CELLAT

kalp acısı 1.Bölüm

Multimedya da; Cemre

Kantinde oturmuş Barlas'ın masasına bakıyordum. Kızlar etrafında her zaman ki gibi oturmuş ona bir şeyler anlatıp gülerken, Barlas sadece onları dinliyordu.
Bu durumdan nefret ediyordum o kızları öldüresiye dövmek istiyordum.
Neden beni sevmiyordu ki sonuçta ben o kızların hepsinden daha güzeldim. Ama lanet olsun ki o benim yüzüme bile bakmak istemiyordu.

Cemre kahvelerden birini önüme diğerini de kendi önüne koyduktan sonra derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.

"Niye gidip ona o kız benim demiyorsun ki! belki sana bir şans verir?"

gözlerimi Barlasdan çekip sinirle Cemre'ye baktım.

"Aynen ya!! hatta beni kollarına alıp etrafın da döndürecek."

gözlerimi kapatıp derin bir nefes alarak sakinleşmeye çalıştım. Gözlerimi açtım ve konuşmaya devam ettim.

"Zaten benden nefret ediyor. Eğer o kız benim desem bu sefer seni dinlemez ve beni öldürür!"

"peki ne zamana kadar böyle gizli gizli seveceksin onu?"

"Bilmem! belki ölene kadar."

Gözlerimi Cemre'den çekip yine Barlas'ın masasına baktım. Keşke bakmaz olsaydım. Alev, yani okulun sürtük kızı Barlas'a yaklaşmaya başladı. Barlas hiçbir şey yapmıyordu tek kaşını kaldırmış ona yaklaşan Alevi izliyordu. Alev gözlerini kapatıp tam Barlas'ı öpecekken gözlerimi sımsıkı kapattım.

Şuan ölmek istiyordum neden bu kadar çok canım yanıyordu. Neden ondan nefret edemiyordum. Kalbim neden çok acıyordu peki?

Barlas'ın bağırmasıyla gözlerimi hemen açtım. Alev dolu gözlerle Barlas'a bakıyordu ama Barlas o kadar çok sinirliydi ki elin de olsa oracıkta öldürebilirdi Alevi.

"Sen ne hakla beni öpmeye kalkarsın lan! bu cesareti kim verdi sana?"

"B-ben öz.. özür dilerim.!"

Ayağa kalkıp koşarak kantinden çıktı. Gülümsedim, Cemre kıkırdayıp bana baktı.

"Oh! canıma değsin."

Gülüp başımı 'aynen' anlamın da salladım. Zil çalınca hepimiz kantinden çıkıp sınıfımıza gitmeye başladık.
Cemre bana yandan bir bakış atıp;

"Anlamıyorum bu öküz Barlas'ın neyini seviyorsunuz ki? Onunla her gün ben yaşıyorum ama ben bile sizin kadar sevmiyorum onu."

"En büyük aşklar nefretle başlar sözü çok doğru biliyor musun Cemre. Önce ondan nefret ederdim şimdi de ona deliler gibi aşığım."

"Ben sana dediğim de 'Allah korusun' derdin "

sınıfa girip sıramıza oturduk etrafa baktığımda herkes oturmuş konuşup gülüyorlardı.

"Bilseydim aşık olacağımı demezdim."

Deyip Cemre'ye bakarak güldüm.
Sınıfın kapısı açıldığında hepimiz oraya döndük Barlas'ı görmemle kalbim yerinden çıkacakmış gibi atmaya başladı.

Hiçbirimize bakmayarak dört tane serseri arkadaşıyla en arka sıraya geçip oturdular.
Yine her zaman ki gibi sinirliydi ve gözlerinden ateş çıkıyordu. Kesin biriyle kavga etmişti.

Sinirle arkadaşlarına bakıp bir şeyler söylediği an arkadaşlarının hepsi 'Tamam' anlamında başını salladı. Sinirle cebindeki telefonunu çıkardı.

Bende çantamdan telefonu çıkarıp fake instagram hesabıma girip
mesaj yazmaya başladım.

Asiyend; Neden bu kadar sinirlisin?

Mesajı gönderdikten sonra başımı kaldırıp Barlas'a baktım mesajı okuduktan sonra tek kaşını havaya kaldırıp sınıfa dönüp baktı. Herkese baktıktan sonra derin bir nefes verip cevap yazmaya başladı.

Telefonuma gelen bildirimle kalbim göğsümden çıkacakmış gibi atmaya başladı. Mesajı açıp heyecanla okumaya başladım.

Barlas: Sanane kızım! Siktir git başka erkeklere sürtüklük yap. Benden uzak dur ve bir daha bana yazma, yoksa seni çok fena üzerim.

Okuduğumda yüzüm düştü. Her kelimesi neden kalbime bıçak gibi saplanıyordu.Hayır şimdi ağlayamazdım onların yanında olmazdı.

Cemrede Mesaja bakıp göz devirdi.

"Geri zekâlı mı bu çocuk?! Sana nasıl sürtük der ya! Bir türlü anlamıyorum bu benim nasıl abim olur! Bana bak Naliz onu unut. Yoksa bu aşk sana çok acı verecek."

"Olmuyor!! lanet olsun ki onu unutamıyorum ne yaparsa yapsın kalbimden atamıyorum onu."

Cemre'ye sarılıp hıçkırıklarla ağlamaya başladım sınıfta ki herkes bana baksa da bu umrumda bile değildi. Eminim şimdi o da bana bakıyordu. Onun yanında ağlayıp da aciz görünmek istemiyordum.

Cemre sırtımı sıvazlayıp derin bir nefes verdi. Cemre;

"Tamam canım ama sakin olmalısın bak herkes bize bakıyor."

Başımı sallayıp Cemre den ayrılıp etrafa baktım herkes bana bakarak konuşup gülüyordu.
Başımı çevirip Barlas'a baktığım da gözlerim onun siyah gözleriyle buluştu. Gülümseyip arkadaşlarına bakarak konuşmaya başladı.

Sinirle ayağa kalkıp herkese bakarak bağırdım.

"Ne gülüyorsunuz!! hiç mi hayatınız da ağlayan bir insan görmediniz?! Utanmadan bana bakarak gülüp konuşuyorlar. Hepinizden nefret ediyorum tamam mı hepinizden!"

Çantamı alıp herkese son kez baktım başımı çevirip Barlas'a baktığım da tek kaşını havaya kaldırmış bana bakıyordu.

Gözlerimi onun gözlerinden çekip sınıfın kapısını açtım Cemre, Naliz nereye' diye bağırsa da ona cevap vermeden kapıyı açıp sert bir şekilde kapatıp okuldan çıktım.

Herkesten, her şeyden nefret ediyordum en çokta onu sevmekten vazgeçmeyen kalbimden...

Bölümün sonu

Yeni kurgu nasıl gidiyor arkadaşlar?

Bana sorarsanız harika vote ve yorumlarınızı bekliyorum.

Hepinizi çok seviyorum güzel ailem♥♥♥