[ Zawgyi ]
Haechan ေက်ာင္းကလည္း ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ တကၠသိုလ္မတတ္ရခင္အခ်ိန္ေလးမွာ Mr.Lee က သူ႔သားကို လုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သတ္တာေတြ သင္ေပးဖို႔ စီစဥ္ထားသည္။
သူစီစဥ္ၿပီးတဲ့အထိကေတာ့ အကုန္ ေခ်ာေခ်ာေမြ့မြ႕ပါပဲ။
အဆင္မေျပတာတစ္ခုက အလုပ္အေၾကာင္းေျပာတိုင္း LeeHaechan က ပတ္ေျပးေနတာပင္။
တစ္ၪီးတည္းေသာသားေလးတစ္ေယာက္ပဲရိွပါတယ္။
အဲ့ဒီသားက ကိုယ့္လုပ္ငန္းကို မဆက္ခံခ်င္ရင္ ဘယ္သူ႔ကို သြားေပးရမွာတုန္း ။
အလုပ္လုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးမရိွဘူးလားလို႔ ေမးေတာ့လည္း " ထိုင္ေနရာကေန မထရတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးဆို လုပ္မယ္ " တဲ့။
ၾကည့္! ဘယ္ေလာက္ ရိုက္ပစ္ခ်င္စရာေကာင္းလိုက္သလဲ။
ငယ္ငယ္တည္းက လိုေလေသးမရိွေအာင္ထားေတာ့ ေကာင္ေလးက ပိုက္ဆံရွာရတာ ဘယ္ေလာက္ခတ္လဲ ဆိုတာ သိမွာမဟုတ္ဘူး။
အဲ့တာေၾကာင့္လည္း အခုလို ေအးေအးေဆးေဆးျဖစ္ေနတာေပါ့။
လိုခ်င္ရင္ ခ်က္ခ်င္းရႏိုင္တဲ့ အေနအထားမ်ိဳးမွာဘဲ ေနခဲ့ရတာကိုး ။
Mr.Lee ကေတာ့ သူ႔သားကို ဒီလိုမ်ိဳးဘဲ ထားထားမွာေတာ့မဟုတ္ဘူး။
တစ္ခုခုေတာ့ ျပဳျပင္ေပးဖို႔ ျပင္ဆင္ရေတာ့မယ္။
အိမ္ေရ႔ွမွာ ခရီးေဆာင္အိတ္ႏွစ္လံုးနဲ႔ မတ္တပ္ရပ္ေနရတဲ့ Haechan ။
" ေဖေဖ ဒါဘာလုပ္တာလဲဗ်! "
" မင္း ဒီေန့ကစၿပီး ဒီမွါေနစရာမလိုေတာ့ဘူး "
" ဘာဗ်!! "
Mr.Lee က ေခ်ာင္းဟန္႔ကာ စကားကိုဆက္ေျပာသည္။
" ကုမၸဏီနားမွာ ကြန္ဒိုဝယ္ေပးထားတာရိွတယ္ အဲ့မွာ တစ္ေယာက္တည္းသြားေန
ၿပီးေတာ့ ငါ့အသိကုမၸဏီမွာ အလုပ္သင္ဆင္းဖို႔ေျပာေပးထားတယ္။ တရားဝင္ ဝန္ထမ္းျဖစ္တဲ့အထိ လုပ္ၿပီးရင္ ငါ့ကို အိမ္ငွါးချပန္ေပး ! "
" ေဖေဖ! သားအဖခ်င္းကို ဘာအိမ္ငွါးခလဲ! "
" မရဘူး! မင္းကို အဲ့လိုလုပ္မွရမွာ! ကိုယ့္အေဖကုမၸဏီမွာလည္း အလုပ္မလုပ္ခ်င္နဲ႔ ေက်ာင္းလည္းၿပီးေနၿပီ အရင္လို အေလလိုက္ခြင့္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး ! "
