Οδηγός Επιτυχίας: Πως να ρίξετε έναν player {TYS2023}

Κεφάλαιο 20ο - Η αλήθεια

Μόλις είχαμε κάνει έρωτα στην βροχή κι ένιωθα υπέροχα! Όλα ήταν απίστευτα... Αυτή η στιγμή, αυτός, η βροχή, όλα έμοιαζαν τόσο σωστά. Δε θα μπορούσα να ζητήσω τίποτα άλλο για να είμαι ευτυχισμένη.

Ήμασταν ήδη στο δρόμο της επιστροφής φορώντας τα βρεγμένα ρούχα μας ενώ κοιτάζαμε ο ένας τον άλλον και γελούσαμε. Είχε βάλει το χέρι μου μέσα από το δικό του και κρατούσε κι εμένα μαζί με το λεβιέ ταχυτήτων.

"Θα έρθεις να κοιμηθούμε μαζί;" με ρώτησε αυθόρμητα κι εγώ γύρισα να τον κοιτάξω. "Τι; Δε θέλω να τελειώσει έτσι αυτή η βραδιά. Θέλω να κοιμηθούμε μαζί" είπε τη τελευταία λέξη ανασηκώνοντας τους ώμους του κι ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου.

Έπιασα το κινητό στα χέρια μου και έστειλα μήνυμα στην μαμά μου πως θα κοιμόμουν στης Μαρίας απόψε. Η απάντηση δεν άργησε και μου είπε πως αύριο θέλει να βρεθούμε για να της πω πως τα πέρασα και τι αποφάσισα.

"Εντάξει" είπα χαμογελώντας και σήκωσε το χέρι μου, το έφερε στα χείλη του και το φίλησε.

Μπήκαμε στο σπίτι του προσπαθώντας να μη κάνουμε φασαρία και μας ακούσουν. Δε θέλαμε να τους ξυπνήσουμε. Κατευθυνθήκαμε γρήγορα και αθόρυβα στο δωμάτιό του, μου έδωσε  μια στεγνή μπλούζα δικιά του κι ένα μποξεράκι του να φορέσω.

"Σου πανε τόσο πολύ τα ρούχα μου" ψιθύρισε ερωτικά στο αυτί μου και με τράβηξε προς το κρεβάτι.

Με ξάπλωσε απαλά πάνω σε αυτό και ανέβηκε κι αυτός πάνω μου. Άρχισε να με φιλάει απαλά και ήμουν σίγουρη πως αυτή η νύχτα θα ήταν πολύ μεγάλη!

Το επόμενο πρωινό μας βρήκε αγκαλιασμένους κάτω από τα σκεπάσματά του. Η πόρτα άνοιξε και κάποιος μπήκε μέσα. Μέσα στον ύπνο μου είχα ξεχάσει πως είχα περάσει το βράδυ στο σπίτι του Κωνσταντίνου, κι ότι κανένας δεν γνώριζε τίποτα γι' αυτό.

"Κωνσταντίνε, σήκω θα αργήσουμε για το σχολείο!" ακούστηκε η φωνή της Μαρίας που μόλις μπήκε μέσα στο δωμάτιο.

"Κωνσταντίνε τι στο καλό; Ποια...;" πήγε να ρωτήσει όμως κατάλαβε πως ήμουν εγώ. Σηκώθηκα γρήγορα και είδα μία Μαρία να με κοιτάει θυμωμένα.

"Καλημέρα" ψέλισσα κι εκείνη βγήκε από το δωμάτιο δίχως να μου μιλήσει καν.

Τι έπαθε; αναρωτήθηκα και σηκώθηκα βιαστικά για να την ακολουθήσω κι εγώ.

"Καλημέρα όμορφη" αναφώνησε ο Κωνσταντίνος με βραχνή φωνή από τον ύπνο. Τον καλημέρισα με ένα πεταχτό φιλί και έφυγα αμέσως για το δωμάτιο της Μαρίας.