Οδηγός Επιτυχίας: Πως να ρίξετε έναν player {TYS2023}

Κεφάλαιο 30ο - Τέλος

"Άντε γρήγορα! Θα το χάσουμε" φώναξα δυνατά ενώ τρέχαμε μες τα σοκάκια του νησιού.

"Έχουμε πέντε λεπτά χρόνο!" αναφώνησε η Μαρία με κομμένη την ανάσα όμως ακόμη συνεχίζαμε να τρέχουμε.

"Σε ένα λεπτό θα βρισκόμαστε στην κορυφή" φώναξε ο Κωνσταντίνος και έπιασε το χέρι μου.

Ήταν τέλη Αυγούστου και βρισκόμασταν σε ένα από τα ωραιότερα νησιά της Ελλάδας, την Σαντορίνη. Είχαμε έρθει πριν δέκα μέρες με τον Κωνσταντίνο, την Μαρία και τον Άγγελο για διακοπές. Ήταν οι πρώτες μας κοινές διακοπές με τα αγόρια μας, και χωρίς τους γονείς μας. Σήμερα ήταν η τελευταία μας μέρα στο νησί κι ενώ όλοι μαγεύονται από το υπέροχο ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης, εμείς αποφασίσαμε να δούμε και την ανατολή του ηλίου προτού φύγουμε.

"Φτάσαμε!" αναφώνησε ο Άγγελος ο οποίος έτρεχε μπροστά από όλους μας και ήταν ο πρώτος που έφτασε στην κορυφή του λόφου.

Καθίσαμε στο πέτρινο τοιχάκι και περιμέναμε για την ανατολή του ήλιου έχοντας μπροστά μας αυτήν τη μαγευτική θέα.

"Θα ήθελα να μείνω για πάντα εδώ!" αναφώνησα και οι υπόλοιποι συμφώνησαν μαζί μου.

"Σου υπόσχομαι να σε ξαναφέρω του χρόνου μετά την εξεταστική σου" μου υποσχέθηκε ο Κωνσταντίνος και γύρισα να τον φιλήσω.

"Θέλω κι εγώ!" κατσούφιασε η Μαρία και γελάσαμε.

"Κι εγώ στο υπόσχομαι" της είπε ο Άγγελος και τότε γέλασε κι εκείνη χαρούμενη.

"Η ανατολή!" φωνάξαμε και οι τέσσερις ταυτόχρονα ενώ βλέπαμε μπροστά μας με δέος να ανατέλλει ο ήλιος, και θα ορκιζόμουν πως δεν είχα ξαναδεί πιο όμορφη ανατολή από αυτήν. 

Μακάρι αυτή η μέρα να κρατούσε για πάντα!, σκέφτηκα και ακούμπησα το κεφάλι μου πάνω στο στήθος του Κωνσταντίνου.

Η επιστροφή στην Αθήνα δεν άργησε, και το άγχος μου όσο πλησίαζε το τέλος του Αυγούστου μεγάλωνε όλο και περισσότερο. Ο Κωνσταντίνος ήδη είχε πάρει θετική απάντηση από τα κολλέγια που είχε κάνει αίτηση στην Αγγλία, ομως περιμέναμε να δούμε αν είχε περάσει σε κάποια σχολή εδώ στην Ελλάδα.

"Βγήκαν οι βάσεις!" η φωνή του Κωνσταντίνου στην άλλη γραμμή του ακουστικού με έκανε να πεταχτώ όρθια.

"Τα λέμε σε λίγο" αναφώνησα και έκλεισα το τηλέφωνο για να ετοιμαστώ. Φυσικά και θα πήγαινα κι εγώ μαζί του για να δούμε που πέρασε.