CELLAT

Çünkü senden daha fazla tiksinmek istemiyorum 17.Bölüm

En çok yorumla bu bölüm. pamuksekerx5 ithaf edilmiştir. Tebrik ederim canım.🙏🥰

Ara yorumları unutmayın♥

Multi medya da çok güzel bir müzik var. Onu açıp okursanız çok sevinirim.
Evet kahvelerinizde hazırsa, buyrun efendim iyi okumalar.♥

Boşuna yorulma gönül, sadece sevmek yetmiyor

Özdemir asaf

17. Bölüm

Cemre'nin ağzından...

Biten her sigaranın ardından dumanların da yükselip gidişini izledim. Çünkü senden sonra gitmekten anladığım tek şey bu oldu.
Öylece durup bakmak gidişine.
Ve biliyor musun sağlam kalmaktan ziyade, güçlü görünmeyi öğrendim.
Sorulan her iyi misin sorusuna iyiyim diyebilmeyi öğrendim. Acılarımın orta yerinde kıvranırken dünyanın en mutlu insanıymışım gibi gülmeyi, ağlarken sıktığım dişlerimi gülerken ben burdayım dercesine gösterebilmeyi öğrendim senin sayende.

Bir damla kanım bile akmadan ölmeyi öğrendim mesela. Şimdi öğrendiklerim bana kaldı da,
Sen kime kaldın anlatsana...Hani bir şarkı takılır aklına, en olmayacak yerlerde aklına gelir mırıldanırsın kendine sitem edersin sessizce.
Sen de böylesin işte. Sevdim seni bir kere, çıkartamam aklımdan. İstesem de unutamam, kolay kolay da vazgeçemem. Ah benim en güzel şarkılarım.

Ne çok seviyorum seni, unutamıyorum hiç görüyor musun? Fark ediyor musun kalbimin hep kalbinin yanında olduğunu.
Geceleri ruhunu öptüğümü hissettin mi hiç? Sevgimi, sana olan aşkımı görebiliyor musun. Kalbimi açıp; Bak burası senin evin, bak işte sen kalbimin tamamısın, sen benim hafızamdan çıkaramadığım o büyülü şarkımsın, anlasana adam diye haykırmam mümkün olsaydı eğer ki, gocunmadan yapardım bunu ben.

Bazı şeylerin mümkün olmaması çok üzüyor, beni çaresiz bırakıyor.
Ama keşke sen de görsen, görmeyi bilsen. Belki bu kadar hırpalamadım kendimi..Hikayemizin sonunu getirmiş gibi duruyorsun,
Geçmiş olsun iki gözüm, bensiz ömrün hayırlı olsun..Terk etmeyi bilseydim, ölü gömerdim seni kalbime, o vakit büyümezdi hasretin, bir duaya sığdırırdım adını..

Bana zamanı sorma, bildiğim tek şey, artık günlerden yokluğun ve her saniyesinde tadın..Takatim nede dökecek yaprağım kalmadı sonbahara, zor geliyor sensizlik, zor geliyor unutmak.. Yüzünde büyüttüğüm umuda küsüyor hayallerim, Gözlerindeki şiire kör oluyor bedbaht kalemim, dinmekten habersiz içimdeki fırtına, bir ihtimaline bir hayat feda ediyorum..

Şimdi de senden intikam alıyorum. Benim sende aldığım intikam, belki canını acı tamamlayacak ama yinede kendimi bu şekilde avutabileceğim. Şuan kendi, kendime dua ediyorum. İnşallah diyorum, inşallah Cellat ona olan aşkımı kendi intikamı için kullanmamış olsun diyorum. Bu yalana kendimi inandırmak istemiyorum. Bak yalan diyorum, çünkü sana konduramıyorum ki ben.

Başımı iki yana salladım ve bu düşüncelerimi bir kenara koydum. Sırama oturdum. Beş dakikaya kalmaz hoca gelecekti. Sınıfın kapısı açılınca başımı kaldırıp gelen kişiye baktım. Cellat'ı görmem ile başımı hemen eğdim onunla göz göze gelmek istemiyordum. Yanımdan hızlı bir şekilde geçti ve arka sırasına oturdu. Sınıf kapısı yine açılınca başımı tekrardan kaldırıp gelen kişiye baktım Naliz ve Eda'yı görmem ile gülümsedim.

Eda elini Naliz'in omuzuna koydu ve sıvazladı. Elini çekip sırasına geçti Naliz yanıma gelip oturması ile elimi çenesine koydum ve eğmiş olan başını kaldırdım bana bakmasını sağladım. Sanırsam ağlamış ve uyuyamamıştı çünkü göz altları şişmişti ve gözleri kızarmıştı. Kaşlarımı çattım. Kardeşim dediğim insanı kim ağlatabilir diye düşünürken aklıma hemen abim olacak dangaloz gelmişti. Tabi yani ondan başka kimse Naliz'i ağlatamazdı. Ama yine de sormalıydım Naliz'e. Boğazımı temizleyip konuşmaya başladım.