[ Zawgyi ]
သာယာဖြယ္မေကာင္းတဲ့ တနလၤာေန႔ မနက္ခင္းျဖစ္သည္။
တတီတီျမည္ေနတဲ့ နွိုးစက္နဲ႔အတူ LeeHaechan က ကုတင္ေပၚ ေစာင္ေတြနဲ႔ လံုးေထြးကာ ငုတ္တုတ္ ။
နွိုးစက္ရဲ႕ ျမည္သံကို မခံနိုင္တဲ့အဆံုး ခပ္က်ယ္က်ယ္တစ္ခ်က္ေအာ္လိုက္ပါသည္။
မနက္ခင္းရဲ႕ သာယာသံေလးေပါ့။ ~
" SHIT! တနလၤာေန႔က ျပန္ေရာက္လာျပန္ၿပီ!
အားး တနလၤာေန႔ မနက္ခင္းေတြက အရမ္းရင္နာဖို႔ေကာင္းတာပဲ! "
ကုတင္ေပၚကေန ေစာင္ေတြနဲ႔လံုးေထြးၿပီး ဆင္းလာတဲ့ Haechan ဟာ ေရခ်ိဳးခန္းအေပါက္၀ထိ ေစာင္ကိုဆြဲယူသြားကာ ပစ္ခ်ထားခဲ့ပါသည္။
သူအမုန္းဆံုေန႔ေတြထဲမွာ တနလၤာေန႔လည္းပါတယ္။
တနဂၤေႏြေန႔ကေတာ့ အရမ္းသာယာေပမယ့္ သူ႔ေဘးမွာကပ္ရပ္ရွိေနတဲ့ တနလၤာေန႔ကေတာ့ အရမ္းမုန္းဖို႔ေကာင္းတယ္။
ရက္သတၲပတ္ တစ္ဖန္ျပန္စတဲ့ရက္ျဖစ္ၿပီး အဲ့ေန႔ကေန ေတာက္ေလ်ွာက္ ၅ရက္ေလာက္ အေစာႀကီးထၿပီး ေက်ာင္းသြားရမွာမို႔လို႔ျဖစ္တယ္။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲက တစ္ဖန္ျပန္ထြက္လာတဲ့ Haechan ကေတာ့ ၀င္သြာတဲ့ပံုနဲ႔မတူစြာ လန္းလန္းဆန္းဆန္းပင္ ။
ဒါေပမဲ့ သူ အိပ္ခ်င္ေနတုန္းပဲ။ ~
" မွန္ၾကည့္ရတာ စိတ္အခ်မ္းသာဆံုးပဲ
ဘယ္သူမို႔လို႔ အဲ့ေလာက္ေတာင္ေခ်ာရတာလဲ ~ "
ကုတ္အက်ႌကို လက္တစ္ဖက္ကကိုင္ၿပီး စာအုပ္၂အုပ္ပဲပါတဲ့ လြယ္အိတ္ကိုယူကာ Haechan က ေအာက္ဆင္းခဲ့သည္။
ေဖေဖကေတာ့ အလုပ္သြားေလာက္ၿပီေပါ့။
တစ္ေယာက္တည္း မနက္စာမစားခ်င္တဲ့ Haechan က အိမ္မွာ မနက္စာဘယ္ေတာ့မွမစား ။
အဲ့ဒီအစား Store ၀င္ၿပီး ေပါင္မုန္႔နဲ႔ ေသာက္စရာတစ္ခုခု ေသာက္ျဖစ္သည္။ ဒါက သူရဲ႕ အၿမဲတမ္းစားေနၾက မနက္စာ ။
ေပါင္မုန္႔ကိုတစ္ကိုက္ကိုက္ကာ တစ္ဖက္က ဒိန္ခ်ဥ္ဗူးကိုကိုင္ထားရင္း ထံုးစံအတိုင္း လမ္းမက လူေတြကို ေလ်ွာက္ၾကည့္ျဖစ္သည္။
အရင္အပတ္က ဗိုက္ႀကီးေနသည့္ ေၾကာင္မႀကီးသည္ အခုေတာ့ သားေပါက္သြားၿပီျဖစ္၏။
အၿမဲတမ္း ၀န္ထမ္းေတြကို ဆူတတ္သည့္ ပန္းဆိုင္က ဦးေလးႀကီးကိုေတာ့ ေတြ႕တိုင္း Haechan က လမ္းသြားရင္ ခလုတ္တိုက္ပါေစဟု ဆုေတာင္းေပးတတ္သည္။
