Fall With You (Vinson Series : 1)

Chapter 30

♪ : A Thousand Years (Spanish Version) by Kevin & Karla.

Chapter 30
Memories

After I arrived at the hospital, I immediately asked the nurse on the front desk for Sakura's room. Naabutan ko si Helius nasa hallway kausap ang isang matandang doctor.

He was a bit shocked to see me. Nang makalapit nako sa kanila ay saktong nagpaalam nang umalis ang kausap niya.

"She's now f—." bago pa niya matapos ang sasabihin ay lumipad na sa kanyang pisnge ang suntok na pinakawalan ko.
Kunot noo niyang hinilot ang nasaktang panga.

Nanggagalaiti ko siyang dinuro,"How could you hide everything to me!The fact that she was sick—" he cut me off.

"She asked me not to tell it to anyone. Especially to you." he firmly said.

Sandali akong natigilan.

"Anong sakit niya?" mahina kong tanong.

Binalingan niya muna ang kwarto kung nasaan si Sakura bago huminga ng malalim at nagsalita, " After that incident where Sakura saved you from getting hit by the chair, the doctors saw a meningioma tumor on her MRI test. Umalis siya hindi lang para makita ang tatay niya kundi magpagamot narin. There's nothing special between us, Colder.She's like a younger sister to me, gaya ni Adele. I just did what I've promise to you that I'll always take care of your love ones. Hindi kapa ata natutuli noon ay alam ko ng para sayo si Sakura Eliana Vasquez." ngumiti siya ng bahagya sa huling sinabi.

"A-Ate Eliana has a t-tumor?" si Eros na nasa likuran pala namin.

Nabitawan niya ang paper bag na dala saka kinwelyuhan ang nakakatanda naming kapatid.

"You kept all of this for years, Kuya! How could you!"

"Stop it already! Nasuntok na'ko ni Colder." reklamo ni Helius.

"Well, you deserve another punch."

"Kill him, Eros." saad ko bago pinulot ang paper bag na nahulog ni Eros saka pumasok sa kwarto kung nasaan si Sakura.

"Kuya!" bungad ni Adele na sinalubong ako.

Ibinigay ko sa kanya ang paper bag na sigurado akong pagkain ang laman sa ibinaling ang atensyon sa babaeng pinakamamahal ko.

She was lying on the hospital bed with her very pale skin. Naninikip ang dibdib habang tinitingnan ang mga nakakabit sa kanya. I wondered how she suffered during her treatments. Maybe it was worst. At wala man lang ako sa tabi niya nung mga panahon na yun. Wala man lang akong kaalam-alam.

I sat on the chair beside her bed. Marahan kong hinawakan ang kanyang kamay kung saan may nakaturok ang IV fluid.

"I-I'm sorry. I wasn't there throughout your sufferings." I shakily whispered while kissing her fingers.

Ilang sandali pa ay naramdaman ko ang marahan na paghaplos sa ulo ko. Nang mag-angat ako ng tingin ay maamong mukha ni Sakura ang bumungad sa'kin. She's now awake but her smile faded when she saw my face.

"A-Anatahadare? Herius-su wa doko?" she innocently asked bago dahan-dahang inalis ang kamay niya mula sa pagkakahawak ko at bahagyang lumayo.

Bumukas at sumara ang pinto, hudyat ng pagpasok ng dalawa kong kapatid.

"Helius!Anata wa ima koko ni imasu. Karera wa darena no?" Nakangiti siya tila galak na galak. Binalingan niya ako at ang natitirang tao sa loob ng kwarto na para bang nagtataka sa presensya namin. Nagsasalita rin siya gamit ang lengguwaheng Nihongo.

Natigilan si Helius bago lumapit samin, "Sakura, don't you remember them?" tanong niya.

Tahimik na umiling si Sakura saka nagtataka akong tiningnan. I heard Helius cussed under his breath before asking Sakura,"Can you tell me kung hanggang saan lang ang naaalala mo? In detailed. Please."