[ Unicode ]အရင်က Lee Haechan ရဲ့ အသံတွေရယ်၊ ကြောင်အသံတွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ Mark ရဲ့ အိမ်က အခုတော့ ပကတိ တိတ်ဆိတ်လို့နေသည်။
အိမ်ရဲ့ ဆည်းလည်းသံပြုလုပ်သူလေးကတော့ အလုပ်ပိတ်ရက်ကို ကမ်းခြေမှာ ရေသွားဆော့လာတာ အပျော်တွေတင်မဟုတ် အဖျားတွေပါ ပါပြီး ပြန်လာသည်။
Mark နဲ့ တူတူမဟုတ်ဘဲ သူတို့ သူငယ်ချင်းအုပ်စုနဲ့ သွားလည်ကြတာဖြစ်တာမို့ ဆိုးလ်ကိုပြန်ရောက်လာမှ Mark မှာ အိမ်ထဲ တမှိုင်မှိုင်နဲ့ ဝင်လာတဲ့ Haechan ကိုမြင်ပြီး စိုးရိမ်စိတ်တွေက ဒိန်းခနဲ တက်လာရတော့သည်။
အိတ်တွေကိုေတာင် Haechan သူငယ်ချင်းဖြစ်သူက သယ်လာပေးရပြီး နောက်တစ်ယောက်မှာလည်း ပုခုံးကတွဲပေးထားရသည်။
ဒါကိုတောင် အဆိုးလေးက အဆူခံရမှာစိုးပြီး အဖျားကြီးကြီးနဲ့ ဆိုးလ်ကို ရောက်အောင်ပြန်လာသေးသည်။
အခုတော့ Lee Haechan ရော၊ သူ့ကြောင်ရော အိမ်ယာထဲ ပက်လက်ပင် ။
မာခု့ ~။ အဲ့ကြောင်ကတော့ သူ့ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော ကစားဖော် ကစားဖက်က သူ့ကိုတောင် မချီနိုင်တာမြင်တော့ သူလည်း Haechan နားကပ်ပြီး ငြိမ်နေတော့သည်။
ပြီးတော့ တစ်ခု ။ Lee Haechan က ချွဲတတ်တာသိပေမဲ့ ဒီလောက် ချွဲတတ်တယ်ဆိုတာကို နေမကောင်းမှပဲ သိလိုက်ရတော့သည်။
မျက်လုံးနှစ်လုံးပွင့်လို့ ဘေးမှာ Mark ကို မမြင်ရရင် မျက်ရည်တွေက တအိအိကျလာတော့တာမျိုး။
အဲ့တာတွေကြောင့် Lee Mark မှာ ရုံးပိတ်ရက်ကနေ အလုပ်ပါနားပြီး နေမကောင်းတဲ့သူအနားပဲကပ်နေနေရသည်။
အခုလည်း ဆေးသောက်ပြီး အိပ်နေပေမဲ့ Mark လက်ကို သူ့လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားသေးသည်။ အိပ်ပြီထင်ပြီး လက်ကို ရုန်းလိုက်မိရင် နိုးလာပြီး အရည်တွေဝေ့နေသည့် မျက်လုံးလေးတွေဖြင့် သူ့ကိုကြည့်သည်။
Mark မှာ ကလေးမရှိပါဘဲ ကလေးအမေတွေရဲ့ ဘဝကို လက်တွေ့ကြုံတွေ့လိုက်ရသလိုပင် ။
" ကိုကို ~ ပျင်းတယ် "
အိပ်ယာထဲလဲနေတဲ့သူက လူကသာလဲနေတာ စိတ်ကတော့ တအား ကျန်းမာပုံရသည်။