Οδηγός Επιτυχίας: Πως να ρίξετε έναν player {TYS2023}

Κεφάλαιο 7ο - 2ο μάθημα

Η μέρα δεν περνούσε με τίποτα! Είχα επιστρέψει σπίτι, έφαγα, διάβασα και καθόμουν στον καναπέ να χαζεύω την τηλεόραση. Με τον Κωνσταντίνο δεν ειπώθηκε τίποτα άλλο όταν φύγαμε από το σχολείο. Εγώ προσπαθούσα να το παίξω αδιάφορη μαζί του κι εκείνος με αγνοούσε πλήρως στ' αλήθεια!

Από τις σκέψεις μου με έβγαλε το κινητό μου. Το έπιασα κατευθείαν στα χέρια μου και είδα πως είχα μήνυμα από εκείνον.

"Μπορείς σήμερα να κάνουμε το δεύτερο μάθημα;" διάβασα και χαμογέλασα.

Μαζί σου μπορώ να κάνω τα πάντα!, έβγαλα αυτήν την σκέψη από το μυαλό κι άρχισα να πληκτρολογώ.

"Εννοείται!" ήταν η απάντηση που έστειλα τελικά και περίμενα για τη δική του.

"Φροντιστήριο;" δεν άργησε να έρθει.

"Δεν έχω σήμερα" , πόσο μου άρεσε που μιλούσαμε με μηνύματα! Ποιος να το φανταζόταν;

"Οι δικοί σου;"

"Έχουν χειρουργείο. Θα αργήσουν!"

"Στις 7 να είσαι έτοιμη, θα περάσω να σε πάρω... Θα πάμε για ψώνια!", ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου και κοιτούσα το τηλέφωνό μου σαν χαζή.

Δεν άργησα πολύ να συνέλθω, και πήγα αμέσως να ετοιμαστώ. Στις 7 ακριβώς καθόμουν στο σαλόνι και περίμενα για να έρθει να με πάρει. Η κόρνα ακούστηκε και πετάχτηκα αμέσως πάνω. Κλείδωσα και βγήκα βιάστηκα από το σπίτι.

"Γεια!" τον χαιρέτησα όταν πλησίασα το αυτοκίνητο.

"Γεια. Μπες μέσα!" με προέτρεψε ενώ άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού.

Δεν είχα κάτσει ποτέ δίπλα του στο αμάξι!

"Η Μαρία;" ρώτησα δήθεν αδιάφορα, ενώ καθόμουν στην θέση του συνοδηγού, δίπλα του.

"Τα μαθήματα γίνονται για 'σένα, όχι για την αδερφή μου!" μου είπε με έναν τόνο σαν να με επηπλήτει κι εγώ έγνεψα καταφατικά.

"Που θα πάμε;" κατάφερα να ρωτήσω, και γύρισα να τον κοιτάξω.

Ήταν τόσο ωραίος! Τα καστανά μαλλιά του ήταν ανέμελα και τα μάτια του κοιτούσαν με προσοχή τον δρόμο. Σιγοτραγουδούσε τους στίχους του τραγουδιού που ακουγόταν χαμηλά από το ραδιόφωνο και χτυπούσε τα χέρια του απαλά πάνω στο τιμόνι στο ρυθμό του. Χαμογέλασα ασυναίσθητα όταν τον είδα να γυρίζει προς το μέρος μου για να με αντικρίσει.