CELLAT

Aşk 37. Bölüm

Ara yorumları unutmayın♥

Multimedya da Sertab Erener'in "Aşk beni" adlı şarkısı var. Bölümü okurken dinlemenizi tavsiye ederim. Kahveleriniz de hazırsa, buyurun efendim. Herkese keyifli okumalar..

**
Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.
Özdemir Asaf

Cemre'nin ağzından

Her gün aynı yerde gökyüzüne şiirler gönderiyorum. Biraz ağlamaklı, biraz hüzünlü, ama hep umutlu. Uçsuz bucaksız gökyüzünde bir kuş olmak istiyorum. Sonsuzluğa kanat çırpmak, umuda, özlenene varıp gitmek istiyorum. Olmuyor, yapamıyorum, ben varamıyorum. Şiir gönderiyorum, beyaz bir kuş, uçsuz bucaksız bir gökyüzü. Gözümün daldığı, hep o özlemini çektiğim uzaklara hasretimi, dizelerimi gönderiyorum. Biliyorum bu gün varamasam da elbet bir gün bende varacağım. Bitecek bu hasret.
Ümit ile örülen dizeler o gün gülecek.
O gün duamı yaşayacağım.
O gün benim günüm olacak.
Dilim bürünecek şükre ve kısa bir süre dalacağım.

Kısa ama manidar bir iki kelam daha dökülecek dilden; Uzun zamandır umut besledim, kapalı kapılar ardında gökyüzünü hayal ettim.
Çok yandım, çok ağladım ama bitti.
İmtihan, sabır hayırla bitti. Şimdi duamı yaşama vakti..Teninden çiçekler sarkmış evlerin balkonlarına ve yüzünden de biraz huzur gökyüzüne. Saksılarda binbir gece masallarının cümbüşlüğü var.
Büyülü şarkılar yeşeriyor dal dal.
Ve tabiat sana uyanıyor uykusundan hafifçe. Bakışlarında yüreğim kanat açıyor maviye derince. Göğünün dibinde neşeli, haylaz ilham periler tatlı bir telaş içinde. Daha çok şiirler yazdıracaksın bana kabul.
Ama ne zaman nefesin rüzgar olacak uçurtmama? Gülümse, bir parça cennet düşsün bu mevsim payıma.

Yüzünün Özgürlük ülkesi olduğunu kim fısıldadı kuşlara ? Sanıyordum ki bu şerefe bir ben nail olmuşum.
Bir ben deli deli uçuşmuşum!
Peki bir çocuğun yarınlara dair umudunu kim tutuşturmuş ellerine?
Ben sana uzanırken inançlı yarınlarla pişti olmuşum! Bu yaşıma gelene dek yaşamla ölümüne vuruşmuşum!
Aşk ile, emek ile büyüttüm uzun kışlardan beridir bugünü. Bağrımın yanan kısmımdan yaktım ben sana bir Nevruz ateşini! Parmak boğumlarında bir yemin,
yarınlara senle çıkmak adına.
Hadi sevin, hadi kenetlen, hadi inan!
Ey mevsimi hep bahar olan sevdiğim.
Cemre cemre düş üstüme tüm renklerimle yalnızca seninim..Gerektiğinde sevebilmeli insan korkusuzca.

Ateşe yürüdüğünü bile bile bir yol seçmeli kendine; ya aşkla kavrulup pişman olmadan yaşamayı bilmeli, ya da cesaretsiz olup kurtulabilmeli o bağlılıktan. Ve gerektiğinde hayallerini yaşanmadan hissedebilmeli insan. Belki gerektiğinden uzakta ve yalnız, belki de başı ucunda arzularının. Yaşanmalı her şey zamanında. Yaşanmalı ki geriye dönüp hatırlanmalı bütün yaşanmışlıklar, hatırlanmalı ki sahip çıkılabilmeli hayat veren her ayrıntıya.
Unutulmamalı yanlışlar da doğrular da. Belki mutlulukla, belki hüzünle yaşanmalı her an. Umutsuz olsa da devam etmeli insan hayatına.
Yeniden yön vermeyi öğrenmeli yaşamına, bambaşka bir rüyada uyanabilmeli bir diğer güne ve koşabilmeli bütün imkansızlıklara..

Ateşin dediklerinden sonra Naliz ile şaşkınca ona bakmıştık. Cellat ile böyle bir plan yapacaklarını düşünememiştim üstelik eskiden en yakın iki arkadaşlarmış, acaba ne olmuştu da Cellat ile arası açılmıştı? bunları düşünmekten beynim yanacaktı. Ateş bize her şeyi anlattıktan sonra masadan kalkıp gitmişti. Ben ve Naliz'in konuşmasına izin dahi vermeden. Şuan burda nasıl bir oyun döndüğünden habersizdik daha doğrusu habersizdim ve bunu öğrenecektik. Öğrenmeden bana rahat yoktu olmayacaktı da.