန္ဆင္းၿပီး ေမးျမန္းေျပာဆိုေနပံုက စခန္းမွဴးမလုပ္ဘဲ ေစ်းေရာင္းစားသင့္သည္။
"ဒီေန႔ေရာက္လာတဲ့ေက်ာင္းသားကို ျပန္ေခၚသြားမလို႔"
တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့ ဩ႐ွ႐ွအသံပိုင္႐ွင္ေၾကာင့္ ေခါင္းေမႊးေတြေထာင္တက္လာသလို။ သူရင္းႏွီးလွတဲ့ေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးက မနက္ခင္းကေလးတင္ သူ႔First Kissကို အတင္းအဓမၼလုပ္ယူသြားတဲ့ ပေရာ္ဖက္ဆာဝမ္။ သူကမိန္းကေလးေတြကိုထည္လဲတြဲေပမယ့္ လက္ကိုင္ၿပီး ပခံုးကိုဖက္တာကလြဲရင္ က်န္တာဘာမွမလုပ္။ နမ္းတာဆိုေဝလာေဝး။
"ကြၽန္ေတာ္ျပန္မလိုက္ဘူး"
ျခင္ကိုက္ျဖဳတ္ကိုက္နဲ႔ အေနဆင္းရဲအစားဆင္းရဲျဖင့္ တစ္ပတ္တိတိသာေနလိုက္မည္။ ထိုလူႀကီးေနာက္ေတာ့ သူမလိုက္ႏိုင္ပါ။ သူျဖတ္ေျပာလိုက္ေတာ့ လွည့္ၾကည့္လာတဲ့ပေရာ္ဖက္ဆာဝမ္မ်က္ခံုးတန္းေတြက တြန္႔ကုတ္ၿပီး ေဒါသထြက္ေနသလို။ စားပြဲခံုေပၚတေတာက္ေတာက္ေခါက္ေနတဲ့ လက္ညိွဳးေလးက ရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး လက္သီးဆုပ္အျဖစ္ေျပာင္းလိုက္တာကိုလည္း သူေသခ်ာျမင္လိုက္ေသးသည္။
ေက်ာင္းတြင္ေတြ႔ျမင္ရသည့္ အျပင္အဆင္မဟုတ္ပါဘဲ သန္႔ျပန္႔ေခ်ာေမာခန္႔ညားေနတဲ့ ပေရာ္ဖက္ဆာဝမ္က ေလးေထာင့္မ်က္မွန္အညိဳေရာင္အစား ေလးေထာင့္မ်က္မွန္အနားသပ္ေတြအား ေရႊေရာင္အနားသပ္ကြပ္ထား၏။ အလယ္ခြဲေလ့႐ွိတဲ့ဆံပင္ေတြက ယခုအခါမွာေတာ့ ေနာက္လွန္သိမ္းကာ ဂ်ယ္မ်ားလူး၍ ထံုးဖြဲ႔ထားေလသည္။ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေတြအစား ပါး႐ိုးပိန္ကာ ဘဲဥပံုပန္းသ႑ာန္မ်က္ႏွာျပင္က ရိတ္သင္ၿပီးကာစ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးစိမ္းဖန္႔ဖန္႔ေတြနဲ႔ ပိုၿပီးၾကည့္ေကာင္းေနသေယာင္။
အထဲခံဝတ္ဆင္ထားသည့္ အျဖဴေရာင္အက်ႌေကာ္လံတြင္ တလက္လက္ျဖင့္ေတာက္ပေနသည့္ ထိခိုက္႐ွနာမ႐ွိေသာ တန္ဖိုးႀကီးေက်ာက္မ်က္ရတနာတစ္ခုအား ၾကယ္သီးအျဖစ္အသံုးျပဳထားပံု။ အေပၚဝတ္ကုတ္အက်ႌ ရင္ဘတ္မွအိတ္ကပ္ထဲတြင္လည္း အျမဲေဆာင္ထားေလ့႐ွိသည့္ ေရႊေရာင္ေဘာပင္ေလးက ေနရာယူထားစျမဲ။
"ေဘဘီျပန္မလိုက္ႏိုင္ေပမယ့္ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ ကိုယ္မထားခဲ့ႏိုင္ဘူး၊ ေဘဘီ ကိုယ္နဲ႔ျပန္လိုက္ခဲ့ရမယ္"
"ကြၽန္ေတာ့္အေဖေတာင္ ျပန္မလိုက္ခိုင္းေစခ်င္တာ ခင္ဗ်ားက ဘာေကာင္မို႔လို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပန္လိုက္ခိုင္းေစခ်င္ရတာလဲ"
"ကိုယ္က မင္းအေဖရဲ႕ဂ်ဴနီယာလည္းဟုတ္သလို မင္းက ငါ့ရဲ႕ေက်ာင္းသားပဲ၊ စခန္းမွဴး က်ဳပ္လက္မွတ္ထိုးၿပီး သူ႔ကိုျပန္ေခၚသြားမယ္"
သူ႔ကိုေျပာၿပီး စခန္းမွဴးအားလွည့္ေျပာေနသည့္ ပေရာ္ဖက္ဆာဝမ္ေၾကာင့္ စိတ္တိုလာရသည္။ ထိုင္ေနရာမွအျမန္ထၿပီး ေထာင့္နားကပ္ကာ သံတိုင္ကိုဖက္ထားလိုက္၏။ ပေရာ္ဖက္ဆာဝမ္ေနာက္လိုက္ေတာ့ေရာ ဒီတစ္ပတ္လံုးလံုး ဘယ္ကိုသြားၿပီးဘာသြားစားရမွာလဲ။ ဒီစခန္းကိုေခၚခံလာရတုန္းက ပါခဲ့တဲ့ပစၥည္းေတြဟာလည္း ခ်စ္လွစြာေသာဖခင္ႀကီးက တစ္ပါတည္းယူေဆာင္သြားေလၿပီ။ ဒီမွာေနလ်ွင္ပင္ စားစရာနဲ႔ေနစရာက အဆင္သင့္။ တစ္ခါမွမစားဖူးတဲ့ထမင္းဟင္းျဖစ္ေသာ္လည္း စားစရာမ႐ွိ၊ ေနစရာမ႐ွိတဲ့ထက္စာလ်ွင္ ပိုအဆင္ေျပေသးသည္။
စခန္းမွဴးႀကီးမွာလည္း အေ႐ွ႕မွထိုင္ေနသည့္ပုဂၢိဳလ္ေၾကာင့္ ေဇာေခြၽးေတြပင္ျပန္လာရသည္။ မျမင္ဖူး၊ မသိဖူး၊ မၾကားဖူးေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုလူ႔ရဲ႕ဝတ္ပံုစားပံု၊ အေနအထိုင္၊ စကားအေျပာအဆို၊ အေနာက္မွကပ္ပါလာေသာ သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြေၾကာင့္ ႐ွိန္မိ၏။ ဖိုင္ျပာကိုလွမ္းေပးၿပီး လက္မွတ္ထိုးခိုင္းလိုက္ေတာ့ ခ်ေရးလိုက္သည့္နာမည္ေၾကာင့္ သူ႔မွာအံ့ဩထိတ္လန္႔သြားရသည္။
ဝမ္ရီေပၚ. . .
နာမည္ေလးကတိုတုတ္ၿပီး႐ိုး႐ွင္းသေလာက္ သြားမထိသင့္တဲ့လူစားမ်ိဳး။ သက္ႀကီးပိုင္းေရာက္တဲ့အရြယ္ဆိုေသာ္လည္း ႏုပ်ိဳေနသည့္႐ုပ္ရည္ေၾကာင့္ မိန္းကေလးမ်ားၾကားထဲ ေရပန္းစားသလို၊ စီးပြားေရးေလာကထဲမွာလည္း စီးပြားေရး႐ွင္ေတြမ်ားၾကား ေျပာစမတ္တြင္ေလာက္ေအာင္ နာမည္ႀကီးလြန္းလွသည္။
ဥပေဒနဲ႔မလြတ္သည့္အလုပ္ေတြ လုပ္ကိုင္ျခင္းမ႐ွိေသာ္လည္း ကလပ္၊ ဘား၊ ကာစီႏို၊ ေကတီဗြီအေျမႇာက္အမ်ား ဖြင့္လွစ္ထားၿပီး၊ ေဂါက္ကြင္း၊ ပန္းျခံ၊ ဇိမ္ခံဟိုတယ္၊ ျမင္းေလ့က်င့္ကြင္း၊ စားေသာက္ဆိုင္၊ ကစားကြင္း၊ ဇိမ္ခံကြၽန္း၊ သေဘာၤ၊ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္၊ ေလယာဥ္စသည့္လုပ္ငန္းေတြကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ထိပ္တန္းနံပါတ္တစ္ သူေဌးႀကီးတစ္ဦး။
ဘိုးေဘးစဥ္ဆက္ခ်မ္းသာလာျခင္းမဟုတ္ဘဲ သူ႔လက္ထက္တြင္သာ ခ်မ္းသာလာျခင္း။ အိမ္ေတာ္သခင္ႀကီးဆိုၿပီး သမၼတကိုယ္တိုင္ပင္ အေရးတယူဆက္ဆံခံရသည့္ အမ်ိဳးသားႀကီးတစ္ဦး။ ထိုပုဂၢိဳလ္ႀကီးက လူအမ်ားရဲ႕အားက်ျခင္းကိုပါခံရၿပီး၊ အခ်ိဳ႕တစ္ေလရဲ႕ မနာလိုမုန္းတီးျခင္းကိုပါခံရကာ လုပ္ၾကံျခင္းေတြပါ ႐ွိတတ္သည္။
သူ၏ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္း၌ ပေရာ္ဖက္ဆာတစ္ေယာက္အျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မယ္ဆိုၿပီး သတင္းထြက္စဥ္အခ်ိန္တုန္းက ေက်ာင္းကိုလုပ္ေဖာ္ေပါင္းသင္းလက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားႏွင့္ သြားေရာက္စစ္ေဆးခဲ့ရသည္မို႔ ထိုပုဂၢိဳလ္အေၾကာင္းမ်ားအား သိခဲ့ရျခင္းပင္။
ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ ဘာအလုပ္မွမလုပ္ပဲ လူအေယာက္တစ္ေထာင္ထိုင္စားလ်ွင္ပင္ ထိုပုဂၢိဳလ္၏ဥစၥာပစၥည္းက ဆယ္သက္ေလာက္ထိုင္စား၍ရေပသည္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ကံၾကမၼာေကာင္းက်ိဳးေပးပံုမ်ား သိပ္ကိုကြာျခားတယ္။ သူဆိုလ်ွင္ ယြမ္ငါးဆယ္ရဖို႔အေရးေတာင္ မိန္းမမသိခင္ အိတ္ကပ္ထဲမွအျမန္ယူၿပီး ခန္႔မွန္းလို႔မရတဲ့ေနရာမွဖြက္ၿပီး သံုးေနရသည္။
ခံဝန္လက္မွတ္ထိုးၿပီးသည္ႏွင့္ ေကာင္ငယ္ေလး႐ွိရာ အခ်ဳပ္ခန္းဘက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သံတိုင္ေတြၾကားေျခေထာက္ေတြနဲ႔ကုတ္တြယ္ထားၿပီး လက္ေတြနဲ႔တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ထားသည္ေၾကာင့္ ရယ္ခ်င္ေပမယ့္ မရယ္ရက္။ သံေယာဇဥ္မျပတ္သလို မခြဲႏိုင္မခြာႏိုင္ျဖင့္ အဖက္ခံထားရသည့္သံတိုင္ေတြအား သူ႔မွာမနာလိုျဖစ္ရျပန္သည္။
အဲဒီသံတိုင္ေတြေနရာမွာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္သာ ျဖစ္လိုက္ခ်င္သည္။
စခန္းမွဴးကိုယ္တိုင္ ေသာ့ဖြင့္ေပးလိုက္ေသာ္လည္း ေကာင္ငယ္ေလးက ေနျမဲအတိုင္းေနဆဲဖက္ဆဲ။ ခ်စ္ရတဲ့ေကာင္ငယ္ေလးက အသက္မျပည့္ေသးေတာ့ သူ႔မွာအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ခ်စ္လို႔မဝ။
"ေဘဘီ ထြက္ခဲ့၊ ျပန္မယ္"
"မထြက္ဘူး၊ ျပန္လည္းမျပန္ဘူး"
"ကိုယ္အေကာင္းေခၚေနတုန္း ထြက္ခဲ့"
"မျပန္ဘူးလို႔ေျပာၿပီးၿပီေနာ္"
"မဆိုးနဲ႔ ေဘဘီ"
ေျပာေနတာကိုပင္ဂ႐ုမစိုက္။ ဖက္ထားသည့္ေျခလက္ေတြအား ပိုျမဲျမံေအာင္ဖက္တြယ္ၿပီး ေခါင္းလံုးလံုးေလးပါ မွီထားလိုက္ေသးသည္။ ထြက္လာမည့္အရိပ္အေယာင္မ႐ွိသည့္ ေကာင္ငယ္ေလးေၾကာင့္ အခ်ဳပ္ခန္းထဲသူကိုယ္တိုင္ဝင္ကာ ဖက္တြယ္ထားသည့္ေျခလက္ေတြကို ခပ္ဖြဖြဆြဲခြာလိုက္ေတာ့၊ ျပဲလန္ေနသည့္အသံႀကီးျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ပစ္သည္မွာ စခန္းထဲ႐ွိ႐ွိသမ်ွလူအားလံုး နားကိုပိတ္လိုက္ရသည္အထိ။
YOU ARE READING
𝐏𝐫𝐨𝐟𝐞𝐬𝐬𝐨𝐫'𝐬 𝐁𝐚𝐝 𝐆𝐮𝐲
Fanfiction𝐏𝐫𝐨𝐟𝐞𝐬𝐬𝐨𝐫 𝐖𝐚𝐧𝐠 𝐘𝐢𝐛𝐨 𝐒𝐜𝐡𝐨𝐨𝐥 𝐁𝐚𝐝 𝐁𝐨𝐲 𝐗𝐢𝐚𝐨 𝐙𝐡𝐚𝐧 𝐘𝐢𝐳𝐡𝐚𝐧 𝐅𝐚𝐧𝐟𝐢𝐜 (𝐍𝐨𝐭 𝐙𝐡𝐚𝐧𝐲𝐢)
