Küçük Bey

Sesine hasret kaldım . .

Uyuyorum . .
Hem de her günüm yatağımda geçiyor. Bi insan 24 saat yatağında ne yapar demeyin. Utanmasa altıma bez bağlicak annem. Çişten çişe tuvalete kalkıyorum. Bir o kadar iştahlı ve uykuya aşık olan ben gitti yerini asalak yaşayan bir ot aldı. Evet evet bildiğimiz kuru ottan bahsediyorum. Hani şu bahçemizde yeşeren daha sonra kuruyan bir otum. Sabah akşam sulamaya gelmeyen annem olmasa resmen yatağımla bir parça olcam. Acaba yatak mı benimle yatıyor yoksa ben mi yatakta yatıyorum orası meçhul. Anneme de acıyorum yazık benim hastalandığımı sanıp babamla konuşuyorlar. Aslında gayet iyiyim. Sadece yatağımdan çıkmak istemiyorum o kadar. Laptop kucağında durmadan "Nefes" i izleyip kendime işkence çektiriyorum. Bir yandan da elimde telefon askerimin aramasını bekliyorum. Tabi radyasyon her yerime girdigi için bi kısmım felç. Arada odama annem geliyor. Az insan gör kızım diye camımı açıyor. Komşu oğlu Rafet'i gördükten sonra tekrar yatağıma giriyorum. Bu böyle gitmeye devam ederken askerimin Yemin Töreni yaklaşmıştı. Bi kaç gün sonra askerimi görücektim ve bunun için hazırlıklara başlamıştım.
Hemen yatağımdan kalkıp börekler , çörekler yapacağım demeyi çok isterdim ama ben yapanlardan değil yiyenlerdendim. O yüzden Hasan'ımın sevdiği keki , poaçayı ve bir de o top şeklinde ki tatlıdan yapmayı kendime borç bilip ellerimi sıvadım.
"Aman Allah'ım kızım günlerden sonra tekrar ayağa kalkabildin. Bunu hemen babama söylemeyiz. Kızımız yürüyor Ramazan bunu görmelisin " diyerek hemen telefonu alarak eline babamı aradı. Babama da aynı alaycı ses tonuyla müjdeli haberi verdikten sonra babamında annemden kalır yanı yoktu. Ah Cem Yılmaz'a özenen komik ailem. "Sayın Ramazan Bey ve sayın Fadime Hanım sizinle uğraşmayı çok isterdim ama şuan çok işim var. Mutfağa giriyorum ben haydi öptüm sizi "deyip hemen önlüğü kafamdan geçirdim. Yumurta , kakao , un , kabartma tozu , şeker , yağ ve fincanlar. Tamam çok kolay bi fincan kek hazırlamaya başlıyorum ki. Şekerle , yumurtayı karıştıralım iyice. Ardından kabartma tozu ve yağı ekleyelim. Tekrar karıştıralım. Ardından kakao ve un ilave edip iyice çırpmaya devam Asiiiş. Şimdi fincanları yağlayıp ve yarısına kadar yaptığımız karışımı dökelim. Tenceremize su koyup bir güzel fincanları da yerleştirip ağzını da bir havluyla kapatarak pişmeye hazır ki. Vay be bende ne cevherler varmış da ben bilmiyormuşum. Baksanıza bu kadar basitmiş bi kek yapmak.
"Ah aşk sen nelere kadirsin böyle. 21 senedir ilk defa kızımı mutfakta birşeyler yaparak görüyorum. Ve bu halini babanda görmeli kızım dur bana bak hadi."
"Anne ya yapma şöyle bi. Çekme Fadimeeee" kime diyorum ki ben ya. Bi de çekip hemen kaçar. Ah bu annem kime çekmiş ya. Ananem de öyleydi herhalde. Mekanı cennet olsun ananeciğim. Ayy. Bu ne ses böyle. Aman Allah'ım resmen fincanlarım tencerenin içinde çifte telli oynuyor. Evet evet cidden resmen içerde düğün var. Çok fena ses geliyor. Acaba ne oluyor yahu. Açıp bakcam olmicak böyle. Oy nasılsa kabarmış böyle. Suyu azaldığına göre pişmiş. O yüzden böyle ses çıkartıyor keratalar. Az daha dursun da alıyım. Bulaşıkları yıkayım da Fadimem delirmesin. Oy tamam fincan kekim olmuş olmalı haydi bismillah. Tekrar açalım bakalım. Ayyyy. Fincan kekime ne olmuş böyle. Resmen içine çökmüş. Daha yeni kabaran kekim şimdi ise sönük bir şekilde içine çökmüş. Ya niye böyle oldu ki. Teh neyse ya kabarmasa da olur yani demi ne olacak. Önemli olan lezzeti hadi bakalım fincanı ters çevirip çıkarım. Ayy ayyy. Cıvık bu daha. Pişmemiş ki. Allah'ım günah yazma bu resmen bizim ufaklığın ishali gibi olmuş. Bu ne yahu. Bi kek bile yapamıyorum. Şu halime bi bakın Allah aşkına. Hasan görse bu halime nasıl güler sıpa ya. Napalım Rabbim bana yeme kabiliyeti vermiş yapma kabiliyeti vermemiş. Böyle kabul edelim beni de. Olacak var olmayacak var. Haydi Asiye tıpış. Başlamadan biten mutfak sevdama selamlar olsun. Sağlıcakla kalın fincanlarım , ocağım ve seni de unutmadım sarı bezim. Hoşçakalın.
Allah'ım çok heycanlıyım. Resmen saatler sonra askerimin yanındayım. Fevzi abiyle Melike geldiler. Aliye ablagilde kalmaya gidiyorum. Sabah ezanıyla yola koyulcaktık ama ben heyecandan uyuyamıyorum. Hasan'ımın yatağında , yastığı ve yorganıyla bütünleştim. Karşımda resimlerimiz var ve Aliye abla cidden çok düşünceli ve iyi biri. Benim biricik kayınvalidem. Allah'ım saat 3 oldu ve ben hala yatağın içinde Hasan'ımın kokusuyla tavana bakıyorum. Ve herkes uyanmaya başladı. Fevzi abinin annesi , Aliye ablanın annesi ve ben hazırlanmaya başladık. Ardından Melike , Aliye abla ve Fevzi abi fe giyindiler. Bi ton yemeklerle arabaya doğru ilerledik. Börekler , çörekler , tatlılar ay akla gelincek herşey yapılmıştı. Ve bagaja doğru yerleştirdikten sonra Isparta yolculuğumuz başlasın. Bir an önce askerimi görmek istiyorum . .