faith -düzenlemede-

F/ Altmış Bir

Final sürecine girmiş bulunmaktayız! Çok heyecanlı! Umarım severek okuyorsunuzdur.

Sizi çok bekletmeden, sadece finalle ilgili düşüncelerinizi alarak bölüme uğurluyorum.

İyi Bölümler :)

İnstagram; ki.vara / faithhofficial

°Vara

---

Herkes çıktıktan sonra Morris masasında oturmuş bana bakıyordu. Yavaşça geriye yaslanıp oturdu. Elini masaya paralel yerleştirilmişti. Ciddiyeti ve gerilimini hissedebiliyordum. Bir lider edasıyla hareket ediyordu. Uzun zamandır burada liderdi. Bu işin nasıl yapılacağını çok iyi biliyordu. Ne kadar gerilmiş ve ciddi olsa da sakinliğini koruyarak eliyle deri koltukları gösterince ben de yerleştim. Onun gibi sakin kalmaya devam ediyordum. Kulağımda hâlâ daha kılıcın çınlaması vardı. Ancak sesi kenara atmayı başarıyordum. Ona rağmen sakince, vücudum biraz ona dönüktü ve kanatlarım kenarda toplanmış bir şekilde oturuyordum. Ben kendisine bakarken, Morris ekranını göremediğim monitörü inceledi. Tekrar bana döndüğünde ona konuşmasını ifade eden bir bakışlarla süzüyordum.

Derin bir nefes aldı, boğazını temizledi ve öne eğildi. "Amerika'da olanları bir de senden dinlemek güzel olurdu." dedi. Kaşlarımı çattım. "Zaten dinlediniz. Farklı bir şeyden bahsetmeyeceğim. Bunu siz de biliyorsunuz."

Gülümsediğinde gözleri dudaklarına inat sertleşti. Bakışlarında öldürücü bir hava vardı. "Her ne oluyorsa senden çıkıyor, Faith. Her gün üste bir karmaşa hâkim oluyor. Sonra öğreniyorum ki ucunda hep aynı kelime var, Seçilmiş." Perses gibi telaffuz ettiği kelimeyi duyunca kaşlarımı çattım. Ancak bu rahatsızlığımı hızlıca toparladım ve omuz silktim. Haklıydı, bunu yalanlayamazdım çünkü öyleydi.

"Bildiğin çoğu şeyi bize açıklamıyorsun. Gördüğün görüşlerden tut Amerika'da yaşananlardan ya da daha önemlileri ama bizim yaşandığından bile haberdar olmadığımız bazı olaylar." dediğinde öne eğildim ve ona baktım.

Başlamadan önce derin bir nefes aldım. "Ne istiyorsunuz bilmiyorum ama size şunu söyleyebilirim; henüz asıl savaşı yaşamadık. Bunu bir yerden duymadım, görüş gelmedi ama biliyorum. Sorgulanamaz, bunu biliyorum." Bu yorumumla tek kaşı kalktı ve başı biraz eğildi. Bir süre öylece durdu. Konuşmamı beklediğinden emindim ama o sadece öyle oturdu ve bana baktı. Bunu tahmin edebildiğini sanıyordum ama kendisi bu cümlemle şaşırmışa benziyordu. Hatta biraz tuhaf bir şaşırma...

Yavaşça ayağa kalktı ve penceresine doğru yürüdü. "Bu üssü korumak ve daha iyi yönetmek için ant içtim, Faith." Biraz bana döndü ve donuk bir ifadeyle baktık. "Çok kayıp verdik. Gerek yıkıldık gerek yükseldik ama hep birlikte olduk. Daha önce bir elf, ırkından bir sırrı saklamamıştı." Kastettiğinin Bard olduğunu biliyordum. Bu söylediğinin ne kadar imkânsız olduğunu da. Herkesin sırrı vardı. Ama elfler başkaydı. Kendi ırklarına çok bağlıydılar ve bu süreç boyunca hiç kendileriyle savaşmamışlardı. Birkaç hafta önceki savaş dışında.