Οδηγός Επιτυχίας: Πως να ρίξετε έναν player {TYS2023}

Κεφάλαιο 11ο - Αδιαφορώ

Φτάνοντας κοντά στο τραπέζι μας, μείωσα το βήμα μου και προσπάθησα να πάρω βαθιές ανάσες. Δεν έπρεπε να καταλάβει κανένας τους τίποτα. Άλλωστε τί μπορούσα να τους πω; Πως ζηλεύω την ξανθόψειρα που αποπλανεί ο Κωνσταντίνος στις τουαλέτες; Δεν είχα κανένα δικαίωμα...

Κι όμως ένιωθα πως με πλήγωνε τόσο πολύ. Ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει τόσο γρήγορα που νόμιζα πως θα βγει από το στήθος μου. Γιατί να μην ήταν όλα εύκολα; Γιατί να μην ένιωθε κι εκείνος όπως εγώ; Γιατί να μην μπορούσε να με προσέξει;

Έκατσα και πάλι στη θέση μου. Όλοι οι υπόλοιποι είχαν φύγει, και μόνο ο Μανώλης ήταν εκεί να με περιμένει. Πήρα ένα ποτήρι, το γέμισα με βότκα και το κατέβασα μονομιάς. Ο Μανώλης πήγε να κάνει κάποια κίνηση για να μου το πάρει πριν το τελειώσω όμως τον απομάκρυνα. Άφησα το άδειο ποτήρι στο τραπεζάκι μπροστά μας και σηκώθηκα.

"Πάμε να χορέψουμε!" ανακοίνωσα ενώ τον τραβούσα από το χέρι για να κατεβούμε στην πίστα χορού.

Φτάσαμε στον κάτω όροφο, και περάσαμε ανάμεσα από το πλήθος για να πάμε στην πίστα να χορέψουμε. Την ώρα που ξεκινήσαμε να κουνιόμαστε στο ρυθμό της μουσικής, άλλαξε το κομμάτι κι αυτόματα γέλασα αμέσως. Δε θα μπορούσε να βάλει πιο σημαδιακό τραγούδι ο Dj. Άρχισε να ηχεί το "New Rules" κι εγώ άρχισα να χορεύω ρυθμικά μπροστά από τον Μανώλη.

Τα χέρια του ακουμπούσαν μαλακά τη μέση μου κι εγώ λικνιζόμουν με τη μουσική. Χαμογελούσαμε ο ένας στον άλλον και είχα αρχίσει να ξεχνάω το λόγο που ήμουν στεναχωρημένη πριν από λίγο. Ένα κύμα ευφορίας είχε αρχίσει να με διακατέχει, κι ένιωθα λίγο ζαλισμένη. Τα χέρια του Μανώλη άρχισαν να με ακουμπάνε πιο σφιχτά κι εγώ χασκογελούσα χωρίς λόγο.

Ένιωσα κάποιον να με κοιτάζει από πίσω και είδα τον Κωνσταντίνο να χορεύει με την Μαρία ενώ κοιτούσε προς το μέρος μας. Άραγε ο δάσκαλος μου να εγκρίνει τις μέχρι τώρα κινήσεις μου; Γέλασα στην σκέψη αυτή, όμως η πράξη μου αυτή κίνησε την περιέργεια του Μανώλη.

"Γιατί γελάς;" με έφερε πιο κοντά στο σώμα του για να μπορέσω να τον ακούσω.

Η καυτή του ανάσα στο αυτί μου με έκανε να ανατριχιάσω και για ένα δευτερόλεπτο σκέφτηκα πως θα ήταν αν εμείς οι δύο ήμασταν μαζί. Θα μπορούσε ποτέ να με κάνει να νιώσω όπως ένιωθα όταν έβλεπα τον Κωνσταντίνο;

Καταρεμένες σκέψεις... σκέφτηκα και δίχως να του απαντήσω γύρισα την πλάτη μου σε εκείνον ενώ το κομμάτι που ακολούθησε ήταν πιο ανεβαστικό και χορευτικό.