Νικώντας το παρελθόν

Part 13

Όταν φτάνουμε στο σπίτι του, ο Ματέο μπαίνει στην κουζίνα και ανοίγει το ψυγείο.

"Θέλεις νερό;"

"Όχι."

Η πλάτη του ισιώνει όταν με ακούει να ρίχνω το μπουφάν μου. Και την άσπρη μπλούζα μου. Και το φανελάκι μου, και το σουτιέν, και το σορτσάκι.

Όταν κοιτάει πάνω από τον ώμο του, το μόνο που φοράω είναι ένα μικρό εσώρουχο.

Έχω βγάλει τις μπότες και τις κάλτσες μου, αλλά υπάρχει ένα ακόμη πράγμα που πρέπει να κάνω.

Καθώς με παρακολουθεί, αφαιρώ το λαστιχάκι της αλογοουράς μου και αφήνω τα πλούσια ξανθά μαλλιά μου να πέσουν γύρω από τους ώμους μου.

Έχουν μακρύνει πολύ. Χρειάζομαι κούρεμα. Αλλά έχω την αίσθηση ότι στον Ματέο αρέσει ο τρόπος που πέφτουν γύρω από το μικρό μου στήθος.

Πισωπατώ προς την κρεβατοκάμαρα καθώς εκείνος διασχίζει την μικρή απόσταση που μας χωρίζει.

Ψάχνω ήδη το κουτί των προφυλακτικών όταν μπαίνει στο δωμάτιο.

"Πες μου πότε να σταματήσω." ψιθυρίζει.

"Εντάξει." υπόσχομαι.

Καταπίνω δυνατά όταν βγάζει την μπλούζα του, εκθέτοντας το σώμα που ανυπομονώ να αγγίξω.

Ο φόβος που φαινόταν τόσο πραγματικός πριν από λίγη ώρα, έχει φύγει. Αν παραμένει νευρικότητα, είναι μόνο επειδή θέλω να τον κάνω να νιώσει καλά.

Με πλησιάζει γύρω από το κρεβάτι, και αυτή τη φορά όταν με φιλάει, το εννοεί, αλλά δεν με αγγίζει μέχρι που σηκώνω τα χέρια του και τα βάζω πάνω στο στήθος μου.

Οι ρώγες μου σκληραίνουν στο πρώτο πέρασμά του, κρατώντας την προσοχή του μέχρι να ξεκουμπώσω το παντελόνι του και να τον πιάσω.

Είναι ήδη σκληρός και ξαφνιάζεται όταν τα χέρια μου αρχίζουν να κουνιούνται. Αλλά τότε με εκπλήσσει όταν σηκώνει τα χέρια μου, τα απομακρύνει από πάνω του και με φιλάει, εμποδίζοντάς με να τον τρίψω.

"Έκανα κάτι λάθος;" απομακρύνομαι.

Ο Ματέο τρίβει τα χείλη του πάνω στα δικά μου, αναπνέοντας δυνατά.

"Όχι. Θέλω απλώς να σε αγγίξω. Θα με αφήσεις;"

Με τραβάει στο κρεβάτι όταν γνέφω, βάζοντας την πλάτη μου να στηρίζεται στο δυνατό στήθος του και τα σώματά μας να κοιτάζουν τον μεγάλο καθρέφτη πάνω από το γραφείο του.