"දෝණී නැගිටින්න පරක්කු වෙනවා ලමයෝ ඉස්කෝලෙ යන්න "
ඒ තමා මගේ ආදරණීය තාත්තා . ඊයෙ උදේ දැක්කට පස්සේ ඔන්න අද තමා දකින්නේ එයා ගොඩක් බිසී කෙනෙක් ඒත් පවුල ගැන හොයලා බලන්න නම් අමතක කලේ නැ ඉක්මන වොශ් එකක් දාගෙන ඉස්කෝලෙ යන්න ලෑස්ති උනේ අම්ම කොන්ඩේ ගොතද්දී වගේම තාත්තා කවද්දී . තාත්තගෙ බලේටම කෑවා මිසක් උදේට කන්න මම පොඩ්ඩක්වත් කැමති නෑ. ඇත්තටම මම ඉස්කෝලෙ ගවුමට හරියට පිටසක්වලියක් වගේ . මගෙ කොන්ඩේ සාමාන්‍යයෙන් දිග උනාට කොන්ඩේ ගෙතුවාම හීනී .
කෑමත් කාලා පාරට ගියේ ඉස්කෝලෙ බස් එක එන්නේ පාර ගාවට නිසා තාත්තටත් වැදල බස් එකට නැග්ග මම ශටර් එකෙන් එලිය බලාගෙන ගියේ ඉයේ හැමදේම මතකෙට එද්දී ඒ එක්කම මම ගැස්සුනේ මට හිරුශ කතා කරද්දී
"මොකෝ බන් අද සයිලන්ට් මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්ද"
"නෑ බන් ඒම දෙයක් නෑ"
හිරුශ ඒම මගෙන් ඇහුවේ වෙනදට පැන පැන කතා කරන මම අද අහක බලාන ඉන්න නිසා වෙන්න ඇති .
"ඒ නැගිටපන් යකෝ ඉස්කෝලෙ ගාව ඉන්නේ"
දෙයියනේ මට ඒ ටිකට නින්ද ගිහින්ද වෙනදට බස් එකේදි නිදාගන්නේ නැති මට අද නින්ද ගිහින් මාත් ඉතින් බස් එකෙන් බැහැලා ටිකක් දුර යද්දී මට ආයෙම කතා කලේ හිරුශ ඒම කතා කරපු එයා මගෙ ලගට ආවෙ ලස්සනට හිනා වීගෙන
"සේයා උබ මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක නේද ඉන්නේ "
"නැ බන් ඒම දෙයක් නෑ"
"ඇයි සේයා මට බොරු කියන්නේ මම උබගේ බෙස්ටනේ මට උබ හැමදේම කියනවනේ"
ඔව් හිරුශ මම ඉන්නේ ප්‍රශ්නයක ඒත් මට ඒක කියන්න බෑ ඔයාට මොකද ඔයා මේක සීරියස් ගන්නවා මේ ප්‍රශ්නේ ඔහොම්ම ඉවර වෙයි . ඒම හිතාගත්ත මම හිරුශ දිහාවට හැරිලා ලස්සනට හිනා උනා
"හිරුශ මට ඒම ප්‍රශ්නයක් නෑ බන් මම ඉන්නේ හොදින්"
"ම්ම්ම් ඒනම් කමක් නෑ අපි දැන් යමුකෝ"
කතා කර කර දෙන්නා එක්ක ආවේ ඉස්කෝලෙටත් වැදලා ඉස්කෝලෙ ඇතුලට හිරුශ එයාගෙ පන්තියට ගියා මම මගේ පන්තියට ආවා . මම එද්දී විනූ ඇවිත් තිබ්බා එයාටත් හිනා වෙලා එයා ගාවින් ගිහින් වාඩි උනේ කතාවක් දාගෙන . පීරියඩ් ගෙවුනා මටයි අශීටයි හම්බ වෙන්න පුළුවන් උනෙ සෞන්දර්ය පීරියඩ් එකේදී . වෙනදාට එයාගේ කොරියන් සීන් එකක් කියව කියව යන එයා අද මගෙන් ඇහුවේ ඊයෙ උන දේ . එයාටත් කතාව කියපු මට දැනුනේ මගෙ හිත ගොඩක් නිදහස් උනා වගේ
