Costiño Series 11: Chaining the Heart (HANDSOMELY COMPLETED)

Wakas

Wakas

Hindi ko mapigilan na mapangiti habang pinagmamasdan ang babaeng namumula ang pisnge sa galit. She was fuming mad, with jealous and strong slap, I couldn't stop smiling at her. Damn girl, you made me crazy.

"Y--you didn't tell me about her." she accused.

Napahinga ako, niyakap ko ang kanyang baywang. Nasa office kami at nakaupo sa swivel chair ko. She was sitting in my lap, feeling the heat sensation inside me.

"Importante pa ba 'yon? Tsaka biglaan lang ang pag-uwi niya dito. She was staying in Hawaii after months, at pinaghahanap siya ni uncle Brion and auntie Maryellen." sagot ko.

I hug her waist tightly. Ang mukha ko ay nakasubsob sa kanyang likod. After my hectic day in working, and then trying to save the failure of my brother, I am so tired. Minsan, late na akong makauwi sa bahay dahil sa mga late meeting at proposal na dapat pirmahan. Hindi na rin ako nakakasabay sa kanya kumain kaya alam kong nararamdaman niya ang mga iyon.

And that's why, she came here to bring food for me. When I knew it, I was like smiling crazily because my wife just came here for my meal. Sobrang sarap sa pakiramdam no'n, at hinding-hindi ko makakalimutin. And when she saw Conciandra here, she thought she's my mistress. Fuck, I wouldn't do that! And why would I do it huh? I am satisfied with her, and no one can replace my wife.

She's for me, and I am for her. Kaya hinding-hindi ako maghahanap ng ibang babae para lang palitan siya. What's the different if I try another girl? Pareho lang naman sila ng dibdib at pagkababae diba? So, why would I look for another girl? Walang rason para maghanap ako. Tsaka gusto ko munang mamuhay ng ganito, yung kaming dalawa lang muna.

"Sus! Importante siya kasi pinsan mo. Dapat sinabi para hindi ako nagsalita at umarte ng ganoon!" may bahid ng inis ang kanyang boses.

Humalakhak ako sa kanyang sinabi. Siya talaga ang nagpapasaya sa akin. Yung tipong sasaya talaga ako sa sobrang kainosentehan niya. Kahit alam kong obvious naman, magtatanong talaga siya para kumpirmahin lang. And that's funny for me. She made me really happy.

"I know that she's my cousin but it doesn't matter. Tsaka pumunta lang naman siya upang kamustahin ako, at nagtatanong tungkol sayo. Bakit daw hindi siya invited sa kasal natin." I said.

Umiling-iling siya at napabuntong-hininga. Honestly, I didn't invite her kasi alam kong busy siya touring the world. Knowing the fact that she want to live alone, kaya hindi na ako nag-abala pa. Kahit nga si Aunt and Uncle hindi nakapunta kasi busy sa ibang bansa e.

"Nainis talaga ako kanina. Akala ko babae mo siya. Tapos mga walanghiya ang empleyado mo dito. Hindi manlang ako kilala." batid ang pagtatampo sa kanyang boses.

I smirked. Hindi nila alam kasi newly hired yung iba dito. Yung naka-duty sa reception ay bago maging ang gwardiya. Ang secretary ko naman ay sadyang dedicated sa kanyang trabaho na kahit ang asawa ko ay hindi niya pinapasok.

"The girl in the reception and guard was new hire in the company. And for my secretary, ganoon talaga siya kahigpit pagdating sa trabaho." I explained.

"Fine! Sa susunod may masasaktan talaga ako kapag ganoon pa rin ang mangyari." inis niyang sagot.

I laughed. Mas lalo kong dinama ang yakap sa kanya. Mas lalo kong hinigpitan ang yakap na ayoko ng bumitaw. Pakiramdam ko kapag binitawan ko siya, maaaring makuha ng iba. Kapag binitawan ko siya, mawawala sa akin. Kaya ayoko, hindi ko kaya. Natiis ko lang noon kasi kailangan niyang mag-matured at matapos ang pangarap. Pero ngayon, hinding-hindi ko na hahayaan pa.

"I order our food. Dito nalang tayo kumain ng hapunan." I said.

Tumango siya at huminga ng malalim. Remembering our past is very memorable for me. It's one of my best memories for me. Her teenager days is mine. Even her heart was mine already. And I couldn't stop myself remembering it. Her innocent, her like goddess beauty, and her softness, it's all belong to me.