Epilogue

36 1 0
                                    

♪ : Why Do We by Dmeanor

Epilogue

"It's like a miracle." She uttered out of the blue. We're both comfortably lying on my bed while her head is resting on my chest.

After what happened on the rooftop, by afternoon, the doctor already allowed her to get discharged. Though she's still continuing her medications. Little by little may mga naaalala na siya. We're taking everything slow. Ang mahalaga kasama ko na siya. She's now beside me, in the same space, skin to skin and breathing the same air.

"Alam mo ba may isang pasiyente akong nakilala dun sa Japan. Palagi siyang may hawak na bible. At ang pinakapaborito kong binabasa niya ay iyong 1 Corinthians 13 : 4 - 8. For me it was the best definition of love. Selfless, enduring and unconditional." hinawakan ko ang kamay niyang pinaglalaruan ang butones ng damit ko saka ito dinala sa aking mga labi at masuyong hinalikan.

Tiningala ako ng nangungusap ang mga mata. Pakiramdam ko nananaginip parin ako hanggang ngayon. I can now intently look at her beautiful face.

I tucked the few strands of her hair behind her ears and gently caressed her soft cheek. Then my thumb reached her pink small lips. Bahagya itong umuwang.

Ibinalik ko ang tingin sa mga mata niyang tila lasing na nakatitig sa mga labi ko.

"I love you." I uttered before kissing her with so much eagerness with the burning passion of longing. Every touch feels like home. It's like getting lost in the taste of pure ecstacy.

"Colder..." she said almost breathless after I pulled away.

She's now grasping my shirt tightly, holding on to her sanity. Sandali kaming nagkatitigan, parehong hinihingal.
Kumurap-kurap siya na parang may naramdamang kakaiba.

"I f-felt something hard here." kinapa niya kung nasaan iyon, huli na ng matanto naming dalawa kung ano ang bagay na nahawakan niya.

Nanlaki ang mga mata niya. Ganon rin ako. Dali-dali kaming lumayo sa isa't isa. Bago tumalikod ay kinuha ko ang isang unan pantakip sa aking harapan. Tahimik akong nagmura. Damnit

"S-Sorry ..." hiyang-hiya kong saad.

Ramdam ko ang init ng leeg ko hanggang tenga dahil sa kahihiyan. Fck. I'm not really so innocent but this is my first time that I am with someone.

Calm fcking down now, bastard!

"A-Ayos lang. Babalik na'ko sa hotel room ko." nauutal niyang sagot at kahit nakatalikod ako alam kong namumula ang mga pisngi niya.

"Sige.Goodnight." I tightly shut my eyes.

"G-Goodnight." Sunod ay narinig ko ang pagsara ng pintuan hudyat na lumabas na si Sakura.

Napabangon ako at napahilamos ng mukha gamit ang palat. Halos sabunutan ko ang sarili.

"Bullshit!" I felt so ashamed of my self right now.

"Oh puyat yarn?" bungad sakin ni Eros pagkapasok ko ng restaurant.

Umang-umaga panira na ng araw ang mukha niya. Humalakhak siya ng makitang nainis niya ako.

"Kuya, let's eat." anyaya ni Adele habang ngumunguya ng kinakain na pancake.

Naupo ako sa table nila at nagtawag naman ng waiter si Adele. I ordered a black coffee and the rest ay si Adele na ang nag-order dahil wala talaga ako sa mood.

Sumandal ako sa upuan saka pumikit at hinilot ang nananakit kong ulo. Dumilat ako para tanungin si Eros kung nasaan si Sakura ngunit naunahan na niya ako.

Fall With You (Vinson Series : 1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon