Küçük Bey

O çocuk . .

Öğlen aralarımız bitmek üzereydi ama Alime'nin okula gidesi yoktu. Bu yüzden okula gitmedik. Onun yerine Alimeyle aylak aylak gezmeye karar verdik. Ordan oraya yürüdük. Akşamın karanlığı çökmeye yaklaşınca evlere dağıldık. Yol üstü olduğundan ilk Alime eve girdi. Ardından o çocuğun evinin önünden geçip sonra ben eve girdim.
Ve tekrar dışarı çıktım. Markete gidiyordum. Maksat o çocuğu tekrar görebilmek umuduydu bende ki. Ama nafile onu göremiyordum. Sürekli evlerinin ordan geçip duruyordum ama o çocuğu görmek yerine ailesini her akşam üstü balkonda arkadaşlarıyla birlikte okey oynarken görüyordum. Her günüm böyle ilerken orta okuldan mezun olmama neredeyse bi kaç günüm kalmıştı. Sonra lise hayatı başlayacaktı. Ve biz bi hayli heycanlıydık. Alimeyle hep birlikte olmak istiyorduk. İlkokuldan bu zamana kadar birlikteydik ve Üniversiteyi de birlikte bitirmek hep hayalimizdi. Bu hayallerin gerçek olması için hep Alime uğraştı. Çok güzel resim
yapardı. O kadar iyi karakalem yapardı ki arkadaşıma bazen çok kızardım. Bu yeteğini hiç göstermezdi hep kendi halinde birşeyler karalardı ve bende pısırık olmasına hep söylenip kızardım. Ve söylene söylene Grafik Tasarım okumaya karar verdik. Resim çizmeyi seviyordu dosttum ve bende bir o kadar beceriksizdim ve sevmiyordum. Ama dostum için Grafik Tasarım okucaktım. Ve öyle de yaptık. Liseye başlarken bölümümüzü Grafik Tasarım olarak tercik ettik. Ve lisede aynı okulda aynı sınıfta ve aynı sırada okuyup bitirecektik. İlkokulda olduğu gibi. Ve Alimeyle birlikte o baktığım çocuğun evlerinin önünde ki çimlere oturduk. Alime hiçbir şeyden habersiz benimle konuşuyordu ama benim gözlerim hep o balkondaydı. Alime , kardeşimden öte olan dosttum çok dikkatliydi hele ki söz konusu ben olduğumda. Hemen birşeyler olduğunu farketti. Ve "Asiye benden birşeyler saklayamazsın sen söyle haydi ne oluyor" der demez o çocuk apartmandan çıktı.