CELLAT

Sevilmek ne çok yakışır sana 30.Bölüm

Ara yorumları unutmayın♥

Multi medyada Raviş'in  çok güzel bir şarkısı var "Güzel kadın" onu açıp okursanız çok sevinirim. Evet kahveleriniz de hazırsa buyurun efendim herkese keyifli okumalar.🥰

Seni seviyorum demek değil ki marifet, önemli olan o kelimenin tüm sorumluluklarını alabilmek.

Can yücel

Cemre'nin ağzından...

Bir sevgiliye yazılmış,
Belki de yazılmaya çalışılmış,
Ama yarım kalmış bir şiir gibiydik biz. Hep bir eksik vardı sözlerde,
Tıpkı konuşurken duraksayıp,
Devam edemeyen kelimeler gibiydi ilişkimiz. Gözlerimiz kavuşmazdı rüyalarda bile, ellerimiz tutuşamazdı her istediğinde, Kalbim çarpardı seni her gördüğümde, Ama kalp bildi sadece, Duygular mahzur kaldı yüreğimin tam orta yerinde.

Bir türlü söyleyemedim aklımdan geçenleri, Bir türlü açamadım sana kendimi, Hep yanımda olacak gibiydin ama, Ben anlamadan ellerimin arasından, kayıp gittin usulca. Sen gittiğinde sevgilim bile diyemediğim, O zaman kaybettiğimi farkettim. Ama acı olan ne biliyor musun sevdiğim? Fark ettiğimde bile, sana pişmanlığımı söyleyemedim.
Senin izin olan bir yer gördüğümde hep, kendime soruyorum.

Şimdi sen neredesin. Ben hala beni bıraktığın o yerde duruyorum.. Üstelik bana yarattığın o kadar şeyden sonra, hâlâ seni istiyorum, istiyordum aslında ben o zamanlar bir rüyanın içindeydim, o rüya o kadar güzel bir rüyaydı ki, uyanmak bile istemiyordum. Taki yüzüme o sert
tokatı yediğim an anladım, hayattan bile sağlam gelir yüzüne acıtır,
öyle bir sarsar ki seni,
ağlamazsın belki ama, için dolar , yüzün kızarır, öfkelenir susarsın.
Sahip çıkmak istersin bir şeylere ,
sahiplenir benim dersin. Öyle bir düşer ki elinden, bir daha sahiplenemezsin bir şeyi, boş verirsin. Hayal, rüya bile kuramazsın.

Sadece elinden değil zamanla gözünden de düşer bazı şeyler çünkü,
Bir kere de düştü mü parçalanır , küçülür gitgide. Boş ver anlayamazsın . Zaten Aşkı birilerine anlatamaz, anca yaşarsın. Sadece yaşarsın. O yüzden boş ver, nasıl olsa yeniden doğmazsın..

Ama ben en başta da kaybedenlerdenim. Duyduğum zaman, sadece şunu düşündüm en başta "acaba ne kazandım". Bu yaşıma kadar kaybettiğim bir çok şey var ama en çok bu sene kaybettim. İnsanlara olan güvenimi kaybettim her şeyden önce. Hayatta doğru bildiğim şeylerin yalan olduğunu anladığım anda ve bunu herkesten çok güvendim insan tarafından anladığım anda kaybettim. İnsanlara güvenini kaybetmek çok acı. İlk başlarda iyi ki dediğim her şey, keşke olmasaydıya döndü.. bana bunu o yaptı önce annem olacak o kadın sonra uğruna ölmeyi göze alacağım adam. Onun için ben kazanmadım aksine her şeyimi her şeyi kaybettim, hep kaybettiğim gibi.

Şimdi de yatağımda uzanmış  dün Cellat'ın bana söylediği sözleri düşünüyordum taki pencereden bir tıkırtı gelene kadar. Yataktan kalkıp oturur pozisyonuna geçtim. Ikinci kere tıkırtı geldiğinde yataktan kalkıp yavaş adımlarla pencereye doğru yürüdüm. Pencerenin yanına geldim titrek bir nefes verdikten sonra yavaşça elimi kaldırdım ve kapı kolunu açıp aşağa bakmam ile bana sırıtarak bakan bir Cellat görmeyi beklemiyordum.

Önce onu burda gördüğüm için şaşırsam da ne için geldiği apaçık ortadaydı. Kendisi de demişti zaten 'kendimi sana affettirmek için elimden geleni yapacağım' diye bununla mi affetirecekti kendisini yani? Bu hareketi hoşuma gitse de, önceden bana kötü şeyleri unutup da onu affedeceğim anlamına gelmezdi bu. Kaşlarımı çatıp sinirle konuştum.