Νικώντας το παρελθόν

Part 12

Η τσάντα μου πέφτει στο πάτωμα. Του πετάω την σακούλα με το φαγητό, αρπάζω την τσάντα μου και κατεβαίνω γρήγορα τα σκαλιά.

Μου είπε ψέματα. Μου είπε ψέματα γαμώτο. Τι ήταν όλες αυτές οι μαλακίες που υποσχέθηκε ότι θα μου το έλεγε αν ήταν με κάποια άλλη; Και ότι θα κάνει εξέταση αίματος;

Σκατά. Υποθέτω ότι όταν δεν του έκατσα εγώ, πήγε και βρήκε κάποια που θα το έκανε!

"Εβ!" ο Ματέο με κυνηγάει, βρίζοντας όταν τα πέλματα του πατούν πάνω στις πέτρες του πεζόδρομου.

"Περίμενε, μην φεύγεις." πιάνει τον αγκώνα μου πριν μπορέσω να στρίψω στην γωνία του γκαράζ.

"Μην μ' αγγίζεις!" τραβάω το χέρι μου από το κράτημά του και τα δάκρυα καίνε τα μάτια μου, "Θεέ μου, σε εμπιστεύτηκα!"

"Έχεις κοπέλα;" ρωτάει η κατάκτηση της βραδιάς από πάνω.

"Σκάσε." της φωνάζει.

Το πρώτο από τα δάκρυά μου κυλάει. Γαμώτο. Δεν ήθελα να κλάψω μπροστά του - ή μπροστά της.

Ο Ματέο πιάνει τους καρπούς μου όταν προσπαθώ να φύγω.

"Εβ, δεν είναι αυτό που φαίνεται."

"Γιατί δεν μας είπες ότι έχεις κοπέλα;" ρωτάει εκείνη.

Παγώνω. Μας;

Άλλο ένα κορίτσι, φορώντας επίσης μία από τις μπλούζες του Ματέο, εμφανίζεται δίπλα στην πρώτη, αυτή είναι πολύ λεπτή, με σκούρες μπούκλες τόσο πυκνές, που αναπηδούν όταν κοιτάει πάνω από τα κάγκελα.

"Χριστέ μου, Ματέο!" το στόμα μου μένει ανοιχτό και μου έρχεται να του ρίξω μπουνιά.

"Είναι οι αδερφές μου." μειδιάζει.

"Τι;"

Με αφήνει όταν σταματάω να του αντιστέκομαι και προσαρμόζει την πετσέτα του.

"Σκάσε, Λέτι!" γρυλίζει όταν το πρώτο κορίτσι ξεκαρδίζεται, αλλά αυτό δεν την σταματάει.

"Αυτό παθαίνεις όταν δεν απαντάς στα μηνύματα της κοπέλας σου." του λέει, δείχνοντας.

"Έλα να σε συστήσω." ενώνει τα δάχτυλά μας.

Ακολουθώ μουδιασμένη καθώς με οδηγεί πάλι στα σκαλιά, ακόμα σοκαρισμένη, ελαφρώς ανακουφισμένη και κάτι περισσότερο από ντροπιασμένη.

Οι αδελφές του επιστρέφουν στο διαμέρισμα και ο Ματέο σπρώχνει παιχνιδιάρικα την Λέτι όταν συνεχίζει να γελάει.