KIRIK ANAHTAR -1-
WattpadFantasyTR, FANTASTİK VARLIKLAR DÜNYASI LİSTESİNDE!
Doksan beş yıldır seçilmiş bir melek olmayı istemeyen Faith, ihanetle suçlandığında ve ırkı ikiye bölündüğünde bunu acıyla kabullenmesi gerekir.
Asıl düşmanının kim olduğunu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---
Revirin içinde bir o yana bir bu yana koştururken gözlerim sürekli Gytha'yı buluyor ve kontrolden sonra işime devam ediyordum. Kız kardeşim beklediğimden daha çabuk alışmıştı ve gücünü kazanmıştı. Buna şaşıracak zamanımız olamadan gücünü kullanmasını istemiştim. Şimdi ise arada gücünü kaybedip bayılabiliyordu. Onu yatırıyorlar, uyandığında işine devam etmesine yardım ediyorlardı. Patlama esnasında fazlasıyla elf yaralanmıştı. Melekler, iyi ki, sadece patlamaya neden olmuş, gerisi kendiliğinden gelmişti ve ben de meleklere karşı elfleri korumuştum. Bu onların bana karşı düşüncelerini olumlu yönde çevirecekti. Hem avantaj hem de dezavantajdı. Sonuçta bu yaralanmalar bizi yavaşlatacaktı ve şu an açıktaydık. Saldırsalar benim etkimin de bir sınırı olacağından yenilmemiz kaçınılmaz olurdu. Bunun olmaması için dua etmeliydik.
İyi yanı, yaralı sayısı hızlıca azalıyordu çünkü melekler hızlıca iyileşiyor ve Gytha elflerin iyileşmesine yardım ediyordu. Bu hızlı iyileşme sürecinde bana sert gözlerle bakanlarla karşılaşmamaya çalışmaktan gözlerim fıldır fıldır döner oldu. Biriyle karşılaştığımda dönüyor ve başka işle uğraşıyordum. Benimle konuşmak isteyenleri engelliyor ve başka işim olduğunu söylüyordum. Bunun da sınırı olacak ve elinde sonunda onlarla konuşacaktım.
Yaralananlardan biri de Laurita'ydı. Şuan yanındaydım. Kenarda Laurita uykuya dalmıştı ve gayet sakindi. İlk onunla ilgilenen çocuk elflerin arasında dört dönüyordu ve yardım etmeye çalışıyordu. Hemşire sayısı fazla olduğundan zorluk yaşamıyorlardı ama acı, acıydı. Henüz ölü sayımız olmamıştı. Olacak diye de ödüm kopuyordu. Kendimi sakinleştirmek için; Laurita ölmedi ve onun yarası ciddiydi, Gytha iyi iş çıkarıyor, deyip duruyorum. Motivasyonumu arttırsa iyi olurdu, ancak kenarda inleyip sızlanan yaralıları gördükçe daha da geriliyordum.
Bir an durdum ve gözlerimi kapadım. Ne yapacaktım? Melekler'in hepsi iyileştiğinde üstüme yürüyeceklerdi. Bir tarafım; Tanrım, lütfen babam onları burada terk ettiği için tarafsız olsunlar, diyordu. Eğer öyle olursa kolay olurdu. Hem de çok kolay... Sonuçta bana bir görüş gelmişti ve bu onları biraz şaşırtırdı, değil mi? Ah! Lütfen!
Ancak işler öyle kolay yürümüyordu.
Tekrardan derin bir nefesle iyileşmesi neredeyse tamamlanan Cadby'e ilerledim. Ufak bir inlemeyle kalktı ve kanatlarını oynatarak hasarı ölçmeye çalıştı. Ona yaklaştığımı görünce de ciddi bir tavırla kanatlarını dikleştirip korunma pozisyonuna benzer bir biçim aldı. Yanına vardığımda eli beline gitti. Ama ben silahı almaya akıl ettiğimden şaşkınlıkla yanına dönüp kınına baktı. Sonra da bana döndü. Kolları yana düştü ve enerjisiz kaldı. Derince nefes alıyor ve teslim oluyordu. Cadby mantıklı düşünebilen biriydi ve şu an mantıklı olan sakin kalmaktı.
