Οδηγός Επιτυχίας: Πως να ρίξετε έναν player {TYS2023}

Κεφάλαιο 10ο - Το κλαμπ

Το φόρεμα που είχε διαλέξει ο Κωνσταντίνος για μένα ήταν ένα απλό μπορντό σατινέ μέχρι το γόνατο, με βε λαιμό και λεπτές τιράντες. Ήταν όλο στενό και αγκάλιαζε υπέροχα το κορμί μου, τόνιζε το στήθος μου και τους γλουτούς μου ενώ είχε ένα σχίσιμο στην μπροστινή αριστερή πλευρά, αφήνοντας έτσι ακάλυπτο το μπούτι μου. Η αλήθεια ήταν πως μου πήγαινε αρκετά και ήταν σαν ραμμένο για 'μένα!

Η Μαρία από την άλλη, φορούσε ένα απλό μαύρο φόρεμα μέχρι το γόνατο, στενό στο στήθος και τη μέση όμως πιο κάτω άνοιγε σε αέρινο. Ταίριαζε απόλυτα με το ανοιχτόχρωμο δέρμα της και της καθόταν γάντι! Ήμασταν και οι δύο πανέμορφες!

Μπήκαμε στο αμάξι και αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς το κλαμπ. Προσπάθησα να το παίξω χαλαρή όμως ένιωθα το βλέμμα του Κωνσταντίνου πάνω μου, και η καρδιά μου χτυπούσε τόσο γρήγορα. Ένιωθα να τρέμω, πρώτη φορά μου συνέβαινε αυτό. Εκείνος ξερόβηξε, και μόνο τότε έστρεψα το βλέμμα μου προς το μέρος του.

"Λοιπόν, μερικοί κανόνες και για τις δύο σας" είχε πάρει το σοβαρό του ύφος και είχε πλήρως την προσοχή μας. "Εννοείται πως δεν πίνετε αλκοόλ, αλλά ούτε οτιδήποτε άλλο που μπορεί να σας προσφέρει κάποιος. Δε θέλω να σας δω να μιλάτε με αγνώστους και ούτε να απομακρυνθείτε πολύ από το τραπέζι μας. Οτιδήποτε συμβεί θα έρθετε αμέσως να με βρείτε και να μου το πείτε, εντάξει;" συμπλήρωσε κι εμείς απαντήσαμε ταυτόχρονα, "Μάλιστα!".

Φτάσαμε έξω από το κλαμπ, και παρκάραμε κοντά στην είσοδο. Ο χώρος στάθμευσης ήταν γεμάτος από αυτοκίνητα αλλά και από κόσμο. Σίγουρα υπήρχαν περισσότερα άτομα εδώ, απ' όσα πήγαιναν στο σχολείο μας.

"Πάμε;" ρώτησε ο Κωνσταντίνος και άνοιξε την πόρτα για να βγει από το αμάξι.

"Πάμε να το κάψουμε!" αναφώνησε ενθουσιασμένη η Μαρία κι εγώ χαμογέλασα πλατιά.

Βγήκαμε, και αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς την είσοδο, προσπερνώντας πολύ κόσμο που στεκόταν στην ουρά για να περάσουν μέσα στο κλαμπ. Φτάνοντας στην πόρτα υπήρχαν παιδιά από το δεκαπενταμελές του σχολείου μας και αφού έκαναν μια χειραψία με τον Κωνσταντίνο μας έδωσαν τα εισιτήριά μας για να μπούμε μέσα. Από πίσω μας ακούστηκαν διάφορες φωνές και διαμαρτυρίες που μπήκαμε εκτός σειράς, όμως το ότι ο Κωνσταντίνος ήταν ο πρόεδρος του δεκαπενταμέλους είχε και τα θετικά του!

Μόλις μπήκαμε μέσα, η μουσική ξεχύθηκε στα αυτιά μας και ο ρυθμός σχεδόν μας συνεπήρε για να αρχίσουμε να χορεύουμε. Κοιταχτήκαμε με την Μαρία και γελούσαν μέχρι και τα αυτιά μας. Δεν το πιστεύαμε πως ήρθε αυτή η μέρα, και είμαστε πλέον στην πρώτη μας νυχτερινή εξοδο!