[ Zawgyi ]
ေနေရာင္ျခည္ေတြဟာ ၾကည္လင္ေနတဲ့ ဖန္သားျပင္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး Mark ရဲ့ အေရ႔ွက သက္ရိွအရုပ္ေလးရဲ့ မ်က္ႏွာအစိတ္အပိုင္းေတြေပၚကို က်ေရာက္သည္။
ပံုသြင္းၿပီး ၿဖီးလိမ္းထားျခင္းမရိွတဲ့ ခပ္ရႈပ္ရႈပ္ ဆံပင္မီးခိုးေရာင္ေတြနဲ႔ ေကာင္ေလးဟာ တစ္စံုတစ္ခုကို အာရံုစူးစိုက္ထားတာမို႔ မ်က္ခံုးေတြက တြန္႔ခ်ိဳးေနၿပီး ၾကည္လဲ့လဲ့မ်က္ဝန္းေတြဟာ စူးရွေန၏။
Mark ကေတာ့ သူ႔အေရ႔ွက သက္ရိွအရုပ္ေလးဆီကေန အၾကည့္ကိုမလႊဲႏိုင္ဘူး။ လႈပ္ရွားမႈတစ္ခုခ်င္းစီကို လြတ္သြားမွာစိုးသည့္အလား ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ကို ၾကည့္ေနျဖစ္သည္။
မ်က္ေတာင္ခတ္ရတဲ့ အခ်ိန္တစ္ခဏေလးကိုေတာင္ မလြတ္သြားေစခ်င္သည့္အထိ ။
မထင္မွတ္ပဲ သူဟာ ေကာင္ေလးအေပၚကို နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္းနဲ႔ကို သေဘာက်မိသြားခဲ့တာပဲ။
Mark ကေတာ့ ၿပံဳးၿပီးၾကည့္ေနေပမဲ့ ၾကာလာေလေလ ျမတ္ႏိုးစရာေလးရဲ့ မ်က္ခံုးေတြက ပိုမိုတြန္႔ခ်ိဳးလာေလျဖစ္ၿပီး စိတ္မရွည္သလို ဆံပင္ေတြကိုပါ ထပ္ဖြပစ္လိုက္ေသာအခါ နဂိုတည္းက ရႈပ္ပြေနတဲ့ဆံပင္ေတြဟာ ပိုလို႔ပြသြားရၿပီး ငွက္သိုက္ေလးလိုျဖစ္သြားေတာ့သည္။
သေဘာတက် ရယ္မိေသာအခါ ငွက္သိုက္ေခါင္းေလးပိုင္ရွင္ရဲ့ အၾကည့္ေတြဟာ သူ႔ဆီေရာက္လာၿပီး ဆူပုတ္ပုတ္ကေလး။
" ကြၽန္ေတာ္က ေခါင္းေတြစားေနတာကို ဒါလင္ကေတာ့ ရယ္ႏိုင္တယ္ေပါ့ေလ! "
" ဟ! ေက်ာင္းဖြင့္တည္းက စာေတြမွေသခ်ာမလုပ္ခဲ့တာ အနီးနားကပ္မွလုပ္ေတာ့ ေခါင္းစားၿပီေပါ့ မင္းသားေလးရဲ့ "
ငွက္သိုက္ေခါင္းေလးဟာ စားပြဲျပင္ေပၚကို ဖိကပ္သြားကာ Haechan က သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လာသည္။
" စာေမးပြဲကို ဖန္တီးခဲ့တဲ့ လူေတြကို မုန္းလိုက္တာ။! ကိုယ့္ဘာသာ နားလည္ထားရင္ရၿပီေပါ့။ အဲ့တာကို နားလည္ေၾကာင္း သူတို႔သိေအာင္ပဲ ေျဖျပရၪီးမယ္။
အားအားယားယားနဲ႔ စိတ္ကိုရႈပ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ လူကို မယံုသကၤာနဲ႔! "
