[ Zawgyi ]
တစ္ဦးတည္းေသာ ငဂ်စ္ေလးေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားရတဲ့ ကားက ျပင္လို႔ကိုမရေတာ့ေပ။
ကားျပင္တဲ့သူကေတာင္ Mark ကို လွို႔၀ွက္ေအးဂ်င့္လို႔ထင္ေနေသးသည္။
ၾကည့္ရတာ မစ္ရွင္လုပ္ရင္း ဒီလိုျဖစ္လာပံုပါပဲတဲ့။
အဲ့လိုနဲ႔ ျပင္လို႔မရတဲ့ ကားကို ပစ္ထားလိုက္ေတာ့ရင္ ကားအသစ္ထပ္ဝယ္လိုက္ရပါတယ္ေပါ့။
ဂ်စ္တူးကေတာ့ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ၿပီး ေပ်ာက္သြားျပန္ပါၿပီ။
LeeHaechan က သူ႔ဆီ လာခ်င္တဲ့အခ်ိန္လာၿပီး ေပ်ာက္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ေပ်ာက္သြားတတ္သည္။
ေတြ႕ခ်င္ရင္ ဘယ္ေနရာမွာသြားရွာရမွန္းလည္းမသိ။
ေက်ာင္းကလည္း အရမ္းမွန္တာဆိုေတာ့။
ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းကို ခဏခဏ သြားေနေတာ့လည္း သူ႔အေဒၚက ေပါက္ကရသံသဃေတြ၀င္လာသည္။
ဥပမာ - နင္ ကေလးေမြးစားထားတာလားတို႔ ဘာတို႔ ။
ေတြးၾကည့္မွ LeeHaechan တို႔ သူ႔ေဖေဖဆီက အဆူခံေနရလားေတာင္မသိဘူး။
မ်က္နွာက အရမ္းေယာင္မေနေပမယ့္ ဖခင္ပဲဟာ သားသမီးရဲ႕ မ်က္နွာအေျခအေနကို မသိပဲေနမတဲ့လား။
" * သက္ျပင္းခ် * ေဆးဘူးေတာင္မေပးလိုက္ရဘူး ဂ်စ္တူးက ေဆးေရာလိမ္းရဲ႕လား .. မ်က္နွာမွာ အမာ႐ြတ္က်န္လို႔မျဖစ္တဲ့ဟာကို "
အိတ္ကပ္ထဲက လိမ္းေဆးဘူးကိုၾကည့္ၿပီး သက္ျပင္းတစ္ခါထပ္ခ်မိျပန္သည္။
မ်က္စိေရွ႕က စာရင္းစာ႐ြက္ေတြေပၚမွာလည္း အာရံုမရွိေတာ့သလို အာရံုစိုက္လို႔လည္းမရေတာ့ေပ။
ေခါင္းထဲ LeeHaechan ၀င္လာတဲ့ အခ်ိန္ဆို တျခားအရာေတြကို ေတြးလို႔မရေတာ့တဲ့အထိ ။
ၾကည့္ရတာ သူ အဲ့ေကာင္ေလးကို အရမ္းႀကိဳက္ေနမိၿပီထင္ပါရဲ႕။
* Phone ျမည္သံ *
Contact Name - ဂ်စ္တူး
အသက္ရွည္ပါဦးမယ္။
အခုပဲ သူ႔အေၾကာင္းေတြးမိၿပီး မွိုင္ေနတဲ့သူကို အဲ့လူက ဖုန္းဆက္လာတယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ခ်င္းဆက္ေနတာျဖစ္ရမည္။
ၾကည့္ရတာ ထီထိုးရမယ့္ပံုပါပဲ။ ဖုန္းနံပါတ္ေတြလဲၿပီးတဲ့ အခ်ိန္တည္းက ဂ်စ္တူးဖုန္းဆက္တာ ဒါပထမဆံုးပဲျဖစ္သည္။
